„Połapcie nam liski, liski małe, które psują winnice, ponieważ winnice nasze kwitną” – Pieśni nad Pieśniami rozdział 2 werset 15.
(Część 1 z 2)

Lis jest znany jako przebiegłe, choć potulne zwierze, które mimo iż jest niezdolne do srogości, czy brutalności, to jest sprawcą wielkich szkód. Już sam jego niewinny wygląd czyni go tym bardziej niebezpiecznym. Młode lisy również posiadają bardzo destruktywne usposobienie. Lis jest szczególnie chytry i przebiegły, kiedy chce uczynić jakąś szkodę, zatem tym trudniej nabrać podejrzeń co do jego złych zamiarów. Posiada osobliwą prostotę usposobienia, przyciąga swą pozorną niewinnością, i tym bardziej ma tendencję do zwodzenia. W zeszłym roku miałem okazję obserwować ich spryt, usposobienie i szkody jakie mogą zrobić, na własne oczy – mieliśmy spore problemy z usunięciem ich z naszej działki…

W naszym tekście król Salomon poprzez lisy obrazowo przedstawia niemoralne czyny naszej upadłej natury, które nie są tak krańcowe, czy tak rażące jak inne, ale niemniej wcale nie są pomimo to mniej szkodliwe. W rzeczywistości są one szczególnie oszukańcze i łatwo umykają naszej uwadze, i z tego powodu potrzebują tym uważniejszego i bardziej stałego czuwania. Salomon kładzie nacisk na „małe liski” dając do zrozumienia, że mogą one być bardzo niszczycielskie.

Gdy powyższe określenie zastosujemy do grzechów zauważymy, że istnieją „małe” grzechy, które w rzeczywistości są bardziej niebezpieczne niż większe grzechy, a to dlatego, że mniej się ich wystrzegamy niż tych większych. Każdy instynktownie strzegłby się lwów, niedźwiedzi, węży, itp., lecz małe liski wyglądają tak atrakcyjnie i zdają się być tak szczere w usposobieniu, że jeśli ktoś nie miał bolesnego doświadczenia z nimi, to mało albo wcale ich się nie obawia. Ale te małe zwierzątka mają skłonność do drapania i niszczenia wszystkiego, z czym się zetkną.