W poprzednim odcinku omówiliśmy pierwszy spośród innych Dni Sądu, niż ten, który będzie miał miejsce w Tysiącleciu – to jest Dzień Sądu ludzkości w ogrodzie Eden. Także w czasach Starego Testamentu Bóg dał Dzień Sądu wybrańcom Starego Testamentu (Starożytnogodnym) – Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi itp., próbując ich wiarę i posłuszeństwo.

Potwierdza to wiele wersetów jakie już cytowaliśmy w poprzednich odcinkach, szczególnie takie miejsca jak m.in.:

• Psalm 19 wersety 9-11 (w niektórych przekładach 10-12): „(9) Bojaźń PANA jest czysta, trwająca na wieki; sądy PANA prawdziwe, wszystkie są słuszne. (10) Bardziej pożądane niż złoto, niż mnóstwo szczerego złota, i słodsze niż miód, nawet niż plaster miodu. (11) Także twój sługa jest przez nie pouczony, a kto ich przestrzega, otrzymuje wielką nagrodę”;
• Psalm 25 wersety 8 i 9: „(8) Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników. (9) Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej”;
• Psalm 26 wersety 1-3: „(1) Osądź mnie, PANIE, bo postępuję uczciwie, zaufałem PANU i nie zachwieję się. (2) Zbadaj mnie, PANIE, i doświadcz mnie; poddaj próbie moje nerki i serce. (3) Mam bowiem twoje miłosierdzie przed oczyma i postępuję w twojej prawdzie”;
• Jeremiasza rozdział 11 werset 20: „Lecz, Panie Zastępów, który sprawiedliwie sądzisz, który badasz nerki i serca, niech ujrzę twoją odpłatę na nich, gdyż tobie poruczyłem moją sprawę”.

W tym Dniu Sądu odbywającym się w czasach Starego Testamentu ludzie ci byli pouczani, próbowani, chłostani w celu poprawy, i ostatecznie wydano na nich wyrok, a wierni za swą wiarę i posłuszeństwo otrzymali dobre świadectwo, tak jak czytamy to w

• Hebrajczyków całym rozdziale 11, a szczególnie wersetach 4, 5, 16 i 39: „(4) Dzięki wierze Abel złożył Bogu cenniejszą ofiarę niż Kain — ofiarę, na podstawie której otrzymał świadectwo, że jest sprawiedliwy, gdy Bóg uznał jego dary — i dzięki tej wierze, choć umarł, wciąż przemawia. (5) Dzięki wierze został zabrany Henoch, tak że nie oglądał śmierci. Nie odnaleziono go, ponieważ Bóg go zabrał. Lecz zanim to się stało, otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu. (…) (16) Tymczasem oni pragną lepszej, to jest niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się ich ani tego, że nazywają Go Bogiem. Przygotował im nawet miasto. (…) (39) A wszyscy oni, choć dzięki swojej wierze zdobyli uznanie, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica”.