„Cieszę się: nie z tego, że zasmuciliście się, lecz z tego, że smutek skłonił was do pokuty” – 2 Koryntów rozdział 7 werset 9.

Prawdziwa pokuta nie polega na odmówieniu pewnej liczby formułek, czy modlitw; nie polega na zapłaceniu jakiejkolwiek kwoty pieniędzy, nie polega też na samym przyznaniu się do winy, a nawet nie polega na samym tylko żałowaniu i chęci naprawy wyrządzonej krzywdy. Pokuta to coś więcej – to całkowita zmiana myślenia, to całkowite odwrócenie się od dotychczasowych wzorców, dążeń i sposobów postępowania, a pójście „pod prąd”, zaprzestanie szukania własnych rozwiązań, w ich miejsce szukając, rozważając i przyjmując wolę Bożą i stawiając ją zawsze w miejsce naszej własnej woli.

Dokładna analiza pokuty ujawnia, że ma ona dziesięć części składowych – siedem w odniesieniu do grzechu i trzy w odniesieniu do sprawiedliwości – i – co ważne, aby być szczera, musi wynikać zarówno z serca (czyli naszych najskrytszych uczuć i emocji), jak i z umysłu (naszego intelektu). O każdej z tych części składowych można by wiele mówić, ale w obecnej, krótkiej, trzyczęściowej, serii zajmiemy się tylko ukazaniem tych dziesięciu części składowych w Biblii.

Siedem części w prawdziwej pokuty w odniesieniu do grzechu:

(1) UMYSŁOWE PRZEKONANIE O GRZECHU

• Ewangelia Jana rozdział 8 werset 9: „(7) (…) powiedział do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem. (8) I znowu schyliwszy się, pisał po ziemi. (9) A gdy oni to usłyszeli, będąc przekonani przez sumienie, odchodzili jeden po drugim, począwszy od starszych aż do ostatnich. Pozostał tylko sam Jezus i ta kobieta stojąca pośrodku”

(2) SMUTEK SERCA Z POWODU GRZECHU

• 2 Koryntów rozdział 7 wersety 9-11: „(9) to obecnie cieszę się: nie z tego, że zasmuciliście się, lecz z tego, że smutek skłonił was do pokuty. Bo doznaliście smutku zgodnie z wolą Bożą. I dlatego nie ponieśliście szkody od nas w żadnej mierze. (10) Bo smutek zgodny z wolą Bożą powoduje zbawienną pokutę, czego nikt nie żałuje. Światowy zaś smutek śmierć powoduje. (11) Patrzcie, jakąż ten smutek właśnie, miły Bogu, wzniecił wśród was gorliwość! Owszem, spowodował, że poczęliście przepraszać, oburzać się, lękać się, tęsknić, okazywać zapał i karę wymierzać. Na wszelki sposób dostarczyliście dowodu, że jesteście bez winy w tej sprawie.”
• Rzymian rozdział 7 werset 24: „(19) Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię zło, którego nie chcę. (20) A jeśli robię to, czego nie chcę, już nie ja to robię, ale mieszkający we mnie grzech (…) (24) Jestem nieszczęsnym człowiekiem! Kto mnie wyzwoli z ciała śmierci?”
• Ewangelia Łukasza rozdział 10 werset 13: „Biada tobie, Chorazynie, biada tobie, Betsaido; bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się te cuda, które u was się stały, dawno by w worze i popiele siedząc, pokutowały”

(3) NIENAWIŚĆ DO GRZECHU

• 5 Mojżeszowa rozdział 7 werset 26 „Niczego odrażającego nie będziesz wprowadzał do twego domu, żebyś sobie nie zasłużył, podobnie jak owa rzecz odrażająca, na klątwę. Będziesz się tym brzydził, będziesz to miał w najwyższej pogardzie, bo są to rzeczy obłożone klątwą”
• Rzymian rozdział 7 werset 15: „[Tego] bowiem, co robię, nie pochwalam, bo nie robię tego, co chcę, ale czego nienawidzę, to robię”