Piątą niższą pierwszorzędną cechą charakteru Boga, jaką pokrótce przeanalizujemy, jest ostrożność, czujność, działająca przez organ uczuciowy zamiłowania do bezpieczeństwa.

Cecha ostrożności, czujności sugeruje niebezpieczeństwo, które ktoś wyczuwa i przed którym się chroni. W Samym Sobie, tzn. w Swej osobie czy charakterze Bóg nie jest na nic narażony, ponieważ nikt nie jest w stanie zaszkodzić Mu w osobie czy charakterze. Jednak z powodu wrogów, jakich posiada, mogłaby być wyrządzana krzywda Jego planowi, ludowi i dziełom, gdyby nie używał wobec nich ostrożności i czujności. Dlatego Boskie zamiłowanie do bezpieczeństwa nie kieruje się w stronę niebezpieczeństw wobec Jego osoby, lecz niebezpieczeństw wobec Jego spraw skupiających się w Jego planie, ludzie i dziełach.

Jego czujność w odniesieniu do bezpieczeństwa Jego ludu jest porównywana do czujności pasterza w odniesieniu do swego stada:

• cały Psalm 23: „(1) Psalm Dawida. PAN jest moim Pasterzem, Niczego mi nie braknie. (2) Pasie mnie na zielonych łąkach, Prowadzi nad spokojne wody, (3) Orzeźwia moją duszę, A ze względu na swoje imię Idzie przede mną ścieżkami sprawiedliwości. (4) I choćbym nawet szedł Doliną cienia śmierci, Zła się nie przestraszę — Przecież Ty jesteś ze mną, Twoja laska i Twój kij Są mi źródłem pociechy. (5) Zastawiasz przede mną stół Na oczach moich wrogów, Namaszczasz olejkiem mą twarz, A mój kielich już pełniejszy być nie może. (6) Tak, Twa dobroć i łaska nie odstąpią mnie na krok Przez resztę dni mego życia. I zamieszkam w domu PANA Na długo”;
• Psalm 78 werset 52: „(52) Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado. (53) Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze”;
• Psalm 80 werset 2: „Pasterzu Izraela, zechciej nas wysłuchać! Ty, który prowadzisz Józefa jak trzodę, Który zasiadasz na cherubach, Objaw swój majestat!”.

Następujące teksty pięknie opisują Jego ostrożność i czujność na rzecz Jego ludu:

• Psalm 121 werset 4: „Oto nie śpi ani nie drzemie Ten, który strzeże Izraela”.
• Jeremiasza rozdział 7 werset 25, rozdział 25 werset 4, rozdział 35 werset 15 mają wspólny mianownik: „posyłałem do was wszystkich sług moich proroków, co dzień rano wstając i posyłając” – nieustannie, niestrudzenie wysyłał proroków z ostrzeżeniami dla Jego ludu przed niebezpieczeństwem.

A to dlatego, że Szatan wymyślił wiele planów, by zniweczyć plan Boga. Między innymi religie, jakich nauczał starożytne narody – Egipcjan, Babilończyków, Indian, Greków itp. – były fałszowaniem Boskiego planu, którego streszczeniem jest:

• 1 Mojżeszowa rozdział 3 werset 15: „Wprowadzam nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zdepcze ci głowę, a ty zranisz mu piętę”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 12 werset 3: „I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, którzy przeklinają ciebie, będę przeklinać. W tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 22 wersety 16-18: „(16) Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, (17) będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich, (18) i w potomstwie [nasieniu, Chrystusie (Galacjan rozdział 3 werset 16)] twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego”.