„Cieszę się: nie z tego, że zasmuciliście się, lecz z tego, że smutek skłonił was do pokuty” – 2 Koryntów rozdział 7 werset 9.

Najprościej mówiąc o pokucie – jest to zawrócenie od tego, co się robi źle i pójście w drugą stronę. Jeśli czujesz chęć pokuty, to powiedz o tym Panu w modlitwie i zawróć z drogi, którą czujesz, że nie jest właściwa – i zaufaj Panu, że On cię poprowadzi. Nie musisz przy tym znać składników pokuty – nikt cię nie będzie z nich przepytywał, nikt nie będzie stał z tabelką odhaczając czy wszystkie z nich zrobiłeś, nikt nie oczekuje, że w jeden dzień, miesiąc, czy w dziesięć lat zrobisz to wszystko, nikt też nie oczekuje, że twoja pokuta będzie publiczna – i tak: przede wszystkim chodzi o to, żeby załatwić tą sprawę z Bogiem. Ale jak? Po prostu – pomódl się i daj się poprowadzić Bogu – i to wystarczy.

A te wszystkie składniki i części? Mogą się przydać – i to jest ich całe zadanie. Czasem się bowiem zastanawiamy: co dalej? Co jeszcze mogę zrobić? Bo choć staram się odwracać od grzechu, to czuję, że mi czegoś jeszcze brakuje – wtedy one mogą się przydać, mogą poddać jakąś myśl, która pomoże wybrać tą właściwą drogę. To właśnie na takie okazje jest to całe zestawienie.

Trzy części prawdziwej pokuty w odniesieniu do sprawiedliwości:

(1) MIŁOŚĆ DO SPRAWIEDLIWOŚCI

• Rzymian rozdział 12 werset 9: „Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem”
• Rzymian rozdział 7 werset 22: „Albowiem kocham się w zakonie Bożym według wewnętrznego człowieka”
• Psalm 51 wersety 1-17: „(1) [Uwaga] dla kierownika chóru: Psalm Dawida – (2) gdy po jego grzechu z Batszebą przybył do niego prorok Natan. (3) Zmiłuj się nade mną, Boże, według miłosierdzia Twego, według wielkiej litości Twojej zgładź nieprawości moje! (4) Obmyj mnie całkowicie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mego! (5) Albowiem uznaję nieprawości moje, a grzech mój stoi mi zawsze przed oczami. (6) Przeciw Tobie, przeciw Tobie samemu zgrzeszyłem i dopuściłem się tego, co jest złe w oczach Twoich; tak więc okażesz swą sprawiedliwość przez swój wyrok, a prawość swoją przez sąd. (7) Oto w nieprawości byłem zrodzony i w grzechu poczęła mnie matka moja. (8) Ale Tyś umiłował szczerość serca, a w głębi duszy mojej dajesz mi poznać mądrość. (9) Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony, obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę! (10) Daj mi usłyszeć [słowa] radości i wesela, by się pocieszyły kości, któreś skruszył! (11) Odwróć oblicze swoje od grzechów moich i wymaż wszystkie moje winy! (12) Stwórz mi, o Boże, czyste serce i ożyw mnie nowym i nieugiętym duchem! (13) Nie odrzucaj mnie sprzed oblicza Twego i nie odbieraj mi Twego świętego ducha! (14) Przywróć mi radość Twego zbawienia i umocnij mnie duchem wielkoduszności! (15) Nieprawych będę uczył dróg Twoich, a grzesznicy nawrócą się do Ciebie. (16) Uwolnij mnie, Boże, od [winy przelania] krwi, o Boże, Boże, mój Wybawco, a język mój wysławiać będzie sprawiedliwość Twoją. (17) Panie, otwórz wargi moje, a usta moje głosić będą chwałę Twoją” – jest to modlitwa Dawida, powstała po tym gdy zrozumiał, że zgrzeszył, zawierająca (według mnie) jedne z najpiękniejszych myśli pokutującego człowieka)

(2) PRAKTYKOWANIE SPRAWIEDLIWOŚCI

• Rzymian rozdział 6 wersety 19-22: „(19) Mówię po ludzku – z powodu waszej słabości. Podobnie jak oddawaliście się w niewolę nieczystości i rosnącej wciąż nieprawości, tak teraz oddajcie się służbie sprawiedliwości, która prowadzi do świętości. (20) Bo kiedy byliście niewolnikami grzechu, nie byliście poddani sprawiedliwości. (21) Jakie owoce przynosiliście wówczas? Takie, których teraz się wstydzicie; ich końcem jest śmierć. (22) Obecnie zaś, jako uwolnieni od grzechu i posłuszni Bogu, przynosicie owoce, które prowadzą do świętości, a końcem ich jest życie wieczne.”
• Dzieje Apostolskie rozdział 26 werset 20: „Lecz nawoływałem najpierw mieszkańców Damaszku i Jerozolimy, a potem całej ziemi judzkiej, i pogan, aby pokutowali i nawracali się do Boga, i pełnili uczynki godne pokuty”

(3) BOJOWANIE O SPRAWIEDLIWOŚĆ

• Hebrajczyków rozdział 12 werset 4: „Jeszcze nie stawialiście oporu aż do krwi, walcząc przeciwko grzechowi”
• 2 Koryntów rozdział 10 werset 5: „i wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi”
• 2 Koryntów rozdział 7 werset 11: „(11) Patrzcie, jakąż ten smutek [serca z powodu grzechu] właśnie, miły Bogu, wzniecił wśród was gorliwość! Owszem, spowodował, że poczęliście przepraszać, oburzać się, lękać się, tęsknić, okazywać zapał i karę wymierzać. Na wszelki sposób dostarczyliście dowodu, że jesteście bez winy w tej sprawie”

Na koniec niniejszej serii – pamiętajmy, że sama pokuta nie jest końcem, lecz początkiem drogi chrześcijanina – ona przygotowuje serce dla Jezusa, „czyści” w nim miejsce dla Niego. W miarę, jak będziemy oczyszczać nasze serce od kolejnych grzechów – On będzie mógł w coraz większym stopniu w nim zamieszkać i prowadzić nas do życia wiecznego!