Każdej niedzieli w tysiącach kościołów, a w pozostałe dni w swoich domach, chrześcijanie powtarzają razem i z osobna to, co jest powszechnie nazywane „Modlitwą Pańską” (ewangelia Mateusza rozdział 6 wersety 9-13: „(9) Tak oto macie się modlić: Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech, święć się imię twoje. (10) Przyjdź królestwo twoje. Bądź wola twoja, jako w niebie, tak i na ziemi. (11) Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. (12) I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. (13) I nie wódź nas na pokuszenie. Ale nas zbaw ode złego. [Amen.]”). Ogólnie mówiąc, w ten sposób postępują nie rozumiejąc tego o co rzeczywiście proszą w modlitwie. I co gorsze, wielu ją powtarza z przyzwyczajenia czy też dlatego, że inni ją powtarzają, a nie dlatego, że istotnie jest ona modlitwą pochodzącą z ich serca.

Jeden z wybitnych amerykańskich kaznodziejów pewnego razu powiedział, iż najwięcej czasu na próżne mowy upływa podczas śpiewania hymnów kościelnych i w czasie modlitwy, gdy słowa często są śpiewane rytualnie lub powtarzane bezmyślnie. U wielu to jest sprawą daremnego powtarzania (ewangelia Mateusza rozdział 6 werset 7: „A modląc się, nie używajcie pustych powtórzeń jak ci, którzy są z narodów (poganie); bowiem oni mniemają, że zostaną wysłuchani z powodu swego wielomówstwa”).

Co Jezus miał na myśli, gdy uczył Swoich uczniów modlić się: „Przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi”? Dlaczego On ich uczył modlić się, „Przyjdź królestwo twoje”? Bóg w Swoim Słowie pokazuje wiele chwalebnych rezultatów, jakie nastąpią w wyniku Jego odpowiedzi na tę modlitwę. Każdy z nich jest bardzo ważnym motywem, dla którego modlitwę tę powinniśmy zanosić do Boga. Spośród tych motywów w niniejszej, krótkiej serii, przytoczymy kilkanaście ważniejszych, podając dla każdego po jednym tekście ze Starego i Nowego Testamentu.

Modlimy się, „Przyjdź królestwo twoje”:

(1) Ponieważ oczekujemy, iż nasz Odkupiciel objawi się po raz drugi, przynosząc zbawienie:

• Hioba rozdział 19 werset 25: „Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie”.
• Hebrajczyków rozdział 9 werset 28: „Tak samo i Chrystus raz złożył siebie w ofierze, żeby ponieść grzechy wielu, a potem objawi się już nie ze względu na grzech (nie jako ofiara za grzech), lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują”.

(2) Ponieważ tęsknimy za wyzwoleniem z „obecnego złego świata”:

• Daniela rozdział 12 werset 1: „W tym czasie powstanie Michał, wielki książę, opiekun synów twojego ludu. I nastanie okres ucisku, jakiego dotąd żaden naród nie doznał. W tym czasie twój lud zostanie ocalony – każdy, kto jest zapisany w księdze”.
• Galatów rozdział 1 werset 4: „On wydał samego siebie za nasze grzechy, aby nas wyrwać z obecnego złego świata zgodnie z wolą Boga, naszego Ojca”.

(3) Ponieważ pragniemy końca wszelkich wojen:

• Izajasza rozdział 2 werset 4: „On będzie sędzią narodów i rozjemcą wielu ludów. Wtedy przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza i nie będą się już uczyć sztuki wojennej”.
• Apokalipsa rozdział 21 werset 4: „I otrze Bóg wszelką łzę z oczów ich; a śmierci więcej nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani boleści nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy pominęły”.

Z uwagi na spore zainteresowanie słowami „I nie wódź nas na pokuszenie”, proponujemy wysłuchanie wykładu na dokładnie ten temat, wypowiedzianego jakiś czas temu przez br. Adama Urbana