„I stanie się w ostateczne dni, że będzie przygotowana góra domu Pańskiego na wierzchu gór, i wywyższy się nad pagórkami, a zbieżą (zbiegną) się do niej wszystkie narody” – Izajasza rozdział 2 werset 2.

Chociaż werset ten jeszcze się nie wypełnił, wierzymy, że początek jego wypełnienia jest już bliski. Przedstawia on Królestwo Mesjasza, na które chrześcijanie czekają i o które modlą się: „Przyjdź królestwo twoje, bądź wola twoja jako W NIEBIE, tak i NA ZIEMI”. Na to samo królestwo tak długo czekali i nadal jeszcze czekają także Żydzi. Nasz werset odnosi się nie do duchowej części królestwa, lecz do tej, która należy do cielesnego nasienia Abrahama. Wielki błąd, jaki wielu z nas popełniało w przeszłości, polegał na tym, że nie uznawaliśmy dwóch rodzajów Izraela – duchowego i cielesnego oraz dwóch odmiennych nagród i błogosławieństw, jakie Bóg obiecał im w Piśmie Świętym. Obydwa te domy Izraela zostaną wykorzystane do wypełnienia obietnicy danej Abrahamowi – błogosławienia wszystkich narodów ziemi.

W symbolicznym języku Pisma Świętego góra zawsze przedstawia królestwo. Stąd też „góra domu Pańskiego” oznacza Królestwo Boże oraz królewski dom czy też ród przez Niego uznawany. Dla przykładu czytamy o Dawidzie, że usiadł na tronie Królestwa Pana i że Bóg uczynił z nim przymierze – „miłosierdzie Dawidowe pewne” (Izajasza rozdział 55 werset 3). Oznacza to, że nikt poza jego nasieniem, jego potomstwem, nie zostanie nigdy uznany za ustanowione przez Boga przedstawicielstwo Jego królewskiej władzy i mocy. Innymi słowy, Mesjasz musiał być potomkiem Dawida, owym wielkim pozaobrazowym Dawidem (umiłowanym), który „będzie panował od morza aż do morza i od rzeki aż do kończyn ziemi” (Psalm 72 werset 8). Pod tą władzą i zarządem Izrael zostanie wywyższony między narodami oraz użyty do przekazywania błogosławieństw wszystkim ludziom, aby ostatecznie wszystkie narody ziemi mogły dojść do rzeczywistego poznania Boga i otrzymać pełną możliwość stania się dziećmi Abrahama przez wiarę i posłuszeństwo.