Gdy słyszymy słowo „sędzia”/”sędziowie”, to prawie wszystkim z nas stają przed oczami jacyś surowi urzędnicy, decydujący o winie i karze doprowadzonego do nich podsądnego. Czy jednak sędziowie podczas Dnia Sądu mają być takimi urzędnikami? Spójrzmy, przecież w Piśmie Świętym Pan dostarczył nam przykładów sędziów w Izraelu, którzy w swych osobach i dziełach są typem osób i dzieł sędziów w Tysiącletnim Królestwie Chrystusa. Mamy tu na myśli księgę Sędziów, gdzie – jak widzimy – urząd i dzieło sędziów zostały przewidziane do wyzwalania Izraela od wrogów i zagwarantowania mu pomyślności. Nie byli to zwykli ludzie, którzy siedzieli w sądach i badali dowody przeszłego postępowania, a następnie zgodnie z nimi wydawali wyroki. Byli to wyznaczeni przez Boga pomocnicy i wyzwoliciele ludu!

Czytelniku przeczytaj lub przypomnij sobie całą księgę Sędziów zwracając właśnie pod tym kątem uwagę na opisanych w niej sędziów. Z uwagi na oszczędność miejsca zwrócimy tu uwagę tylko na jeden z krótszych zawartych w niej przykładów:

Sędziów rozdział 3 wersety 7-11: „(7) Izraelici postępowali więc niegodziwie w oczach PANA, zapomnieli wręcz o PANU, swoim Bogu, a służyli baalom i aszerom. (8) Wówczas PAN rozgniewał się na Izraela i wydał go w moc Kuszan-Riszataima, króla Aram-Naharaim. Izraelici służyli mu przez osiem lat! (9) A gdy zaczęli wołać do PANA, PAN wzbudził im wybawcę w postaci Otniela, syna Kenaza, młodszego brata Kaleba. (10) Na Otnielu spoczął Duch PANA, tak że sądził Izraela, a gdy wyruszył na wojnę, PAN wydał Kuszan-Riszataima w jego ręce i król Aramu musiał mu ulec. (11) Potem zapanował w ziemi pokój na czterdzieści lat, do śmierci Otniela, syna Kenaza”.

W tym fragmencie czytamy, że Izraelici czynili zło przed Panem, który za karę oddawał ich uciskającym wrogom. Gdy jednak pokutowali, wzbudził dla nich wyzwoliciela – w tym przypadku Otniela, który sądził ich, tj. panował nad nimi, prowadził ich do boju z wrogami i wyzwalał ich, pokonując nieprzyjaciół i zapewniając swojemu ludowi wielką pomyślność. Nie jest to tylko historia, lecz również typ, który rozumiemy następująco: tak jak Izraelici przed zejściem na złe drogi znajdowali się w łasce Boga, tak też rodzaj ludzki przed grzechem Adama i Ewy w Edenie, pozostawał w łasce Boga. Tak jak grzeszący Izrael był oddawany swym ciemięzcom, tak też grzeszący Adam i rodzaj ludzki zostali oddani arcyciemięzcom – grzechowi, błędowi, śmierci i grobowi. A także jak Izrael przez cierpienie z rąk swych ciemięzców odzyskiwał rozum i pokutował, tak też ogromne rzesze ludzkości z powodu cierpień towarzyszących klątwie odzyskają rozsądek i będą pokutować. Tak jak Bóg wzbudził Otniela [imię to – po hebrajsku: עָתְנִיאֵל (`Othniy’el), oznacza „potężny mąż Boży” albo „lew Boży”] na wyzwoliciela Izraela od jego ciemięzców, tak też wzbudził klasę Chrystusa, „lwa z pokolenia Judy”, potężne narzędzie Boga, na wyzwoliciela świata ludzkości od grzechu, błędu, śmierci i grobu.

Tak jak Otniel jako sędzia (władca) Izraela poprowadził ich do boju i wyzwolił od wrogów, a następnie udzielił pokoju i pomyślności, tak też klasa Chrystusa jako Sędzia (Władca) świata poprowadzi go do boju i wyzwoli od jego wrogów – grzechu, błędu, śmierci i grobu, a następnie udzieli mu wiecznego odpoczynku i pomyślności.

Można oczywiście głębiej analizować i tą historię i kolejne, zauważając poszczególne fazy niszczenia poszczególnych z tych wrogów i prowadzone z nimi walki – ale tu chcieliśmy tylko zasygnalizować, że w ten sposób, używając typów Biblii, Niebiański Ojciec ukazał naszym umysłom to, co rozumie przez Dzień Sądu, jego Sędziów, ich dzieła i osiągnięcia.