Dzieje Apostolskie – spisane przez ewangelistę Łukasza, obejmujące okres od zmartwychwstania Jezusa Chrystusa do uwięzienia apostoła Pawła i odesłania go do Rzymu, tak jak je w formę wiersza „ubrał” brat Tadeusz Wiśniewski. Wybór ilustracji do poszczególnych części – s. Krystyna Miksa.

ROZDZIAŁ TRZYNASTY

1. A w zborze antiocheńskim ci stali na czele,
Służąc jako prorocy i nauczyciele:
Barnaba, poważaniem dużym się cieszący,
I Szymon, również Nigrem się nazywający,
I Lucjusz uzdolniony, mąż z Cyreny rodem,
I Manachem, który się z tetrarchą Herodem
Wychowywał, gdy obaj byli jeszcze młodzi,
Wreszcie Saul, co z Tarsu w Cylicji pochodził.

2. Gdy się razu pewnego, jak zwykle zebrali
I służbę ku czci Pana poszcząc sprawowali,
Rzekł Duch Święty: „Do sprawy takowej przystąpcie –
Barnabę i Saula jeszcze dziś odłączcie
Do dzieła, do którego obu powołałem!”

3. Gdy się zatem skończyło nabożeństwo całe,
Gdy posty i modlitwy swoje ukończyli,
Włożyli na nich ręce i ich wyprawili.