Główne zarysy doktryny o usprawiedliwieniu przez wiarę – cz.5: pokutujący grzesznik, który serdecznie wierzy Bogu, otrzymuje przypisaną sprawiedliwość Chrystusa
Piąty zarys jaki zawiera się w doktrynie o usprawiedliwieniu z wiary wskazuje, że pokutujący grzesznik, który serdecznie wierzy w obietnicę Boga, że przez zasługę Jezusa przebaczy mu i będzie go traktował jako sprawiedliwego w Chrystusowej sprawiedliwości, otrzymuje darmo przebaczenie i przypisaną sprawiedliwość Chrystusa jako jego sprawiedliwość:
- Rzymian rozdział 4 wersety 2-8 oraz 22-24: „(2) Bo jeśli Abraham z uczynków został usprawiedliwiony, ma się z czego chlubić, ale nie przed Bogiem. (3) Bo co mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało za sprawiedliwość. (4) A gdy kto spełnia uczynki, zapłaty za nie nie uważa się za łaskę, lecz za należność; (5) gdy zaś kto nie spełnia uczynków, ale wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość, (6) jak i Dawid nazywa błogosławionym człowieka, któremu Bóg udziela usprawiedliwienia, niezależnie od uczynków; (7) Błogosławieni, którym odpuszczone są nieprawości i których grzechy są zakryte; (8) Błogosławiony mąż, któremu Pan grzechu nie poczyta. (…) (22) I dlatego poczytane mu to zostało za sprawiedliwość. (23) A nie napisano tego, że mu poczytano tylko ze względu na niego, (24) ale ze względu na nas, którym ma to być poczytane i którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jezusa, Pana naszego, z martwych”;
- Rzymian rozdział 10 werset 4: „Albowiem końcem zakonu jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony każdy, kto wierzy”;
- 1 Koryntian rozdział 1 werset 30: „Dzięki Niemu jesteście w łączności z Chrystusem Jezusem, który stał się dla nas mądrością od Boga, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem”;
- Filipian rozdział 3 werset 9: „i znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary”.