Oprócz tego, że słowa związane z procesem sądu mają w Biblii znaczenie: uczyć, instruować, pouczać (lub nauka, instrukcja, pouczenie), to mają także drugie znaczenie, tj. próbować (wypróbowywać). Według Pisma Świętego, próby takie oznaczają doświadczanie charakteru poprzez próbowanie.

Jak podaje Pismo Święte, trzeba przejść przez te próby w celu zakwalifikowania się do wiecznego życia:

• Jakuba rozdział 1 wersety 2-4 i 12: „(2) Drodzy bracia, za najwyższą radość uważajcie te chwile, gdy jesteście poddawani przeróżnym próbom. (3) Wiedzcie, że takie doświadczanie waszej wiary kształtuje wytrwałość. (4) Wytrwałość natomiast niech was prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali, nienaganni i bez jakichkolwiek braków. (12) Szczęśliwy człowiek, który przechodzi przez próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma wieniec życia, który Bóg obiecał tym, którzy Go kochają”;
• 1 Piotra rozdział 1 werset 7: „(6) Z tego się radujecie, choć teraz na krótko, jeśli trzeba, zasmuceni jesteście z powodu rozmaitych prób; (7) Aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejszej od zniszczalnego złota, które jednak próbuje się w ogniu, okazało się ku chwale, czci i sławie przy objawieniu Jezusa Chrystusa”.

A zatem poza otrzymaniem w Dniu Sądu doktrynalnego pouczenia, kiedy to każda księga biblijna będzie otworzona przed oczami zrozumienia całego świata:

• Objawienie rozdział 20 werset 12: „Ujrzałem też zmarłych: wielkich i małych, którzy stali przed tronem. Otwarto księgi. Otwarto również inną księgę, która jest księgą życia. Zmarli zostali osądzeni zgodnie z tym, co zostało zapisane w tych księgach na podstawie ich czynów”.

ludzie otrzymają sposobność udowodnienia wśród prób, czy są godni, czy niegodni wiecznego życia.

Spójrzmy na niektóre wersety wskazujące, że proces sądu obejmuje próbowanie charakteru w celu zakwalifikowania wiernych do wiecznego życia i objawienia niewiernych jako zasługujących na wieczną śmierć:

• Psalm 26 wersety 1-3: „(1) Osądź [próbuj, doświadczaj] mnie, PANIE, bo postępuję uczciwie [i dlatego jestem przygotowany na próbę], zaufałem PANU i nie zachwieję się [nie popadnę w grzech w czasie próby]. (2) Zbadaj mnie, PANIE, i doświadcz mnie; poddaj próbie moje nerki [motywy] i serce [werset ten dowodzi, że sądzenie dokonuje się przez badanie, próbowanie i doświadczanie charakteru poprzez różne doświadczenia życia]. (3) Mam bowiem twoje miłosierdzie przed oczyma [znam Twoją prawdę, której poznanie jest pierwszym procesem sądu] i [po pouczeniu a przed próbą jako drugą częścią procesu sądu] postępuję w twojej prawdzie”.

Fragment ten pokazuje, że w procesie sądu ludzie najpierw są pouczani, po czym otrzymują szansę rozwijania charakteru zgodnie z tym doktrynalnym pouczeniem. Następnie, po wysiłkach lub braku wysiłków rozwijania dobrego charakteru, są próbowani w drugiej części procesu sądu.