Werset ten (pochodzący z listu do Filipensów, rozdziału 2 wersetu 7) oraz wersety go poprzedzające i po nim następujące, poprawnie przetłumaczone, należą do najsilniejszych biblijnych dowodów na to, że Jezus nie tylko nie był Wszechmocnym Bogiem, ale że wyrzekł się Swojej przedludzkiej natury i urzędu, by stać się człowiekiem.

Werset ten (pochodzący z listu do Filipensów, rozdziału 2 wersetu 7) oraz wersety go poprzedzające i po nim następujące, poprawnie przetłumaczone, należą do najsilniejszych biblijnych dowodów na to, że Jezus nie tylko nie był Wszechmocnym Bogiem, ale że wyrzekł się Swojej przedludzkiej natury i urzędu, by stać się człowiekiem.

Analizując ten temat, zwróć również uwagę na:

• Ewangelię Jana rozdział 1 werset 14 („A Słowo stało się człowiekiem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką otrzymał od Ojca Jednorodzony, pełen łaski i prawdy”);
• 2 list do Koryntian rozdział 8 werset 9 („Wiecie przecież, na czym polega łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa. Oto będąc bogatym stał się dla was ubogim, abyście zostali wzbogaceni Jego ubóstwem”);
• list do Hebrajczyków rozdział 2 wersety 9-18 („(9) Lecz widzimy, jak Jezus, który „na krótką chwilę niższy był od aniołów”, ukoronowany jest chwałą i czcią z powodu śmierci, którą poniósł. A poniósł ją, by wedle łaskawego dekretu Bożego zakosztować śmierci za wszystkich ludzi. (10) Bóg, dla którego i przez którego istnieje świat cały, chciał jak największą liczbę swych synów przywieść do chwały. I dlatego uznał za właściwe sprawcę ich zbawienia po drodze cierpienia wprowadzić do chwały. (11) Bo ten, który sprawia uświęcenie, i ci, co je otrzymują, tego samego są pochodzenia. Z tej też przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi. Mówi przecież: (12) „Imię twoje oznajmię braciom moim, wśród zgromadzenia wielbić cię będę”. (13) A gdzie indziej: „Ufność mą w nim pokładać będę”. A dalej: „Oto ja jestem wespół z dziećmi, które mi dał Bóg”. (14) A ponieważ dzieci posiadają tę samą ludzką naturę, więc on ją także przyjął, aby przez śmierć swoją zniszczyć tego, który dzierżył w swym ręku panowanie śmierci, to jest diabła, (15) i chciał wolnością obdarzyć wszystkich, którzy dla lęku przed śmiercią w ciągu całego życia jęczeli w niewoli. (16) Zapewne, pomoc jaką niesie, nie jest dla aniołów przeznaczona, lecz dla potomków Abrahama. (17) Dlatego musiał upodobnić się we wszystkim do swoich braci, aby stać się w Bożej służbie litościwym i wiernym arcykapłanem, który potrafiłby zadośćuczynić za grzechy ludu. (18) Poznawszy sam, czym jest cierpienie i pokusa, umie nieść pomoc tym, którzy wiedzeni są na pokuszenie.”);
• list do Rzymian rozdział 5 wersety 18 i 19 („(18) Ośmielam się mówić jedynie o tym, czego Chrystus dokonał przeze mnie w doprowadzaniu pogan do wiary słowem i czynem, (19) mocą znaków i cudów, mocą Ducha Bożego. Począwszy od Jeruzalem, we wszystkich kierunkach aż do Iliriia, dopełniłem głoszenia Ewangelii Chrystusa”);
• Izajasza rozdział 42 werset 1 („Oto mój sługa, którego wspieram, mój wybrany, którego sobie upodobałem. Zesłałem na niego mojego ducha, a on zaniesie narodom sprawiedliwość”);
• Izajasza rozdział 52 wersety 13-15 („(13) Oto powiedzie się mojemu słudze, będzie wywyższony i wyniesiony, wzniesie się bardzo wysoko! (14) Podobnie jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – (15) tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli”);
• Izajasza rozdział 53 werset 11 („Po swojej udręce zobaczy światłość i nasyci się tym, co pozna. Mój sprawiedliwy sługa wielu uczyni sprawiedliwymi, bo on weźmie na siebie ich winy”);
• ewangelię Mateusza rozdział 20 wersety 27 i 28 („(27) I ktokolwiek by chciał być między wami pierwszy, niech będzie sługą waszym. (28) Podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu”);
• ewangelię Łukasza rozdział 22 werset 27 („Któż bowiem jest ważniejszy? Ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Ja jednak jestem wśród was jako ten, który służy”);
• ewangelię Jana rozdział 13 werset 14 („Jeśli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wasze nogi, również i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi”)