W poprzednim odcinku powiedzieliśmy sobie o cechach, jakie powinien mieć dobry król/władca – i chociaż wskazaliśmy, że niektórzy ludzcy królowie je posiadali, to jednak Jahwe posiada jednak cechy królewskości w najwyższym stopniu, i dlatego jest największym i najlepszym ze wszystkich królewskich władców. Jego wszechwiedza sprawia, że wie o wszystkim, co dotyczy królewskości jako takiej, jej obowiązków, praw, poddanych, procesów, celów i rezultatów. Jego mądrość sprawia, że potrafi wykorzystać Swą wiedzę w sposób najlepiej umożliwiający osiągnięcie celów rządzenia – dobra Swych poddanych. Panowanie nad Sobą sprawia, że dostosowuje się do warunków i wymogów Swego urzędu jako Króla. Jego powściągliwość sprawia, że wytrwale realizuje Swe cele aż do pomyślnego ich zakończenia. Jego takt sprawia, że mówi i czyni to, co w danym czasie jest najbardziej stosowne, a także sprawia, że powstrzymuje niewłaściwe słowa i czyny. Taka taktowność czyni Go ujmującym w najwyższym stopniu wobec tych, którzy są na to wrażliwi.

Zawsze jest On dostojny w postępowaniu, uczuciach, mowie i czynach, w wyniku czego inspiruje On Swych poddanych najgłębszą czcią wobec Swej osoby, praw i dzieł. Nikogo się nie boi i nikogo nie lęka, i dlatego nie musi przed nikim się płaszczyć, czego też nie czyni. W Swym postępowaniu jest całkowicie niesamolubny i zamiast wykorzystywać Swych poddanych dla własnych celów i tyranizować ich ze szkodą dla nich samych, ciągle dąży do ich dobra i osiąga je. Nie unieważnia ani nie łamie Swych własnych praw. Jest im poddany jako najwyższy władca, dzięki czemu tym bardziej zaleca je Swym poddanym. W odniesieniu do Niego jest to tym bardziej godne podkreślenia, że jest On absolutnym monarchą w najwyższym tego słowa znaczeniu, ponieważ nigdy nie poddaje Swych decyzji pod głosowanie Swych poddanych w celu ich uprawomocnienia, jak czyni to większość ziemskich władców. Poddaje On te decyzje ich dobrowolnemu posłuszeństwu na podstawie ich wewnętrznej wartości oraz na podstawie źródła, z którego pochodzą. Zaiste, On Sam i Jego przedstawiciele są i na zawsze pozostaną jedynymi absolutnymi monarchami, których można obdarzyć absolutnym zaufaniem co do używania ich niezwykłej władzy wyłącznie w interesie poddanych; z tego też powodu na zawsze pozostaną oni jedynymi naprawdę godnymi i przygotowanymi do sprawowania absolutnej i bezwarunkowej władzy nad poddanymi.

Jako król, Bóg jest najwyższym przykładem patriotycznego władcy. Kocha Swoje Królestwo, jego prawa, politykę, zwyczaje, obywateli, dzieła i ideały. We wszystkich Swych dziełach i planach jako władca stale pamięta o Swoim Królestwie i wspiera je. Broni je przed zepsuciem, atakiem czy podbojem; skutecznie atakuje i niszczy każdą osobę i rzecz dążącą do zaszkodzenia temu królestwu. Jako wykonawca realizuje prawa i metody, jakie tworzy dla Swego królestwa, osiągając przez to każdy zamierzony rezultat. Żaden wykonawca nie równa się z Nim zdolnościami skutecznego zarządzania swym królestwem.

Wreszcie, jako nasz król jest On wierny we wszystkim tym, co wiąże się z Jego urzędem króla. Wiernie używa Swej inteligencji i mądrości do tworzenia praw i działań dla dobra królestwa. Wiernie używa samokontroli i stałości w inicjowaniu i wprowadzaniu w życie tych praw i działań. We wszystkich negocjacjach wiernie używa niezbędnego taktu i godności w celu osiągnięcia Swych celów oraz zdobycia i zachowania czci Swych poddanych. Jest także wierny w tym, by miłość do dobrych zasad oraz interesów Jego królestwa oraz Jego poddanych pobudzała Go do czynów służących ich dobru. Wyklucza to z Jego władzy wszelki rodzaj tyranii, okrucieństwa i niesprawiedliwości. Jego wierność stale utrzymuje Go w pogotowiu do planowania, inspirowania i działania w interesie Jego królestwa i jego poddanych. Jest On najlepszym i najbardziej skutecznym z królów, ponieważ jest najbardziej królewski z nich wszystkich.