Niższa pierwszorzędna samolubna cecha (łaska/zaleta) charakteru, jaką jest wojowniczość jest wyrazem zamiłowania do samoobrony (to jest walki, za pomocą której chrześcijanin broni siebie – lub innych, lub zasad i rzeczy – przez odpieranie rzeczywistych i urojonych ataków, samoobrona)

Bóg co prawda nie może być fizycznie zaatakowany w Swej osobie, ale z pewnością jest On atakowany w Swej osobie, charakterze, słowie i dziełach przez błędne teorie i praktyki. Głównym atakującym Boga pod tym względem jest szatan – przeciwnik. Udało mu się pozyskać na swą stronę upadłych aniołów i upadłych ludzi, którzy wspólnie z nim atakują osobę, charakter, słowo i dzieła Boga.

Boski charakter i osoba stały się celem szczególnych ataków przez doktryny, że Bóg ma równych Sobie, że to Bóg zapoczątkował grzech, że w absolutny sposób przeznaczył i skazał pewne jednostki, że człowiek zachowuje świadomość w śmierci i że większość rodzaju ludzkiego będzie cierpiała wieczne męki.

Jego Słowo jest atakowane przez błędne interpretowanie doktryn przez niektórych z Jego przyjaciół; jego natchnienie i prawdomówność są atakowane przez wyższy krytycyzm; jego główne zarysy są atakowane przez ewolucję i inne teorie przeczące okupowi; jego przykazania są atakowane przez bezbożnych ludzi, a jego plan przez różne teorie samodzielnego pojednania się z Bogiem.

Jego dzieła wobec obydwóch Izraelów są atakowane zarówno przez subtelne pokusy, jak i okrutne prześladowania. Jednak Bóg umiejętnie broni Siebie. Ateistyczne, agnostyczne, materialistyczne, panteistyczne, deistyczne, racjonalistyczne i zabobonne ataki na Jego istotę są przez Niego odpierane i obalane prawdami świeckimi i religijnymi, jakie podał do rąk Swych sług.

Licznymi prawdami biblijnymi zupełnie obalił ataki na Swój charakter pochodzące od tych, którzy nauczają, iż zaplanował On grzech oraz to, by istoty były grzeszne, że wybrał nielicznych do wiecznego szczęścia, a pozostałych skazał na wieczne męki, że stworzył człowieka takim, że w rzeczywistości nie umiera i że przez wieki torturuje ogromną większość ludzkości.

Prawdami naukowymi, archeologicznymi, historycznymi, religijnymi i liczbowymi (polecamy w tej kwestii serię Liczbowanie biblijne) skutecznie obronił natchnienie i prawdziwość Pisma Świętego przed atakami wyższego krytycyzmu.

Objawiając Boski plan w jego doktrynach, nakazach, obietnicach, napomnieniach, proroctwach, historiach i typach – broni Swego Słowa jako prawdy przed wszystkimi atakami.

Przez ochronę i rozwój obydwu wiernych Izraelów wśród pokus, ucisku i prześladowań obronił Swe dzieło przed atakami upadłych aniołów i ludzi.

Żaden atak nie zastaje Go bezbronnym. Każdy z nich jest w odpowiednim czasie odpierany i udaremniany. Okazuje się On być zwycięzcą w każdym konflikcie samoobrony, w jaki wchodzi. Nie cofa się, nie ustępuje, nie oddaje pola, nie traci przewagi w czasie ataku. Nieustraszony, niezachwiany, nieulękniony, jak niepokonany okręt wojenny z radością odpiera każdy cios i broni Się przed każdym atakiem.

Odpieranie ataków na Jego plan, lud i dzieła, zarówno w czasach biblijnych (np. ze strony faraona i Egipcjan, Ammonitów, Moabitów itp., religii pogańskich, żydowskich odstępców, prześladowców z żydów i pogan itp.), jak i w czasach nowożytnych (ze strony prześladowań pogańskich i papieskiego Rzymu, katolickiego i protestanckiego sekciarstwa oraz fałszywych nauk, ewolucji, wyższego krytycyzmu, innych form niewiary i wiary fałszywej itp.) – dowodzi, że Bóg używa tej samolubnej niższej pierwszorzędnej cechy – wojowniczości, co znaczy, że jest ona jedną z Jego niższych samolubnych pierwszorzędnych cech Jego charakteru.

Niektóre wersety biblijne, świadczące o wojowniczości Boga – o tym, że broni On tego, co jest Jego:

• 2 Samuelowa rozdział 8 werset 14: „(14) Postanowił też straż w Edom, wszystkę ziemię Edomską osadziwszy żołnierzami; i byli wszyscy Edomczycy sługami Dawidowymi, a bronił Pan Dawida wszędzie, gdzie się obrócił”;
• 2 Królewska rozdział 19 werset 34: „(34) Bo będę bronił miasta tego [Jerozolimy w czasach Ezechiasza], i zachowam je sam dla siebie, i dla Dawida, sługi mego”;
• Zachariasza rozdział 12 werset 8: „W tym dniu obroni PAN mieszkańców Jerozolimy. Najsłabszy wśród nich w tym dniu będzie jak Dawid, a dom Dawida będzie jak Bóg, jak anioł PANA na ich czele”;
• Izajasza rozdział 31 werset 5: „Jak ptak rozpościerający swe skrzydła, tak Pan Zastępów osłania Jerozolimę; będzie ją chronił i ratował, będzie ją oszczędzał i w końcu ją wyzwoli”;
• Psalm 135 werset 14: „PAN bowiem broni swego ludu I lituje się nad swoimi sługami”;
• Jeremiasza rozdział 50 werset 34: „Ale przemożny jest ich Wybawca: Jahwe Zastępów – to Imię Jego! On skutecznie stanie w obronie ich sprawy, by pokój ziemi zapewnić, mieszkańców Babilonu zaś przejąć trwogą”;
• Izajasza rozdział 51 werset 22: „Tak mówi twój władca, PAN i twój Bóg, który broni swojego ludu: ‚Oto zabieram z twojej ręki [Jerozolimo] odurzający kielich, puchar mojego gniewu. Już dłużej nie będziesz z niego piła”;
• Przypowieści Salomonowe rozdział 22 werset 23: „(22) Nie okradaj nędzarza, gdyż jest nędzarzem, nie depcz ubogiego w sądzie, (23) gdyż Pan broni ich sprawy i pozbawia życia tych, którzy ich krzywdzą”;
• Jeremiasza rozdział 1 werset 8 i 19: „Słowa Jeremiasza (…) (7) Powiedział do mnie PAN: „Nie mów: «Jestem młody», bo pójdziesz, dokądkolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek ci polecę. (8) Nie bój się nikogo, gdyż Ja jestem z tobą, żeby cię bronić – wyrocznia PANA (…) (19) Będą walczyć z tobą, ale cię nie pokonają, gdyż Ja jestem z Tobą – wyrocznia PANA – żeby cię bronić”.