Boska sprawiedliwość – część 2: Pierwsze ze zobowiązań Stwórcy wobec stworzeń
Jego sprawiedliwość nie zobowiązywała Go do stworzenia kogokolwiek, ponieważ stworzenie istot jest ze strony Boga dziełem łaski, a nie obowiązku. Nie jest On także zobowiązany do stworzenia wszystkich stworzeń jako równych: ma On prawo uczynić jednych na poziomie Boskim, innych anielskim, innych ludzkim, innych zwierzęcym, innych roślinnym, a jeszcze innych nieożywionym (Rzymian rozdział 9 wersety 20-21: „(20) Człowieku, a kim ty właściwie jesteś, że tak przemawiasz do Boga? Czy może jakaś rzecz powiedzieć temu, kto ją wykonał: ‚Dlaczego w ten sposób mnie wykonałeś?’. (21) Czy garncarz nie może z tej samej gliny wykonać jednego naczynia z przeznaczeniem do szlachetnych celów, a drugiego do nieszlachetnych?”).
Gdy już jednak zdecyduje się stworzyć moralnie wolne jednostki, Jego sprawiedliwość, miłość obowiązkowa zobowiązuje Go do stworzenia ich doskonałymi, bezgrzesznymi i prawymi (1 Mojżeszowa rozdział 18 werset 25: „O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?”). W przeciwnym razie byłby On autorem niedoskonałości i grzechu, którym nie jest (5 Mojżeszowa rozdział 32 werset 4: „On jest skałą, a Jego dzieła są doskonałe, bo wszystkie Jego drogi są słuszne. On jest Bogiem wiernym i nie ma w Nim fałszu, On jest sprawiedliwy i prawy”). Fakt, że niektórzy aniołowie i wszyscy ludzie są obecnie grzeszni nie przeczy tej zasadzie, ponieważ gdy wychodzili z twórczej ręki Boga, byli doskonali, bezgrzeszni i prawi (Kaznodzieja Salomonowy rozdział 7 werset 29 „Jedno natomiast stwierdzam z całą pewnością: Bóg stworzył człowieka prawym; to człowiek zaczął potem szukać różnych wybiegów.”).
Istoty niższe od człowieka nie są moralnie wolnymi jednostkami, dlatego przy ich stwarzaniu Stwórca uznał, że ich istnienie będzie oparte na innych zasadach niż zasady etyczne – na zasadach użyteczności i służby człowiekowi i jego mieszkaniu, po spełnieniu czego przemijają na zawsze. Nie jest to jednak wobec nich niczym okrutnym, ponieważ nie posiadając wysokiego stopnia rozwoju umysłu ani czułego układu nerwowego, nie są w stanie równie przenikliwie co ludzie oceniać, odczuwać ani cierpieć.