Dzieje Apostolskie – spisane przez ewangelistę Łukasza, obejmujące okres od zmartwychwstania Jezusa Chrystusa do uwięzienia apostoła Pawła i odesłania go do Rzymu, tak jak je w formę wiersza „ubrał” brat Tadeusz Wiśniewski. Wybór ilustracji do poszczególnych części – s. Krystyna Miksa.

ROZDZIAŁ PIĘTNASTY

36. Po kilku dniach Paweł, powziąwszy plan nowy,
Zwrócił się do Barnaby, mówiąc tymi słowy:
„Wybierzmy się do wszystkich miast, w których byliśmy
I w których słowo Pańskie już zwiastowaliśmy,
Albowiem braci naszych odwiedzić się godzi
I zobaczyć jak im się obecnie powodzi”.

37. Barnaba chciał w tę drogę zabrać także Jana,

38. Którego zwano Markiem, lecz Paweł był zdania,
Że tego, który przecież opuścił ich w chwili,
Gdy w dalszą drogę mieli wyruszyć z Pamfilii
I nie chciał z nimi w pracy dłużej uczestniczyć,

39. Nie należy brać z sobą. Wskutek zdań różnicy
Rozeszli się, spór bowiem ostry się rozwinął.
Barnaba wziąwszy Marka, na Cypr z nim odpłynął;

40. Paweł zaś postanowił ruszyć w inne strony.
Łasce Pańskiej przez wszystkich braci poruczony,

41. Obrał sobie Sylasa i szedł od tej pory
Przez Syrię i Cylicję utwierdzając zbory.