„(28) Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. (29) Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. (30) Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie” – Ewangelia Mateusza rozdział 11 wersety 28-30.

To oświadczenie Jezusa zawiera jedną z najwymowniejszych i najbardziej stosownych figur retorycznych, jakie można znaleźć w Piśmie Świętym. „Jarzmem” w dawnych czasach była uprząż, jaką zakładano na szyję (lub rogi) zwierzęcia lub niewolnika, i która oznaczała poddanie i ciężką służbę tego zwierzęcia lub człowieka, który je nosił.

Natomiast we współczesnym zastosowaniu przez naszego Pana tego symbolu, zaprasza On serca, które są obciążone martwym ciężarem wynikającym z potępienia grzechu, aby zamiast niego przyjęły łaskawe ograniczenia wynikające z woli Bożej. Tak jak Jezus zobowiązał się do czynienia woli Bożej („Ja sam od siebie nie mogę nic czynić. Jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy, bo nie szukam swojej woli, ale woli tego, który mnie posłał, Ojca” – ewangelia Jana rozdział 5 werset 30) – w tym poddając zawsze swoje własne życie Ojcu – tak samo też napominał i napomina Swych uczniów by podążali za Jego przykładem.

Dla tych Żydów, którzy Go wówczas słuchali i uwierzyli w Niego, oraz dla późniejszej niezliczonej ilości pogańskich wierzących, pragnących uwolnienia od kajdanów grzechu, to błogosławione poddaństwo doprowadziło ich do zadowolenia i radości z nowego – odnowionego – życia.

„Jarzmem jest ogólne przyjęcie przez nas woli Pana. Brzemieniem są szczegóły Jego woli, które mamy wypełniać, nawet za cenę cierpienia z tego powodu. Przyjmując jarzmo w duchu miłości, stwierdzamy, że jego ciężar jest istotnie lekki, a podejmując brzemię szczegółów woli Pana, nawet za cenę cierpienia, dzięki pomocy jarzma miłości stwierdzamy, że ciężar brzemienia maleje. Miłość zmniejsza ciężar każdego brzemienia, ułatwia każde zadanie, pociesza w każdym smutku, uświęca każdy ból i otacza aureolą szczęścia nawet najmniejsze przedsięwzięcia i najpospolitsze rzeczy”

– P.S.L. Johnson, „Codzienna Niebiańska Manna czyli Pomoc do Nabożnych Rozmyślań” na 17 lutego.