Czy Bóg interesuje się rodziną ludzką? Oczywiście, interesuje się, i to bardzo:

• Ewangelia Jana rozdział 3 werset 16 mówi, iż „Bóg bowiem tak bardzo ukochał świat, że dał swego Jedynego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”;
• podobnie mówi Apostoł Paweł w 1 Tymoteusza rozdziale 4 wersecie 10: „Trudzimy się bowiem i walczymy dlatego, że złożyliśmy nadzieję w żywym Bogu, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, a zwłaszcza wierzących”.

Bóg jak dotąd nie zbawił wszystkich ludzi od klątwy śmierci, grzechu i zła tego świata, ponieważ obecnie zajmuje się jedynie tymi, którzy są Jego dziećmi przez wiarę w Chrystusa Jezusa. Lecz obiecuje, że ostatecznie zbawi wszystkich ludzi:

• Ewangelia Jana rozdział 12 werset 32: „Ja zaś, gdy zostanę wywyższony ponad ziemię, wszystkich pociągnę ku sobie”;
• 1 Tymoteusza rozdział 2 werset 4: „który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy”.

Czy wskazuje to na Boga, którego nic nie obchodzi? Z pewnością nie! Wiemy z Pisma Świętego, że Niebiański Ojciec dozwolił, aby Jego jednorodzony i najdroższy Syn cierpiał i umarł, by mógł być „okupem za wszystkich”:

• 1 Tymoteusza rozdział 2 werset 6: „który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie”;
• Ewangelia Jana rozdział 1 werset 29: „Następnego dnia, gdy Jan zobaczył zbliżającego się Jezusa, oświadczył: ‚Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata'”.

Bóg tak troszczy się o świat, że:

• Dzieje Apostolskie rozdział 17 werset 31: „wyznaczył bowiem dzień, w którym będzie sądził [pouczał, próbował, karcił i wydawał wyrok] świat sprawiedliwie przez Człowieka [Jezusa], którego w tym celu powołał, czego wiarygodność potwierdził dla WSZYSTKICH, wskrzeszając Go z martwych”;
• Rzymian rozdział 5 wersety 12-21: „(12) Dlatego jak przez jednego człowieka wszedł na świat grzech, a jako skutek grzechu śmierć, tak też śmierć dotknęła wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli. (13) Grzech przecież był na świecie, zanim wprowadzono Prawo, choć póki nie ma Prawa, grzechu się nie liczy. (14) Śmierć jednak panowała od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli w podobny sposób jak Adam, będący odpowiednikiem Tego, którego przyjście miało dopiero nastąpić. (15) Jednak z darem łaski jest inaczej niż z upadkiem. O ile jeden upadek ściągnął śmierć na wielu ludzi, o tyle łaska Boża i dar tej łaski wyjednany przez jednego człowieka, Jezusa Chrystusa, wielu ludziom przyniosły obfitość dobrodziejstw. (16) Inaczej też niż w przypadku tego jednego, który zgrzeszył, jest ze wspomnianym darem. O ile wyrok za jeden upadek ściągnął potępienie, o tyle dar łaski niesie usprawiedliwienie z powodu wielu upadków. (17) Bo jeśli przez jednego, z powodu jego upadku, zapanowała śmierć, tym bardziej przez jednego, Jezusa Chrystusa, w tych, którzy dostępują ogromu łaski i otrzymują dar sprawiedliwości, zapanuje życie. (18) A zatem jak jeden upadek doprowadził do potępienia wszystkich ludzi, tak jeden akt sprawiedliwości przyniósł wszystkim ludziom życiodajne usprawiedliwienie. (19) Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stanie się sprawiedliwymi. (20) Prawo natomiast wkroczyło, by pomnożyć upadek. Gdzie zaś wiele grzechu, tam jeszcze więcej łaski, (21) tak aby jak grzech panował sprowadzając śmierć, łaska panowała niosąc sprawiedliwość i wiodąc do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana”;
• 1 Koryntian rozdział 15 wersety 21 i 22: „(21) Skoro bowiem przez człowieka wkroczyła śmierć, przez człowieka też nadejdzie zmartwychwstanie. (22) Bo jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni”.

Przez Jezusa Bóg wzbudzi ze stanu śmierci całą ludzkość:

• Ewangelia Jana rozdział 5 wersety 28 i 29: „(28) Przestańcie się dziwić. Nadchodzi godzina, kiedy wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą Jego wołanie (29) i wyjdą z nich. Ci, którzy czynili dobro, zmartwychwstaną do życia, ci natomiast, którzy czynili zło, zmartwychwstaną na sąd”

i każdemu da pełną i uczciwą szansę zdobycia wiecznego życia jako doskonała ludzka istota:

• Izajasza rozdział 26 werset 9: „Dusza moja żąda cię w nocy, owszem, duchem swym, który jest we mnie, rano cię szukam; albowiem gdy się sądy twoje odprawiają na ziemi, sprawiedliwości się uczą obywatele okręgu ziemskiego”;
• Izajasza rozdział 35 wersety 8-10: „(8) I będzie tam bity trakt, droga zwana świętą. Nie będzie nią chodził nieczysty, a On będzie strzegł idącego i nie zbłądzą na niej nawet niemądrzy. (9) Nie będzie tam lwa, drapieżnik tam nie wstąpi, nikt go tam nie spotka. Pójdą nią natomiast odkupieni. (10) I wrócą wykupieni przez PANA, i przyjdą na Syjon z okrzykiem. Wieczna radość będzie nad ich głową, ogarnie ich wesele i radość, a prysną smutek i wzdychanie”;
• Abakuka rozdział 2 werset 14: „Gdyż ziemia będzie pełna poznania chwały PANA, jak morze pełne jest wody”;
• Ewangelia Jana rozdział 1 werset 9: „Tenci był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat”;
• cytowany powyżej 1 Tymoteusza rozdział 2 werset 4: „który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy”.

Ci, którzy mają wiarę Abrahamową (Galatów rozdział 3 wersety 6-9: „(6) Tak jak Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu za sprawiedliwość. (7) Wiedzcie zatem, że ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama. (8) Pismo zaś, które przewidywało, że Bóg z wiary będzie usprawiedliwiał pogan, już wcześniej ogłosiło Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. (9) Tak więc ci, którzy są z wiary, dostępują błogosławieństwa wraz z wierzącym Abrahamem”), będą wtedy mogli pomagać innym w otrzymaniu błogosławieństw z obietnic Boga wobec Abrahama zapisanych w 1 Mojżeszowej rozdziale 12 wersetach 1-3, że przez Jego nasienie błogosławione będą wszystkie rodziny ziemi:

• „(1) I PAN powiedział do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi i od twojej rodziny, i z domu twego ojca do ziemi, którą ci pokażę. (2) A uczynię z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i rozsławię twoje imię, i będziesz błogosławieństwem. (3) I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, którzy przeklinają ciebie, będę przeklinać. W tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi”.

Wielki przeciwnik ludzkości, szatan, będzie związany, by „nie zwodził więcej narodów”, gdy one będą przechodzić swoją próbę, aby zyskać wieczne życie:

• Objawienie rozdział 20 werset 3: „Gdy wrzucił go do otchłani, zamknął ją i położył na niej pieczęć, aby smok nie zwodził już narodów, aż upłynie tysiąc lat. Potem ma być na krótki czas wypuszczony”;
• Ewangelia Mateusza rozdział 25 wersety 31-46: „(31) Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały (32) i będą zgromadzone przed Nim wszystkie narody. Wówczas odłączy jednych ludzi od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów (33) Owce ustawi po swej prawej stronie, a kozły — po lewej (34) Wtedy jako Król powie tym po prawej stronie: Wyróżnieni przez mojego Ojca, podejdźcie, odziedziczcie Królestwo przygotowane wam od stworzenia świata. (35) Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść, byłem spragniony, a daliście Mi pić, byłem obcym przybyszem, a przyjęliście Mnie, (36) byłem nagi, a ubraliście Mnie, byłem chory, a doglądaliście Mnie, byłem w więzieniu, a odwiedziliście Mnie. (37) A sprawiedliwi zapytają: Panie! Kiedy widzieliśmy Cię głodnym, a daliśmy Ci jeść, lub spragnionym, a daliśmy Ci pić? (38) Kiedy widzieliśmy Cię obcym przybyszem, a przyjęliśmy Cię, lub nagim, a ubraliśmy Cię? (39) Kiedy też widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu, a odwiedziliśmy Cię? (40) Król natomiast odpowie: Zapewniam was, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, uczyniliście Mnie. (41) Następnie powie tym po lewej stronie: Odejdźcie ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. (42) Gdyż byłem głodny, a nie daliście Mi jeść, byłem spragniony, a nie daliście Mi pić. (43) Byłem obcym przybyszem, a nie przyjęliście Mnie, nagim, a nie ubraliście Mnie, chorym i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. (44) A oni zapytają: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym lub spragnionym, lub obcym przybyszem, lub nagim, lub chorym, lub w więzieniu — i nie usłużyliśmy Ci? (45) Zapewniam was – odpowie — czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście Mnie. (46) I odejdą ci ludzie, by ponieść wieczną karę, sprawiedliwi zaś wkroczą w życie wieczne”.

Zniszczeni zostaną tylko niepoprawnie źli:

• Psalm 145 werset 20: „Pan strzeże wszystkich, którzy go miłują, Ale wszystkich bezbożnych wytraci”.

Wierni z ludzkości będą nagrodzeni wiecznym życiem w ziemskim raju jako doskonałe ludzkie istoty:

• częściowo cytowany wcześniej Izajasza rozdział 35: „(1) Niech się weseli pustynia i spieczona ziemia! Niech się cieszy step, niech zakwitnie! Jak krokus (2) niech bujnie zakwitnie i da upust radości. Niech woła, szczęśliwy, na wiwat! Bo obdarzą ją chwałą Libanu, majestatem Karmelu i Szaronu — zobaczą one chwałę PANA, majestat naszego Boga! (3) Wzmocnijcie ręce opuszczone z niechęcią, posilcie omdlałe kolana! (4) Mówcie do targanych niepokojem: Bądźcie mocni, przestańcie się lękać! Oto wasz Bóg! Nadchodzi już pomsta, zbliża się On z odpłatą! Przychodzi, aby was zbawić! (5) Wtedy otworzą się oczy niewidomych i uszy niesłyszące usłyszą. (6) Chromy podskoczy jak jeleń i radośnie zawoła niemy, gdyż na pustyni wytryśnie woda, na stepie popłyną potoki. (7) Sprażony piach zamieni się w staw, a spragniony grunt w źródła wody, w legowisku szakali, ich stałej siedzibie, zaszumi sitowie i trzcina. (8) I będzie tam bity trakt, droga zwana świętą. Nie będzie nią chodził nieczysty, a On będzie strzegł idącego i nie zbłądzą na niej nawet niemądrzy. (9) Nie będzie tam lwa, drapieżnik tam nie wstąpi, nikt go tam nie spotka. Pójdą nią natomiast odkupieni. (10) I wrócą wykupieni przez PANA, i przyjdą na Syjon z okrzykiem. Wieczna radość będzie nad ich głową, ogarnie ich wesele i radość, a prysną smutek i wzdychanie”.

Dopiero wtedy, nie wcześniej, ogół ludzkości, który nie ma wiary w Boga, rzeczywiście stanie się Jego dziećmi:

• Rzymian rozdział 8 wersety 19-22: „(19) Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych, (20) gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, (21) że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych. (22) Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd”.

Niebiański Ojciec już dał dowód wielkiej miłości do rodziny ludzkiej przez stworzenie jako jej domu tej wspaniałej ziemi z jej różnorodnymi błogosławieństwami. Potwierdzi tę cudowną miłość do niej (1 Jana rozdział 4 werset 19: „My miłujemy, ponieważ On pierwszy nas umiłował”) w nadchodzącym wielkim tysiącletnim dniu, kiedy to na ziemi ustanowione zostanie Jego Królestwo:

• Objawienie rozdział 21 wersety 1-4: „(1) Następnie zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię, gdyż pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły — nie ma już morza. (2) Zobaczyłem też święte miasto, nową Jerozolimę. Zstępowała ona z nieba od Boga. Przygotowana była jak panna młoda, wystrojona dla swego męża. (3) I usłyszałem donośny głos. Rozległ się od strony tronu. Głosił: Oto namiot spotkania Boga oraz ludzi! Będzie z nimi mieszkał. Oni będą Mu ludem. A będzie z nimi sam Bóg — ich Bóg. (4) Otrze też wszelką łzę z ich oczu. Nie będzie już śmierci ani bólu, krzyku ani znoju; ponieważ pierwsze rzeczy — przeminęły”.

Obecnie zaś zajmuje się tymi, którzy są Jego dziećmi przez usprawiedliwiającą wiarę w Jezusa – która jest jedynym sposobem dzięki któremu Bóg może być zadowolony z każdego z ludzkiej rodziny i przyjęcia go do Jego rodziny:

• Dzieje Apostolskie rozdział 4 werset 12: „I nie ma w nikim innym zbawienia, gdyż nie dano nam ludziom żadnego innego imienia pod niebem, w którym moglibyśmy być zbawieni”;
• Hebrajczyków rozdział 11 werset 6: „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, bo ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że on jest i że nagradza tych, którzy go szukają”.

Bóg słyszy płacz wzdychającej, uciskanej rodziny ludzkiej i z pewnością ją wyzwoli:

• Psalm 107 wersety 23-31: „(23) Ci, którzy na statkach wyruszyli w morze, Prowadzili handel na zamorskich szlakach, (24) Ci widzieli wielkie dzieła PANA, Jego cuda na bezkresnych głębiach. (25) Oto wydał rozkaz — zerwała się wichura! Podniosły się potężne fale! (26) Parli w górę ku niebu, Pruli w dół, w otchłanie, Ich dusze zastygały w przerażeniu. (27) Zataczali się i chwiali jak pijani, Ich mądrość poszła w rozsypkę. (28) I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA, A On wyzwolił ich z pognębienia, (29) Uciszył wzburzone morze I uspokoił jego fale. (30) Ucieszył ich ten spokój, Uradowało to, że ich wprowadził do upragnionej przystani. (31) Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich”.

W Tysiącletnim Królestwie ludzie będą spoglądać wstecz na swe obecne doświadczenia z śmiercią i grzechem, i korzystać z tej wiedzy:

• Psalm 22 wersety 28-32: „(28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi, I pokłonią się przed nim wszystkie rodziny pogan. (29) Bo do Pana należy królestwo, On panuje nad narodami. (30) Tylko jemu oddawać będą cześć wszyscy możni ziemi, Padną przed nim na kolana wszyscy, którzy się w proch obracają, I nie mogą utrzymać się przy życiu. (31) Potomstwo będzie mu służyć, Będzie opowiadać o Panu przyszłemu pokoleniu. (32) Przyjdą i ogłaszać będą sprawiedliwość jego Ludowi, który się urodzi, gdyż tak uczynił”;
• Psalm 90 werset 12: „Naucz nas liczyć dni nasze, Abyśmy posiedli mądre serce!”.

O tak, nasz niebiański Ojciec troszczy się o nas!