Dzieje Apostolskie – spisane przez ewangelistę Łukasza, obejmujące okres od zmartwychwstania Jezusa Chrystusa do uwięzienia apostoła Pawła i odesłania go do Rzymu, tak jak je w formę wiersza „ubrał” brat Tadeusz Wiśniewski. Wybór ilustracji do poszczególnych części – s. Krystyna Miksa.

ROZDZIAŁ PIĘTNASTY

6. Apostołowie się i starsi zgromadzili
I nad tym zagadnieniem pospołu radzili.

7. A po długiej wymianie zdań wstał Piotr i rzecze:
„Dobrze, mężowie bracia, o tym wszyscy wiecie,
Że Bóg, co swoją łaską pragnie darzyć wielu,
Już od dawna mnie wybrał spośród was w tym celu,
By poganie z ust moich najpierw usłyszeli
Poselstwo Ewangelii i wiarę przyjęli.

8. A Bóg, który zna serce człowieka każdego,
Wydał o nich świadectwo, gdy Ducha Świętego

9. Dał im tak samo jak nam, a co najdziwniejsze,
Przy tym wszystkim różnicy nie zrobił najmniejszej
Między nami a nimi – jednej użył miary,
Oczyściwszy ich serca przez wzbudzenie wiary.

10. Czemu więc teraz Boga próbie poddajecie
I jarzmo na kark uczniów ciężkie włożyć chcecie,
Którego ni ojcowie, ani my też sami

11. Nie mieliśmy sił dźwigać? Przecież wiarę mamy,
Że dzięki łasce Pana Jezusa zbawiony
Być może z nas ktokolwiek – tak samo jak oni”.

12. Na te słowa umilkli wszyscy i słuchali
Słów Barnaby i Pawła, gdy opowiadali,
Jak wielkie przez nich znaki i rozliczne cuda
Czynił Bóg wśród pogan , czym ich wiarę wzbudzał.

13. Kiedy znów po ich słowach zapadło milczenie,
Wstał Jakub i powiedział tak na zakończenie:

14. „Mężowie bracia, teraz mnie posłuchać chciejcie!
Szymon rzecz opowiedział szczególną, jak wiecie,
Jak to Bóg po raz pierwszy przystąpił do tego,
Aby z pogan lud wybrać dla imienia swego.

15. A z tym się też zgadzają słowa dobrze znane,
Podane przez proroków, wszak jest napisane:

16. „Potem do nich powrócę (bowiem ich miłuję)
I przybytek Dawida, co padł, odbuduję.
Odbuduję z pewnością obaliny jego
I znowu go wystawię (jak czasu dawnego),

17. Aby Pana Zastępów, ludzie pozostali,
Nawróciwszy się sercem usilnie szukali,
Oraz wszystkie narody świata pogańskiego,
Nad którymi wzywano imienia mojego.
Tak mówi o tych sprawach Pan, który to czyni”.

18. Znane to jest od wieków między wierzącymi.

19. Sądzę więc, że nie trzeba robić tym trudności,
Którzy się spośród pogan, w swoich serc szczerości,
Do Boga nawracają i są w wierze stali.

20. Lecz trzeba im napisać, by się wstrzymywali
Od rzeczy przez pogańskich bożków splugawionych,
Od nierządu, od mięsa stworzeń uduszonych,
I od krwi, by w ten sposób wzgląd na drugich mieli,

21. Bo Mojżesz w każdym mieście ma swych głosicieli,
Którzy wiernie od dawnych czasów przy nim trwają
I w synagogach w każdy sabat go czytają”.