Dziesiątą (w kolejności naszego omawiania) niższą pierwszorzędną samolubną cechą charakteru Boga jest agresywność, która działa przez organ uczuciowy zamiłowania do atakowania tego, co szkodliwe (realizowanie celów i planów aż do osiągnięcia pomyślnego rezultatu, pomimo związanych z tym przeszkód; niszczenie wszystkiego, co jest szkodliwe dla nas, naszych planów i celów).

Wojowniczość – czyli cecha charakteru jaką omawialiśmy w poprzednim odcinku – pokazywała Jego działanie w samoobronie, w ochranianiu Siebie, Swego ludu, planu i dzieł przed atakami. Natomiast Jego zaleta/łaska agresywności pokazuje Jego działanie w atakowaniu przeszkód – bezbożnych ludzi, zasad, czynów, warunków, organizacji itp.

Ten element Jego charakteru przejawia się szczególnie w związku z realizacją Jego planu. Wszelkie złe osoby (bezbożni aniołowie i bezbożni ludzie), złe zasady, organizacje, czyny i warunki panujące we wszechświecie są wynikiem buntu przeciwko władzy Boga. Bunt ten został zapoczątkowany przez szatana i ogarnął niektórych aniołów oraz całą rodzinę ludzką. Cechują go złe zasady, organizacje, warunki i czyny. Ten cały kompleks można nazwać królestwem szatana, królestwem sprawującym władzę przez zapoczątkowaną i kontynuowaną uzurpację przeciwko władzy Boga.

Boski Plan ma wiele celów, spośród których dwoma są: obalenie królestwa szatana i przywrócenie rodziny ludzkiej pod władzę Boga. By zrealizować te dwa cele, Pan w ramach Swego planu wybiera narzędzia, których użyje do tego dzieła. Do obalenia królestwa szatana wybiera jako Swe narzędzia Jezusa i Jego wiernych naśladowców – „Maluczkie Stadko”; do przywrócenia rodzaju pod Swą władzę wybiera tych samych oraz dodaje im jako pomocników pozostałe wybrane (i quasi-wybrane) klasy ludu Bożego (m.in. Starożytnych Godnych [świętych z czasów Starego Testamentu], Wielką Kompanię, itd.).

Wybierając każdą z tych klas, Bóg musi działać agresywnie, bowiem z wyjątkiem Jezusa wszyscy oni, przed rozpoczęciem ich wyboru w mniejszym lub większym stopniu pozostawali pod władzą i wpływem królestwa szatana (Kolosan rozdział 1 wersety 12 i 13: „(12) dziękując Ojcu, który was zdolnymi uczynił do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w światłości, (13) który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego”).

Uwalnianie ich spod władzy ciemności ma w sobie coś z ataku na królestwo szatana. Jest to widoczne w powołaniu Abrahama, Izaaka, Jakuba, wyprowadzeniu Izraela z Egiptu i Babilonu oraz wezwaniu Kościoła Ewangelii z judaizmu, pogaństwa i babilońskiego sekciarstwa. Tym pomocniczym atakom na królestwo szatana towarzyszyła ze strony Boga wszelka agresywność niezbędna do zrealizowania Jego stosownych celów.

W odpowiednim czasie uzupełniał i uzupełni On brakującą liczbę członków w tych klasach, używając do tego wszelkiej niezbędnej agresywności. Agresywność ta polega na pobudzaniu Jego sług pod zwierzchnictwem Chrystusa do dokonywania tego dzieła wyboru, na opatrznościowym torowaniu drogi dla ich pracy oraz usuwaniu lub neutralizowaniu wszelkich przeszkód dla tej pracy ze strony bezbożnych aniołów i ludzi.

(Polecamy także serię „Wybór i wolna łaska”)