W ostatnim odcinku naszej serii odnośnie literackiego stylu Biblii jako jedną z jego cech omówiliśmy w krótkości fakt, że działa ona według zasad liczbowania biblijnego i zaprezentowaliśmy w jaki sposób widać je w pierwszym zdaniu Biblii. Wskazaliśmy, że liczbowanie biblijne możliwe jest dlatego, że litery hebrajskie, aramejskie i greckie są jednocześnie liczbami. Dzięki temu wskazują wielokrotności stale powtarzającej się liczby 7, obecnej w sumie liter biblijnych zdań, akapitów, części, podziałów i ksiąg – wszystkich jej spójnych fragmentów w oryginale – każda z nich sama w sobie i w relacji do innych ksiąg. W podobny sposób występują złożone wielokrotności innych liczb, np. 9, 11, 13, 17, 19, itd. Poprzez tak zwane „liczbowanie sąsiednie” zwraca ona także uwagę na błędy interpretacji, jakie Bóg przewidział, że miały powstać.

W niniejszej serii chcielibyśmy poszerzyć ten temat, który jest jednym z dowodów na jej Boskie autorstwo i natchnienie. Jest tak, ponieważ przypadkowy zlepek pism wielu autorów stworzony w różnych czasach nie mógł zaowocować tymi zjawiskami liczbowymi. Nawet gdyby oni wszyscy próbowali skonstruować swój produkt w oparciu o liczbowanie, nie mogliby tego dokonać, a cóż dopiero stworzyć historie, proroctwa itd., które czyta się tak naturalnie jak Biblię, ponieważ zadanie takie wymaga wszechwiedzy, której oni nie posiadali. Widzimy więc, że liczbowanie biblijne wymaga natchnienia.

Zanim jednak przejdziemy do samego liczbowania, chcielibyśmy zacząć od zauważenia, że w sprawach związanych z Bogiem liczba 7 i jej wielokrotności na wiele sposobów pojawiają się w Biblii oraz w stworzeniu. Jej występowanie w stworzeniu wskazujemy w naszej innej serii, natomiast w niniejszej serii skupimy się na jej występowaniu w Biblii. Bóg pokazał ją w niej między innymi:

• w 7 epokach okresu twórczego i odpoczynku,
• w 7 dniach tygodnia,
• w 7 tygodniach prowadzących do jubileuszu tygodni (Pięćdziesiątnicy),
• w 7 latach sabatu lat (3 Mojżeszowa rozdział 25 wersety 3-5: „(3) Przez sześć lat będziesz obsiewał swoje pole i przez sześć lat będziesz obcinał swoją winnicę, i będziesz zbierał jej plon. (4) Lecz w roku siódmym będzie mieć ziemia sabat całkowity, odpoczynek, sabat dla Pana. Nie będziesz obsiewał swego pola ani obcinał swojej winnicy. (5) Nie będziesz zbierał żniwa z tego, co samo wyrosło po żniwie twoim, i nie będziesz zrywał winogron z nie obciętych pędów. Ziemia mieć będzie rok odpoczynku”),
• w 49 latach zamykających 7 sabatów lat i prowadzących do jubileuszu lat (3 Mojżeszowa rozdział 25 wersety 8-10 „(8) Naliczysz sobie siedem lat sabatowych, siedem razy po siedem lat. Czas tych siedmiu lat sabatowych obejmować będzie czterdzieści dziewięć lat. (9) W dziesiątym dniu siódmego miesiąca każesz zadąć w róg. W dniu pojednania każecie dąć w rogi po całej waszej ziemi. (10) Poświęcicie pięćdziesiąty rok i obwołacie w ziemi wolność dla wszystkich jej mieszkańców. Będzie to dla was rok jubileuszowy. Wrócicie każdy do dawnej swej własności i wrócicie każdy do swojej rodziny”),
• w 7 dniach święta Przejścia (4 Mojżeszowa rozdział 28 wersety 16-17: „(16) W czternastym dniu pierwszego miesiąca będzie Pascha PANA. (17) A piętnastego dnia tego miesiąca będzie święto i odtąd przez siedem dni wolno jeść tylko chleby przaśne”),
• w 7 dniach święta Namiotów (3 Mojżeszowa rozdział 23 werset 34: „Powiedz Izraelitom: Od piętnastego dnia siódmego miesiąca przez siedem dni będzie trwało Święto Namiotów na cześć PANA”),

i w wielu innych siedmiodniowych okresach i rzeczach związanych z wydarzeniami dotyczącymi Boskich spraw, z których wymienimy tylko niektóre:

• 1 Mojżeszowa rozdział 7 wersety 1-4: „(1) I rzekł Pan do Noego: Wejdź do arki ty i cały dom twój, bo widziałem, że jesteś sprawiedliwy przede mną w tym pokoleniu. (2) Ze wszystkich zwierząt czystych weź z sobą po siedem, samca i samicę, a ze zwierząt nieczystych po parze, samca i samicę. (3) Także z ptactwa niebieskiego po siedem, samca i samicę, aby zachować przy życiu ich potomstwo na całej ziemi. (4) Gdyż po upływie siedmiu dni spuszczę na ziemię deszcz, który będzie padał przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, i zgładzę z powierzchni ziemi wszelkie istoty, które uczyniłem”,
• rozdział 8 wersety 10-12: „(10) Poczekawszy jeszcze następne siedem dni, znów wypuścił gołębicę z arki. (11) Gołębica wróciła do niego pod wieczór, trzymając w dziobie zerwany świeży liść z drzewa oliwnego. I poznał Noe, że wody na ziemi opadły. (12) I poczekał jeszcze następnych siedem dni, i wypuścił gołębicę, ale ona już nie wróciła do niego”,
• rozdział 21 wersety 28-30: „(28) Gdy Abraham wydzielił z trzody siedem jagniąt, (29) Abimelek go zapytał: „Co znaczy te siedem jagniąt, które wydzieliłeś?”. (30) Abraham tak to wyjaśnił: ‚Te siedem jagniąt weźmiesz ode mnie, aby służyły mi jako dowód, że to ja wykopałem tę studnię'”,
• rozdział 29 wersety 18,20,27,30; „(18) Jakub pokochał Rachelę i powiedział do Labana: ‚Będę ci służył przez siedem lat za twoją młodszą córkę Rachelę’ (20) Jakub służył więc za Rachelę siedem lat, które były dla niego jak kilka dni, bo kochał Rachelę. (27) Dopełnij weselnego tygodnia z tą [Leą], a potem dam ci także drugą, za którą będziesz mi jednak służył następne siedem lat’. (30) Jakub współżył z Rachelą, którą kochał bardziej niż Leę. Służył za nią Labanowi przez następne siedem lat”
• rozdział 41 wersety 2-7,18-27,29,30,34,36,47,48,53,54: „(2) A oto z Nilu wyszło siedem pięknych i tłustych krów, które zaczęły paść się w trawie. (3) Nagle za nimi wyszło z Nilu siedem innych krów, które były brzydkie i chude. Stanęły one nad brzegiem Nilu obok tamtych krów. (4) W pewnej chwili krowy brzydkie i chude pożarły siedem krów pięknych i tłustych. Wtedy faraon się przebudził. (5) Gdy znów zasnął, miał drugi sen. Widział siedem pełnych i dorodnych kłosów, wyrastających na jednym źdźble. (6) Po nich wyrosło siedem kłosów pustych i zniszczonych wschodnim wiatrem. (7) Puste kłosy pochłonęły siedem kłosów dorodnych i pełnych. Faraon obudził się i zdał sobie sprawę, że to był sen. (18) A z Nilu wyszło siedem pięknych i tłustych krów, które zaczęły paść się w trawie. (19) Potem za nimi wyszło siedem innych krów, które były bardzo chude, słabe i wynędzniałe. Podobnych nie widziałem w całym Egipcie. (20) W pewnej chwili te chude i brzydkie krowy pożarły siedem pierwszych, pięknych krów. (21) Gdy one znalazły się w ich wnętrzu, nie można było dostrzec różnicy. Wygląd tych, które je pożarty, nie zmienił się. I przebudziłem się. (22) Potem widziałem we śnie siedem kłosów, pełnych i dorodnych, wyrastających na jednym źdźble. (23) Ale po nich wyrosło siedem kłosów zeschniętych, pustych i zniszczonych wschodnim wiatrem. (24) Te puste kłosy pochłonęły siedem dorodnych kłosów. Opowiedziałem sen wróżbitom, ale nikt mi nic nie wyjaśnił’. (25) Józef rzekł do faraona: ‚Właściwie jest to jeden sen, przez który Bóg oznajmia faraonowi, co zamierza uczynić. (26) Siedem krów pięknych to siedem lat, i siedem pełnych kłosów to także siedem lat. Jest to jeden sen. (27) Siedem krów chudych i brzydkich, wychodzących za pierwszymi, to również siedem lat, podobnie jak siedem pustych kłosów, zniszczonych wschodnim wiatrem. W tych siedmiu latach będzie panował głód. (29) Nadchodzi siedem lat wielkiej obfitości w całym Egipcie. (30) Po nich jednak nastanie siedem lat głodu i Egipcjanie zapomną, czym jest dostatek. Głód ten wyniszczy cały kraj. (34) Niech faraon ustanowi nadzorców nad Egiptem i zgromadzi piątą część zbiorów podczas siedmiu lat obfitości. (36) Żywność ta będzie zapasem dla kraju na te siedem lat głodu, które nastaną w Egipcie. W ten sposób Egipt nie wyginie z głodu’ (47) Przez siedem lat ziemia wydawała obfite plony. (48) Józef gromadził więc przez te siedem lat wszelką żywność w Egipcie i odkładał ją w miastach. Żywność z pól otaczających jakieś miasto składał w tym mieście. (53) Gdy w Egipcie skończyło się siedem lat urodzaju, (54) zgodnie z zapowiedzią Józefa nadeszło siedem lat głodu. Głód nastał we wszystkich krajach. Ale w całym Egipcie była żywność”,
• 2 Mojżeszowa rozdział 37 werset 23: „Zrobił ze szczerego złota siedem lamp oraz szczypce i naczynia na popiół”;
• 3 Mojżeszowa rozdział 4 wersety 6 i 17: „(6) Tam kapłan umoczy palec we krwi i pokropi nią siedem razy przed PANEM, przed zasłoną miejsca świętego. (17) zanurzy w niej swój palec i pokropi siedem razy przed PANEM, przed zasłoną miejsca świętego”;
• rozdział 8 wersety 11,33,35: „(11) Pokropił nią ołtarz siedem razy. Potem namaścił ołtarz razem z całym jego sprzętem, kadź na wodę i jej podstawę, aby je uświęcić. (33) Nie wolno się wam oddalać od wejścia do Namiotu Spotkania przez siedem dni aż do dnia, w którym dopełni się wasze wyświęcenie, przez siedem dni bowiem będą się uświęcały wasze ręce. (35) Przez siedem dni, dniem i nocą, będziecie przebywać przed wejściem do Namiotu Spotkania, pełniąc straż przed PANEM, abyście nie zostali pokarani śmiercią. Takie bowiem otrzymałem polecenie”;
• rozdział 13 wersety 4,5,21,31,33,50,54: „(4) Jeżeli jednak plama na jego skórze jest biała, ale miejsce nie jest bardziej wklęsłe niż reszta skóry i włosy nie pobielały, to kapłan odizoluje chorego na siedem dni. (5) Po siedmiu dniach obejrzy go ponownie, a gdy stwierdzi, że plama się nie powiększyła i nie rozszerzyła na skórze, odizoluje go jeszcze na siedem dni. (21) Jeżeli jednak kapłan zauważy, że nie ma tam białych włosów ani wklęśnięcia na skórze, plama zaś przyciemniała, to odizoluje go na siedem dni. (31) Jeżeli jednak kapłan zauważy u dotkniętego grzybicą, że rana nie jest bardziej wklęsła niż otaczająca ją skóra, lecz nie ma na niej czarnych włosów, to odizoluje go na siedem dni. (33) wtedy każe mu się ogolić, ale chore miejsce zostawić nieogolone. Potem kapłan odizoluje go jeszcze na siedem dni. (50) Gdy kapłan obejrzy rzecz skażoną, każe trzymać ją osobno przez siedem dni. (54) to każe skażoną rzecz wyprać i trzymać osobno jeszcze przez siedem dni”;
• rozdział 14 wersety 7,8,16,27: „(7) Potem siedem razy pokropi oczyszczającego się z trądu i uzna go za czystego, a żywego ptaka wypuści na otwarte pole. (8) Oczyszczony wypierze swoje szaty, zgoli wszystkie włosy, wykąpie się w wodzie i będzie czysty. Potem może wejść do obozu, ale jeszcze przez siedem dni będzie mieszkał poza swoim namiotem. (16) W tej oliwie na lewej dłoni zanurzy prawy palec i pokropi nią siedem razy przed PANEM. (27) której umoczy prawy palec i pokropi nią siedem razy przed PANEM”;
• rozdział 16 wersety 14 i 19: „(14) Potem weźmie trochę krwi cielca na palec i pokropi nią nad płytą przebłagalną od strony wschodniej, natomiast przed płytą przebłagalną pokropi krwią siedem razy. (19) Następnie umoczy palec we krwi i pokropi nią siedem razy. W ten sposób oczyści ołtarz z nieczystości Izraelitów i poświęci go”,
• i tak dalej.