Chociaż Bóg nie posiada płci i chociaż nie ma On żony w naszym tego słowa rozumieniu, to jednak Pismo Święte przedstawia relacje Boga do przymierzy, przez które rozwija On Swoje dzieci, jako relację między mężem a żoną.

Jest więc On przedstawiany jako Mąż przymierza rozwijającego Maluczkie Stadko:

• Izajasza rozdział 54 wersety 1 i 5: „(1) Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wznoś radosne okrzyki, ty, co nie znałaś bólów rodzenia! Bo liczniejsze będzie potomstwo samotnej niżeli zamężnej – mówi Jahwe. (5) Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, Jahwe Zastępów – to Imię Jego, a twym Wybawcą – Święty Izraela, Bóg całej ziemi – tak się Go nazywa”;
• Galacjan rozdział 4 wersety 26 i 27: „(26) Natomiast górna Jerozolima jest wolna — i ona jest naszą matką. (27) Jest bowiem napisane: Wiwatuj, niepłodna, która nie rodzisz! Zawołaj radośnie, nie znająca bólów! Gdyż więcej dzieci ma samotna niż ta, która ma męża”.

Jest On jako Mąż pokazany w Abrahamie, którego żona Sara jest typem tego przymierza, symbolicznej żony Boga (Galacjan rozdział 4 wersety 21-31: „(21) Powiedzcie mi, wy, którzy chcecie być pod Prawem, czy nie dociera do was to, co Prawo mówi? (22) Napisane jest przecież, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z kobiety wolnej. (23) Ten z niewolnicy narodził się tylko dzięki zabiegom ciała, ten z wolnej — na mocy obietnicy. (24) Ma to znaczenie przenośne. Te kobiety są jak dwa przymierza: jedno z góry Synaj, rodzące w niewolę — jest nim Hagar. (25) Hagar jest obrazem góry Synaj w Arabii i odpowiada teraźniejszej Jerozolimie, która wraz ze swoimi dziećmi wciąż spełnia powinności niewolnicy. (26) Natomiast górna Jerozolima jest wolna — i ona jest naszą matką. (27) Jest bowiem napisane: Wiwatuj, niepłodna, która nie rodzisz! Zawołaj radośnie, nie znająca bólów! Gdyż więcej dzieci ma samotna niż ta, która ma męża. (28) Wy zaś, bracia, po Izaaku, jesteście dziećmi obietnicy. (29) Kiedyś ten, który narodził się tylko dzięki zabiegom ciała, prześladował tego, który narodził się za sprawą działania Ducha. Teraz mamy do czynienia z czymś podobnym. (30) Lecz co czytamy w Piśmie? Wypędź niewolnicę oraz jej syna, bo na pewno nie będzie dziedziczył syn niewolnicy razem z synem wolnej. (31) A zatem, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, lecz kobiety wolnej!”).

Słowo „przymierze” jest używane w Piśmie Świętym w trzech znaczeniach i w niniejszym odcinku omówimy pierwsze z nich.

Boskie przymierza to przede wszystkim: obietnice:

• Efezjan rozdział 2 werset 12: „byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie”.

Niektóre z Jego przymierzy to obietnice bezwarunkowe, a niektóre warunkowe. Obietnice – przymierza – Pana dla Noego i Abrahama oraz dla nasienia Abrahama są bezwarunkowe:

• Izajasza rozdział 54 werset 9: „Bo jak w czasie potopu, za Noego, tak teraz postąpię z tobą. Jak wtedy przysiągłem, że woda nie zaleje już ziemi, tak teraz przysięgam, że już nie będę gniewał się na ciebie, nie będę cię karcił”;
• Rzymian rozdział 11 werset 29: „Nieodwołalne bowiem są dary i powołanie Boże”;
• Galacjan rozdział 3 wersety 15-18: „(15) Pozwólcie, bracia, że użyję przykładu z życia codziennego. Weźmy jakieś prawomocne postanowienie. Mimo że jest ono tworem ludzkim, nikt go nie podważa i niczym nie uzupełnia. (16) Odnosząc to do Abrahama, trzeba zauważyć, że otrzymał on obietnice dla siebie i swego potomka. Słowo potomstwo bowiem, użyte w obietnicy, występuje w liczbie pojedynczej, a nie mnogiej. Chodzi więc o potomka — jednego, nie wielu. Tym potomkiem jest Chrystus. (17) Ponadto w tym przypadku mamy przymierze uprawomocnione już wcześniej przez Boga. I nie uchyla go Prawo nadane czterysta trzydzieści lat później. Nie może ono podważyć obietnicy. (18) Bo jeśli dziedzictwo opiera się na Prawie, to już nie na obietnicy. Tymczasem Bóg nadał je Abrahamowi z łaski, właśnie na mocy obietnicy”;
• Hebrajczyków rozdział 6 wersety 17 i 18: „(17) W tym sensie Bóg, chcąc dobitnie ukazać dziedzicom obietnicy niezmienność swej decyzji, zagwarantował ją przysięgą. (18) Przez te dwa niezmienne akty – a niemożliwe, żeby Bóg skłamał – otrzymaliśmy silną zachętę, aby uciec się do Niego, chwytając się rzuconej nam nadziei”.

Natomiast Przymierze Zakonu oraz Nowe Przymierze to obietnice warunkowe, wymagające od człowieka posłuszeństwa

• Galacjan rozdział 3 wersety 10-12: „(10) Ci natomiast, którzy powołują się na przestrzeganie Prawa [Zakonu], podlegają przekleństwu. Napisane jest bowiem: Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wszystkich przepisów księgi Prawa. (11) Jest oczywiste, że nikt nie zostanie usprawiedliwiony przed Bogiem dzięki Prawu, ponieważ: Sprawiedliwy będzie żyć z wiary. (12) Prawo zaś nie opiera się na wierze, ale mówi: Kto wypełnia przepisy Prawa, dzięki nim żyć będzie”;
• Ezechiela rozdział 18 wersety 4-24: „(4) Otóż każdy człowiek należy do mnie, zarówno ojciec, jak i syn — obaj są moi. Człowiek, który grzeszy, umrze! (5) Lecz ten, który jest sprawiedliwy, przestrzega prawa i sprawiedliwości, (6) nie bierze udziału w ucztach ofiarnych na wzgórzach, nie kieruje modlitw do bożków domu Izraela, nie kala żony swojego bliźniego, nie współżyje z żoną w czasie jej okresu, (7) nie uciska żadnego człowieka, zwraca dłużnikowi to, co przyjął w zastaw, nie przejmuje bezprawnie niczyjego mienia, potrafi z głodnym podzielić się chlebem i służy okryciem temu, kto go nie ma, (8) nie pożycza na lichwę i nie bierze odsetek, powstrzymuje ręce od niegodziwości, kieruje się prawdą w sądzie między ludźmi, (9) postępuje według moich ustaw i przestrzega moich zasad słuszności, chcąc w ten sposób działać zgodnie z prawdą, ten jest sprawiedliwy i będzie żył na pewno — oświadcza Wszechmocny PAN. (10) Lecz jeśli spłodził syna niepowściągliwego, skorego nawet do przelewu krwi, który — niestety! — popełnił jedną z tych złych rzeczy — (11) mimo że on ich nie popełniał — to znaczy, jeśli jego syn brał na wzgórzach udział w ucztach ofiarnych, kalał żonę swojego bliźniego, (12) krzywdził ubogiego i potrzebującego, przejmował bezprawnie cudze mienie, nie zwracał zastawu, modlił się do bożków, czynił rzeczy obrzydliwe, (13) pożyczał na lichwę i ściągał odsetki — to ten jego syn na pewno nie będzie żył. Za wszystkie te obrzydliwości poniesie śmierć i na niego samego spadnie wina za przelew jego krwi. (14) Lecz jeśli on z kolei spłodziłby syna, który przyglądając się wszystkim grzechom popełnionym przez ojca, sam się od nich odcina, (15) to znaczy nie bierze udziału w ucztach ofiarnych na wzgórzach, nie kieruje modlitw do bożków domu Izraela, nie kala żony swojego bliźniego, (16) nikogo nie krzywdzi, nie bierze zastawu i nie przejmuje bezprawnie niczyjego mienia, udziela głodnemu chleba, a nagiemu okrycia, (17) nie krzywdzi ubogich, nie pożycza na lichwę ani nie ściąga odsetek, lecz przestrzega moich praw i trzyma się moich ustaw — ten nie umrze za winę swojego ojca, ale na pewno będzie żył. (18) Jego ojciec natomiast, ponieważ krzywdził, okradał brata, nie czynił nic dobrego dla swoich rodaków, umrze za swoją winę! (19) Wy jednak pytacie: Dlaczego syn nie ponosi kary za winę ojca? Otóż dlatego, że był posłuszny prawu, postępował sprawiedliwie, stosował wszystkie moje ustawy, więc będzie żył na pewno. (20) Człowiek, który grzeszy, umrze. Syn nie poniesie kary za winę ojca, a ojciec kary za winę syna. Sprawiedliwość posłuży sprawiedliwemu, a bezbożność spadnie na bezbożnego. (21) Jeśli jednak bezbożny odwróci się od wszystkich popełnionych przez siebie grzechów i będzie przestrzegał wszystkich moich ustaw, przestrzegał prawa i sprawiedliwości, to na pewno będzie żył — nie umrze. (22) Nie będzie się wspominało żadnych jego nieprawości. Będzie żył dlatego, że zaczął postępować sprawiedliwie. (23) Czy zatem rzeczywiście zależy Mi na śmierci bezbożnego? — oświadcza PAN Zastępów. — Czy nie raczej na tym, by odwrócił się on od swoich postępków i żył? (24) Z drugiej zaś strony, jeśli sprawiedliwy porzuci swą sprawiedliwość i zacznie postępować w sposób niegodziwy, tak obrzydliwie jak człowiek bezbożny, to czy taki ma żyć? Otóż, nie będzie mu się wspominało czynów sprawiedliwych, lecz za swe wiarołomstwo i za swoje grzechy, które popełnił, umrze!”.