Rozpoczynając analizę niższych pierwszorzędnych cech/przymiotów charakteru Boga chcielibyśmy w krótkości powtórzyć definicję pierwszorzędnych cech charakteru: pierwszorzędne cechy charakteru to te, które powstają w wyniku bezpośredniego działania różnych organów uczuciowych (odpowiednich obszarów w mózgu, odpowiedzialnych za działanie danej cechy charakteru).

Na przykład: bezpośrednie działanie organu uczuciowego duchowości tworzy wiarę, wyższą pierwszorzędną łaskę/zaletę i jeden ze składników mądrości; bezpośrednie działanie organu uczuciowego stanowczości rozwija samokontrolę, wyższą pierwszorzędną łaskę/zaletę i jeden ze składników mocy; bezpośrednie działanie organu uczuciowego stałości rozwija cierpliwość, drugi element składowy mocy. We wszystkich przypadkach bezpośredni wynik działania jakiegokolwiek organu uczuciowego stanowi stosowną łaskę/zaletę pierwszorzędną. Bezpośrednie działanie wyższych organów uczuciowych tworzy wyższe pierwszorzędne cechy charakteru, natomiast bezpośrednie działanie niższych organów uczuciowych rozwija niższe pierwszorzędne cechy/przymioty charakteru – zalety/łaski (jeżeli motywem/podstawą/pobudką/intencją powodującą zadziałanie danej cechy była sprawiedliwość (miłość obowiązkowa), to daną cechę nazywamy zaletą (np. zaletą wytrwałości), natomiast jeśli motywem/podstawą/pobudką/intencją powodującą zadziałanie danej cechy była miłość (bezinteresowna/dobroczynność), to daną cechę nazywamy łaską (np. łaską wytrwałości)).

Gdy mówimy o rozwijaniu takich cech charakteru, należy oczywiście rozumieć, że dotyczy to Boskich stworzeń, które są moralnie wolnymi jednostkami – aniołów i ludzi. Nie byłoby prawdą stwierdzenie, że Bóg rozwinął takie cechy poprzez używanie Swych organów uczuciowych, ponieważ On zawsze posiadał i zawsze będzie posiadał je w nieskończonej doskonałości, i dlatego zawsze używał i zawsze będzie używał ich w nieskończonej doskonałości. Tak więc one nie były w Nim rozwijane.

Na podstawie faktu, że człowiek początkowo był, a „nowe stworzenia” stawały się obrazem Boga (1 Mojżeszowa rozdział 1 werset 27: „I tak stworzył Bóg człowieka na obraz swój (…)”), na podstawie faktu, że upadły człowiek posiada wszystkie wyższe organy uczuciowe człowieka, choć w stanie skażonym, oraz na podstawie faktu, że człowiek posiada niższe organy uczuciowe – dochodzimy do wniosku, że posiada je także Bóg. Myśl taka jest jednak nie tylko domysłem, lecz także jest potwierdzona bezpośrednimi wersetami, które przypisują Bogu takie organy uczuciowe. Niektóre z tych tekstów dotyczących Jego niższych organów uczuciowych przytoczymy wtedy, gdy dojdziemy do rozważania Jego poszczególnych organów uczuciowych niższego rzędu, tak jak już przytoczyliśmy niektóre z nich dotyczące Jego wyższych organów uczuciowych.

Bóg posiada te same ogólne organy uczuciowe, jakie pierwotnie posiadał człowiek, jakie posiadały „nowe stworzenia” i jakie obecnie posiada upadły człowiek, choć w jego przypadku są one w mniej lub bardziej skażonym stanie [Kaznodziei Salomonowego rozdział 7 werset 29: „stworzył Bóg człowieka dobrego; ale oni udali się za rozmaitymi myślami”, Rzymian rozdział 3 werset 23: „gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej”]. Co za tym idzie, przez rozważenie organów uczuciowych człowieka możemy zrozumieć, jakimi są one u Boga.