Skrytość, szósta w kolejności omawiania przez nas niższa pierwszorzędna samolubna cecha charakteru Boga, jest w pewnym stopniu związana z omawianą w poprzednich odcinkach ostrożnością (czujnością). Jest to cecha używana przez Boga do przejawiania Jego zamiłowania do zatajania, ukrywania pewnych rzeczy. Ostrożność używana jest w obliczu niebezpieczeństwa, podczas gdy skrytość używana jest do zdobycia korzyści, jakie może przynieść jej używanie, oraz do unikania niekorzyści, jakie mogłyby wystąpić, gdyby pewna rzecz stała się znana.

Podobnie jak w przypadku ostrożności, jeśli chodzi o samego Boga, nie mogą Go spotkać żadne osobiste niekorzyści, tzn. w odniesieniu do Jego osoby i charakteru. Mogą one jednak spotkać Jego plany i tych, którzy są Jego narzędziami, a pewne korzyści byłyby przez Niego utracone, gdyby Jego przeciwnicy rozumieli te plany. Dlatego stosuje On skrytość, by oddalić od Swego ludu, dzieł i planów pewne niekorzyści oraz by uzyskać dla nich pewne pożądane korzyści.

Tak więc Boska skrytość to cecha, która wynika z używania przez Niego zamiłowania do zatajania pewnych rzeczy w celu uzyskania korzyści i uniknięcia niekorzyści. Zawsze używa On Swej skrytości w harmonii ze szczerością i uczciwością. Nadużywanie skrytości czyni ludzi kłamliwymi, zwodniczymi i obłudnymi. Święty charakter Boga sprawia oczywiście, że nie podlega On takiemu nadużyciu. Jego skrytość czyni Go taktownym i przygotowanym na knowania złych jednostek. Używając tej cechy, wielokrotnie „chwyta [rzekomo] mądrych w ich własnej chytrości” (przebiegłości) – 1 Koryntian rozdział 3 werset 19 i Hioba rozdział 5 werset 13.

Bóg musi używać tej cechy z wielu powodów. Poddając próbie oddanie różnych klas związanych z Jego planem, ukrywa wiele szczegółów odnośnie znaczenia i natury ich doświadczeń w czasie próby, a to z powodu celu tej próby – przekonania się, czy będą Mu wierni na podstawie oddania Jego zasadom, bez względu na osobiste szkody, jakie takie oddanie może na nich sprowadzić. Jest to widoczne w próbie dobrych aniołów, Adama i Ewy, Starożytnych Godnych, Maluczkiego Stadka, Wielkiej Kompanii i innych klas ludu Bożego. Będzie również widoczne w próbie upadłych aniołów i klasy restytucyjnej w czasie Tysiąclecia, tak jak jest widoczne w czasie próby, jaką przechodzą w okresie Wieku Ewangelii upadli aniołowie w celu sprawdzenia, czy są godni dostąpienia szansy próby do życia w Tysiącleciu.

Gdyby Bóg objawił dokładne powody każdego elementu tych prób dla powyżej wymienionych klas, mógłby zaszkodzić celowi, jaki ta próba ma osiągnąć. Z tego powodu praktykuje On skrytość odnośnie tych testujących szczegółów. Gdyby Pan wyraźnie ujawnił Swe różne zamierzenia, szatan i upadli ludzie wykorzystaliby tę wiedzę do krzyżowania tego planu, a takie postępowanie wymuszałoby zmianę Boskich metod stosowanych do jego realizacji.

W absolutnym znaczeniu tego słowa nikt nie może pokrzyżować planów Wszechmocnego; jednak wysiłki w tym kierunku wymagałyby zmian w ich realizacji, które nie byłyby tak korzystne jak te, które stosuje Pan zgodnie ze swym zamierzeniem, ponieważ w realizacji Swego planu zawsze pozostaje On w harmonii z zasadą respektowania prawa stworzeń do niczym nie wymuszonego używania swej woli. Postępowanie zgodnie z tą zasadą zmusza Boga do używania skrytości.