Dzieje Apostolskie – spisane przez ewangelistę Łukasza, obejmujące okres od zmartwychwstania Jezusa Chrystusa do uwięzienia apostoła Pawła i odesłania go do Rzymu, tak jak je w formę wiersza „ubrał” brat Tadeusz Wiśniewski. Wybór ilustracji do poszczególnych części – s. Krystyna Miksa.

ROZDZIAŁ SZESNASTY

19. Panowie jej spostrzegłszy, że zysk utracili,
Wnet Pawła i Sylasa z gniewem pochwycili,
Przed urzędników obu na rynek zawlekli

20. I tak przed pretorami stawiwszy ich rzekli:
„Ci ludzie w naszym mieście pokój zakłócają –

21. To Żydzi, co zwyczaje nam opowiadają,
Których, jako Rzymianie, przyjąć nie możemy
Ani ich zachowywać – kary na nich chcemy!”

22. A gdy ich inni ludzie w tym tłumie poparli,
Pretorzy szaty z Pawła i Sylasa zdarli
I siec obu rózgami bezkarnie kazali…

23. Aż wreszcie, kiedy razów im wiele zadali,
Do lochu więziennego obitych wrzucili,
Stróżowi zaś więzienia przy tym polecili,
By każdy był przez niego bacznie pilnowany.

24. Ten ich, gdy tak surowy rozkaz był wydany,
Do lochu wewnętrznego wtrącił bez litości,
A nogi pozakuwał w dyby – dla pewności.