W dotychczasowych odcinkach omówiliśmy już fragmenty siódemkowej struktury (przenikającej na wskroś całą Biblię, każdą należącą do niej księgę, każdy jej podział, itd.) z Ewangelii Mateusza, Marka i Jana, obecnie podamy więc jeszcze jeden przykład z ewangelii Łukasza.

Zanim zaczniemy, to (ponieważ jest to zbieżne z naszym tematem) na marginesie chciałbym wspomnieć o niedawnej dyskusji na jednej z grup na Facebooku, na której słusznie zauważono, że dość naturalną drogą dla tych, którzy uznają, że listy Pawła nie są natchnione, jest odrzucenie między innymi i natchnienia Dziejów Apostolskich, w których Paweł odgrywa niemalże główną rolę, a co za tym idzie, także i ewangelii Łukasza, ponieważ Łukasz spisał oba te dzieła (i był towarzyszem podróży Pawła). Niemniej – w ewangelii Łukasza (i Dziejach Apostolskich i listach Pawła) też jest obecna analogiczna siódemkowa struktura jak w pozostałych częściach Biblii, świadcząca o ich słownym natchnieniu.

Aby to zilustrować weźmiemy pod rozwagę słowa z ewangelii Łukasza rozdziału 1 wersetów 46-55, zwykle zwanych „Magnificatem” (ona [Maria] wielbi [Pana]) i w kolejnych odcinkach ukażemy 60 siódemek obecnych w tym krótkim fragmencie Biblii.

(181) Razem ze słowami wstępu: „Tedy rzekła Maria” fragment ten w grece zawiera 14 (czyli 2 razy 7) zdań (tj. najkrótszych pełnych myśli, na które dozwalają reguły gramatyczne),
(182) 105 (czyli 15 razy 7) słów
(183) oraz 546 (czyli 78 razy 7, albo inaczej mówiąc: 7 razy 77 [czyli 11 razy 7] +7) liter.

Jeśli liczby te (14, 105 i 546) weźmiemy razem (posiadają one wspólny dzielnik), to wszystkie one są podzielne przez 7, lecz nie są podzielne przez żadną inną liczbę [nie licząc 1].

(184 i 185) Mamy tutaj dwie wyraźnie określone części składające się z 7 zdań każda (czyli 7+7),
(186 i 187) a w każdej z nich siódme zdanie jest dłuższe niż poprzednich sześć.
(188) Ostatnia z nich zawiera 21 (czyli 3 razy 7) słów
(189) i 112 (czyli 16 razy 7) liter.
(190) Jest w niej przedstawionych 7 czynności Boga.

W gramatyce starożytnej greki było 8 części mowy: rzeczowniki, zaimki, czasowniki, imiesłowy, przedimki, przysłówki, przyimki i spójniki. Imiesłowy były oddzielone od czasowników, a przymiotniki zaliczano do rzeczowników. W Magnifikacie nie ma żadnych przysłówków, a „nyn” (znaczące „teraz”) jest tutaj używane jako rzeczownik z przedimkiem, zaś rządzi nim przyimek, co jest częstym zjawiskiem w Nowym Testamencie.
(191) W tym fragmencie użyto więc siedmiu części mowy,
(192) wśród których jest 35 (czyli 5 razy 7) rzeczowników,
(193) 14 (czyli 2 razy 7) zaimków,
(194) 16 czasowników z 12 spójnikami, czyli razem 28 (czyli 4 razy 7),
(195) oraz 17 przedimków z 8 przyimkami i 3 imiesłowami, czyli razem 28 (czyli 4 razy 7).