Dzieje Apostolskie – spisane przez ewangelistę Łukasza, obejmujące okres od zmartwychwstania Jezusa Chrystusa do uwięzienia apostoła Pawła i odesłania go do Rzymu, tak jak je w formę wiersza „ubrał” brat Tadeusz Wiśniewski. Wybór ilustracji do poszczególnych części – s. Krystyna Miksa.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

6. A kiedy się wraz zeszli i się z Nim spotkali,
Takie oto Mu zaraz pytanie zadali:
„Czy w tym czasie, o Panie, dokonasz odnowy

7. Królestwa Izraela?” – Rzekł im tymi słowy:
„Nie wasza rzecz znać czasy i chwile (w tej chwili),
Które Ojciec w swej mocy położył (o mili!);

8. Ale kiedy Świętego Ducha posiądziecie,
Otrzymacie moc jego i świadczyć będziecie
W mieście Jeruzalemie słowy płomiennymi,
W Judei i w Samarii, i po krańce ziemi”.

9. Po tych słowach do góry został uniesiony
I obłok zabrał im Go sprzed oczu zdumionych.

10. A gdy się Weń z uwagą wielką wpatrywali,
Kiedy od nich wstępował wciąż ku niebios dali,
Oto jacyś mężowie dwaj przy nich stanęli,
W białe szaty odziani, i tak powiedzieli:

11. „Mężowie galilejscy, czemu tu stoicie
I z taką wielką uwagą w niebo wciąż patrzycie?
Ten Jezus, który od was, w sposób niepojęty,
Został w górę do nieba mocą Bożą wzięty,
Tak samo przyjdzie znowu – o tym wiedzieć trzeba,
Jak Go widzieliście, gdy wstępował do nieba”.

12. Wtedy do Jeruzalem miasta powrócili
Z góry zwanej Oliwną, bo na niej z Nim byli,
W bliskim Jeruzalemu sąsiedztwie leżącej,
W odległości sabatu drogę wynoszącej.

13. Przybywszy tam, na piętro zaraz się udali,
Gdzie jak zwykle uczniowie się zatrzymywali.
A byli to: Piotr i Jan, i Jakub brat Jana
(Szczególnie wyróżnieni przez samego Pana),
Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej (stąd znany,
Że zwał się Natanael i pochodził z Kany),
I Mateusz i Jakub, syn Alfeuszowy,
Szymon – Zelota oraz Juda Jakubowy.

14. Ci wszyscy na modlitwy wspólne się zbierali,
W których wraz z niewiastami jednomyślnie trwali.
Uczestnikami także byli grona tego –
Maria, matka Jezusa oraz bracia Jego.