Dzieje Apostolskie – spisane przez ewangelistę Łukasza, obejmujące okres od zmartwychwstania Jezusa Chrystusa do uwięzienia apostoła Pawła i odesłania go do Rzymu, tak jak je w formę wiersza „ubrał” brat Tadeusz Wiśniewski. Wybór ilustracji do poszczególnych części – s. Krystyna Miksa.

ROZDZIAŁ DRUGI

14. Wtedy stanął Piotr, a z nim jedenastu było,
I do wszystkich zebranych tak przemówił z siłą:
„Mężowie Judejczycy i wszyscy, słuchajcie,
Którzy w Jeruzalemie pospołu mieszkacie!
Niech przyjmą wasze uszy słowa tu mówione
I niechajże to będzie teraz wam wiadome:

15. Nie są ci tu pijani, jak się rzecz wam zdała,
Bo godzina dnia trzecia dopiero nastała!

16. Lecz to jest to, co było dawno przepowiedziane
Przez proroka Joela i w Piśmie podane:

17. „I będzie w dni ostatnie – mówi Bóg (o słuchaj!)
Że wyleję na wszelkie ciało mego Ducha,
A synowie i córki wasze czasu tego
Będą prorokowali pod działaniem jego.
Młodzieńcy wasi wówczas będą mieć widzenia,
Starsi wasi śnić będą sny pełne znaczenia.

18. Nawet na sługi oraz moje służebnice
Wyleję w dniach tych Ducha mojego obficie

19. I będą prorokować. Na niebiosach, w górze,
Uczynię cuda wielkie, znaki zaś przeróżne,
Krew, ogień, kłęby dymu, w dole, tu na ziemi.

20. Blask słońca jaśniejący w ciemność się przemieni,
A księżyc w krew na niebie obróci się cały,
Zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały!

21. Lecz ten, co wzywać będzie Pańskiego imienia,
Upragnionego wówczas dostąpi zbawienia”.

22. Mężowie Izraelscy, posłuchajcie tego:
Jezusa z Nazaretu się wywodzącego,
Sam Bóg uwierzytelnił przez niezwykłe czyny,
Cuda i znaki, jakie On Przezeń uczynił,
A się dokonywały właśnie między wami,
O czym też doskonale wiecie przecież sami.

23. Tego to, według z góry już określonego
Postanowienia oraz przejrzenia Bożego,
Kiedy został wydany, to wyście przybili
Do krzyża przez złoczyńców ręce i zgładzili…

24. Ale Go sam Bóg wskrzesił, twierdzimy z pewnością,
Skruszywszy więzy śmierci, gdyż niemożliwością
Było, aby był przez nią pokonany przecież.

25. Tak bowiem o Nim Dawid mówi, o czym wiecie:
„Zawsze mam Pana przed swymi oczami,
On po prawicy – nie będę zachwiany!

26. Więc się weseli niezmiernie me serce
I się raduje też język mój wielce.
Także me ciało, nim życie posiędzie,
W ufnej nadziei odpoczywać będzie,

27. Bo mej w szeolu duszy nie zostawisz,
Lecz z jego mocy na pewno wybawisz
I nie dozwolisz, by został Twój święty
Skażeniem śmierci na wieki dotknięty.

28. Drogę żywota Ty mi ukazujesz,
Pełnią radości wciąż obdarowujesz,
Która przed Twoim jest, Panie, obliczem,
Czego porównać nie sposób jest z niczym”.

29. Mężowie bracia, rzec wam wolno w otwartości,
Że Dawid patriarcha, doszedłszy starości,
Życie swoje zakończył i był pogrzebany;
Grób zaś jego jest dotąd – to też fakt jest znany!

30. Będąc jednak prorokiem, co tu ma znaczenie,
I wiedząc, iż z przysięgą Bóg dał zapewnienie,
Że to jego potomek posiądzie tron jego,

31. Mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa samego,
Że nie wstrzyma hadesu moc Jego istnienia,
Ani też ciało Jego nie ujrzy skażenia.

32. Tego to Bóg Jezusa wskrzesił (dnia trzeciego),
A my wszyscy świadkami staliśmy się tego.

33. Prawicą tedy Bożą będąc wywyższony
I Ojca obietnicą hojnie obdarzony
Ducha Świętego, wziął go i zesłał obficie,
Co też sami widzicie i sami słyszycie.

34. Dawid bowiem nie wstąpił do nieba, jak wiecie,
Gdyż sam się na ten temat wypowiada przecież:
„Tak Pan powiedział do Pana mego:
Siądź po prawicy, boś godzien tego,

35. Aż wrogów twoich w stosownej porze,
Jako podnóżek stóp Twych położę!”

36. Niech nikt więc z Izraelskiej całej społeczności,
Nie żywi już w tej sprawie żadnej wątpliwości,
Że Panem i Chrystusem Bóg uczynił tego
Jezusa, przez was bracia, ukrzyżowanego!