Dzieje Apostolskie – spisane przez ewangelistę Łukasza, obejmujące okres od zmartwychwstania Jezusa Chrystusa do uwięzienia apostoła Pawła i odesłania go do Rzymu, tak jak je w formę wiersza „ubrał” brat Tadeusz Wiśniewski. Wybór ilustracji do poszczególnych części – s. Krystyna Miksa.

ROZDZIAŁ CZTERNASTY

22. Następnie zaś do Listry obaj zawrócili;
Ikonium i Antiochię także odwiedzili.
Tam serca wszystkich uczniów prawdą utwierdzali,
Zachęcali do trwania w wierze i mawiali:
„Przez niemało ucisków, jak sami widzimy,
Do Królestwa Bożego wejść, bracia, musimy”.

23. Gdy im przez podnoszenie rąk starszych obrali
We wszystkich zborach, które obaj odwiedzali,
Panu w postach i modłach tychże poruczyli,
W którego całym sercem swoim uwierzyli.

24. Przeszedłszy przez Pizydię w Pamfilii stanęli.

25. Potem, gdy słowo w Perge już opowiedzieli

26. Zstąpili do Atalii. Stąd się przeprawili
Morzem do Antiochii, gdzie poruczeni byli
Łasce Bożej ku dziełu, które wykonali.

27. A kiedy tam przybywszy cały zbór zebrali,
Oznajmili jak wielkie rzeczy Bóg uczynił,
Który w całej ich misji wciąż przebywał z nimi,
Jak otworzył drzwi wiary i przed poganami.

28. Potem jeszcze dość długo zostali z uczniami.