• Ezechiela rozdział 36 wersety 24 i 28: „I przyprowadzę was z powrotem do ziemi izraelskiej. … A będziecie mieszkać w Izraelu, w ziemi, którą dałem ojcom waszym dawno temu. I będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem”;
• Amosa rozdział 9 wersety 14-15: „Przywrócę pomyślność ludu mego izraelskiego i odbudują miasta swoje spustoszone, i znowu będą w nich mieszkać, zasadzą też winnice i ogrody, i będą jeść ze swoich zbiorów i pić z nich wino. Na pewno osiedlę ich w ziemi, którą im dałem; i nie będą już z niej usunięci, mówi Pan Bóg wasz”;
• Izajasza rozdział 2 wersety 2-5: „(2) Gdy nadejdą dni ostateczne, góra ze świątynią PANA będzie posadowiona na szczycie gór, będzie wzniesiona ponad pagórki i popłyną do niej wszystkie narody. (3) Liczne ludy wyruszą, mówiąc: Chodźmy, wstąpmy na górę PANA, idźmy do domu Boga Jakuba, niech nas naucza swoich dróg, byśmy chodzili Jego ścieżkami; z Syjonu bowiem wyjdzie Prawo, a Słowo PANA z Jerozolimy. (4) Będzie On rozsądzał między narodami, rozstrzygał sprawy rozlicznych ludów — i przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Nie podniesie już naród miecza na inny naród i nie będą się już uczyć sztuk wojennych. (5) Domu Jakuba! Dalej! Chodźmy w świetle PANA!”

Pomimo wieków prześladowań i prób wyniszczenia ich z wielu stron, pozbawieni ziemi Żydzi, w końcu ją odzyskali.

140 lat temu, w 1878 roku, gdy zakończył się „dwójnasób” Izraela (więcej na ten temat: TUTAJ) miał miejsce Berliński Kongres Narodów, na którym zapadły bardzo ważne decyzje, które spowodowały zmianę politycznej sytuacji – na ziemiach należących niegdyś do Izraela zagościł większy spokój i bezpieczeństwo, oraz pojawiły się pierwsze realne symptomy wracania Boskiej łaski do Izraela. W tym samym roku Franz Delitzsch rozpoczął przygotowania do kolportażu swego hebrajskiego wydania Nowego Testamentu, oraz grupa religijnych pionierów z Jerozolimy założyła pierwszą nowożytną żydowską osadę rolniczą na terenach dawnego Izraela (pod nazwą „Petach Tikwa”, czyli „Brama Nadziei”).

70 lat temu, tj. 14 maja 1948 roku, wbrew wszelkiemu historycznemu precedensowi i prawdopodobieństwu, syjonistyczni liderzy z Dawidem Ben Gurionem na czele, proklamowali odrodzenie państwa Izrael (Ezechiela rozdział 37 werset 21: „Oznajmij im też: Tak mówi Wszechmocny PAN: Oto Ja zabiorę synów Izraela spośród narodów, do których przybyli, zgromadzę ich zewsząd i sprowadzę ich do tej ziemi”). Pięć krajów arabskich natarło następnego dnia i szybko nauczyło się pierwszej z serii gorzkich lekcji – że Izrael przybył, by tutaj pozostać. A dziś, 14 maja 2018 roku, USA jako pierwsze państwo przeniosło swoją ambasadę do Jerozolimy, potwierdzając oficjalne uznanie jej za stolicę Izraela, niezależnie od niechęci i nienawiści ze strony świata arabskiego.

Czy Izrael może przetrwać? Czy czekające tylko na pretekst armie arabskie mogą go zniszczyć? Izrael został ożywiony i ponownie stał się niezależnym narodem. Wierzymy, że długo oczekiwany czas prawdziwego wywyższenia Izraela jako przewodu Mesjańskiego błogosławieństwa dla ludzkości, nie jest zbyt odległy. To nie znaczy, że Izrael jest wzorem cnoty. Wielu z nich ma światowe usposobienie i nie przykłada większej wagi do obietnic udzielonych Abrahamowi i ich ojcom. Dlatego nie spodziewamy się z ich strony sprawiedliwego zachowania. Lecz Boska miłość do Jego ludu nie zależy od ich sprawiedliwości, lecz od Jego obietnic – a one są pewne i nieodwołalne. Apostoł Paweł daje wyraźnie do zrozumienia, że Izrael jest miły Bogu przez wzgląd na ich ojców (Rzymian rozdział 11 wersety 28 i 29: „(28) Z punktu widzenia dobrej nowiny, są oni — ze względu na was — nieprzyjaciółmi, jednak co do wybrania — ze względu na ojców — nie utracili Bożej miłości. (29) To dlatego, że dary łaski i powołanie ze strony Boga są rzeczą nieodwołalną”).

Bóg miłuje swój lud izraelski, chociaż oni są zaślepieni co do Jego planów i celów wobec nich. I tak jest ze wszystkimi, którzy zobowiązują się do lojalności w stosunku do Boga Abrahama. Nikt sam z siebie nie ma doskonałości. Wszyscy – Żyd, Muzułmanin, Poganin – muszą uwierzyć i przyjąć Syna Bożego, Mesjasza, Chrystusa Jezusa. W obecnym czasie jest to niemożliwe dla większości Żydów, ponieważ oni pokładają nadzieję w Zakonie i swych tradycjach. Dla większości Muzułmanów to jest trudne do zrozumienia, ponieważ ich pisma uczą, że Bóg (Allach) nie ma żadnego syna. Dla olbrzymiej większości świata, pogrążonego w materializmie czy w codziennej walce o przetrwanie, fakt, że potrzebują zbawienia, przekracza ich zrozumienie.

Narastający na świecie ucisk i krytyczna sytuacja na Bliskim Wschodzie, dobitnie wskazują na bliskość ostatecznej, desperackiej walki Izraela. Będzie to „czas ucisku Jakuba”:

• Jeremiasza rozdział 30 werset 7: „Biada! Gdyż wielki to będzie dzień! Żaden mu nie dorówna! Czas ucisku będzie to dla Jakuba, lecz będzie z niego wyrwany!”;
• Zachariasza rozdział 14 wersety 1-2: „(1) Oto nadchodzi dzień dla PANA, gdy podzielony będzie twój łup pośród ciebie. (2) Zbiorę wtedy wszystkie narody do Jerozolimy na wojnę. Miasto zostanie zdobyte, domy splądrowane, kobiety zgwałcone. Połowa mieszkańców miasta pójdzie do niewoli, lecz pozostały lud nie będzie usunięty z miasta”.

Niemniej właśnie tak, jak ręka Abrahama została zatrzymana przed zabiciem syna, Izaaka, tak wrogowie Izraela, czy będzie to Arab, czy poganin, będą powstrzymani w swych usiłowaniach zniszczenia narodu żydowskiego. „Żadna broń sporządzona przeciwko tobie nie będzie skuteczna”, napisał izraelski prorok, Izajasz (rozdział 54 werset 17: „Żadna broń sporządzona przeciwko tobie nie będzie skuteczna, i każdemu, kto będzie chciał się z tobą sądzić, dowiedziesz jego winy. Takie jest dziedzictwo sług PANA, a ich sprawiedliwość pochodzi ode Mnie – wyrocznia PANA”). Nie ma żadnego zamachowca samobójcy, żadnego pocisku ani żadnego myśliwca tak potężnego, aby oddzielić Boski lud tej ziemi, od ziemi, którą On im dał.

Bóg obiecał, że On ocali Izrael w godzinie jego największej potrzeby i że to On rozbije narody, które wyruszą przeciw niemu w tym dniu:

• Zachariasza rozdział 14 werset 3: „(3) I wyruszy Jahwe, i będzie walczył przeciwko tym narodom, jak [zwykle] walczył w czasie bitwy”.

Wielki, bezprzykładny czas ucisku przepowiedziany przez Daniela (Daniela rozdział 12 werset 1: „W tym czasie powstanie Michał, wielki książę, opiekun synów twojego ludu. I nastanie okres ucisku, jakiego dotąd żaden naród nie doznał. W tym czasie twój lud zostanie ocalony – każdy, kto jest zapisany w księdze”) potęguje się i zbiera siły od czasu wybuchu I Wojny Światowej w 1914 roku. Jego straszny punkt kulminacyjny wciąż jest przed nami. Nadchodzi dzień, w którym rewolucyjne i anarchistyczne masy dokończą swego dzieła na świecie (Izajasza rozdział 24 wersety 17-20: „(17) Groza, zasadzka i sidła nad tobą, mieszkańcu tej ziemi! (18) Kto umknie przed widmem grozy, ten wpadnie w zasadzkę, a kto się z niej wydostanie, da się złowić w sidła. Bo otworzą się zawory nieba i zadrżą fundamenty ziemi. (19) Pęka i rozstępuje się ziemia, kruszy się i rozpada, trzęsie się i chwieje, (20) słania się jak pijany i chwieje się niby lepianka. Przygniatają ją jej przestępstwa. Upadnie i już nigdy się nie podniesie”). Nie będzie już więcej sił, które rządzą narodami w tym obecnym porządku rzeczy

Jednak tuż poza tymi chmurami ucisku trzeba oczami wiary dostrzec także obiecane przyszłe błogosławieństwa – czas, kiedy ludzie, pod Boskim przewodnictwem i nadzorem, przekują oręż wojenny w narzędzia błogosławienia i nauczą się, by nigdy nie wszczynać już wojen, a także czynić to, co jest prawe:

• Izajasza rozdział 2 werset 4: „I będzie sądził między narodami, a będzie karał wiele ludzi. I przekują miecze swe na lemiesze, a włócznie swe na sierpy; nie podniesie naród przeciw narodowi miecza, ani się będą ćwiczyć do bitwy”;
• Micheasza rozdział 4 werset 3: „Onci sądzić będzie między wieloma narodami, a karać będzie narody mocne na długie czasy; i przekują miecze swe na lemiesze, a oszczepy swe na kosy: nie podniesie miecza naród przeciwko narodowi, ani się więcej ćwiczyć będą do boju”.

(Więcej na ten temat jest w trzyczęściowej serii p.t. „Jak nastanie pokój”)

Jak taka zmiana może być osiągnięta? Ponieważ odpowiedź na to pytanie leży daleko poza możliwościami rozumu człowieka, ponownie zwracamy się do wspaniałego Boskiego Słowa, udzielonego za pośrednictwem Proroków starożytności. Przede wszystkim mamy powiedziane, że Żydzi w swej rozpaczy w kulminacyjnej fazie „ucisku Jakuba” (o którym czytamy w cytowanym powyżej Jeremiasza rozdziale 30 wersecie 7) będą wołać do Boga o pomoc. Tego dnia Bóg usłyszy ich wołanie i cudownie ich ocali od pozornie nieuchronnego zniszczenia:

• Psalm 107 wersety 19-21: „(19) W swej udręce wołali do PANA, a On ich wybawił z ucisku. (20) Zesłał swoje słowo, aby ich uleczyć, i ocalił ich od zagłady. (21) Niech sławią PANA za Jego łaskę, za cuda wobec synów ludzkich”;
• Zachariasza rozdział 12 wersety 1-10: „(1) Wyrok. Słowo PANA o Izraelu. Oświadczenie PANA, Tego, który rozpina niebiosa i osadza ziemię, i stwarza ducha ludzkiego w jego wnętrzu: (2) Oto Ja uczynię Jerozolimę pucharem zawrotów głowy dla wszystkich ludów wokoło. Oblężenie Jerozolimy dotknie również Judy. (3) W tym dniu uczynię Jerozolimę ciężkim kamieniem dla wszystkich ludów. Każdy, kto spróbuje go dźwignąć, ciężko się zrani! Zbiorą się zaś przeciw niej wszystkie narody ziemi. (4) W tym dniu — oświadcza PAN — wprawię w popłoch wszystkie rumaki, a ich jeźdźców dotknę obłędem. Lecz nad domem Judy będę miał oczy otwarte. Ślepotą dotknę natomiast wszystkie rumaki ludów. (5) Wtedy książęta Judy uznają w swoich myślach: Naszą mocą są mieszkańcy Jerozolimy ufający swojemu Bogu, PANU Zastępów. (6) A w tym dniu uczynię książąt Judy jakby czaszą pełną ognia wśród drzew i jakby płonącą żagwią w skoszonej trawie. Będą pożerać z prawa i z lewa wszystkie ludy wokoło, a Jerozolima jako miasto znowu zajmie swoje dawne miejsce. (7) PAN wyratuje najpierw namioty Judy, aby dom Dawida oraz mieszkańcy Jerozolimy nie górowały znaczeniem nad Judą. (8) W tym dniu obroni PAN mieszkańców Jerozolimy. Najsłabszy wśród nich w tym dniu będzie jak Dawid, a dom Dawida będzie jak Bóg, jak anioł PANA na ich czele. (9) W tym dniu będę dążył do zniszczenia wszystkich narodów, które wyruszą przeciwko Jerozolimie. (10) Lecz na dom Dawida i na mieszkańców Jerozolimy wyleję ducha łaski i błagania o łaskę. Wtedy spojrzą na Mnie, na tego, którego przebili, i będą Go opłakiwać, jak opłakuje się jedynaka; będą gorzko płakać nad Nim, tak jak gorzko opłakuje się pierworodnego”.

Gdy – srogo ukarani – pojmą znaczenie tych rzeczy, ponownie skierują swe serca do ich Boga Przymierza i zwrócą swe umysły na Pismo Święte, na czyste słowa Zakonu i proroków, wówczas ich prawdziwy Mesjasz zostanie im objawiony. Oni z radością przyjmą Go jako ich Wyzwoliciela, a On rozpocznie Swe panowanie nad nimi w mocy i wielkiej chwale (Izajasza rozdział 9 wersety 6 i 7: „(6) Wielką będzie miał władzę, pokój trwać będzie bez końca na tronie Dawida i w Jego królestwie, ponieważ je utrwali, oprze je na prawie i sprawiedliwości — od objęcia rządów aż na wieki. Dokona tego żarliwość PANA Zastępów. (7) Pan posłał Słowo przeciw Jakubowi i dosięgło ono Izraela”), stanowiąc wielki punkt zwrotny w sprawach Izraela, a krótko potem w sprawach całej ludzkości.

W tym czasie syjonizm będzie na pierwszym miejscu w umyśle każdego Żyda. Nowe Przymierze przepowiedziane przez Jeremiasza, zostanie zawarte pomiędzy Bogiem a narodem żydowskim w ziemi Izraela:

• Jeremiasza rozdział 31 wersety 31-34: „(31) Oto idą dni — oświadcza PAN — gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. (32) Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z Egiptu. Tamto przymierze ze Mną oni zerwali, chociaż Ja byłem ich panem — oświadcza PAN. (33) Teraz jednak zawrę z domem Izraela takie przymierze — oświadcza PAN: Moje Prawo włożę w ich wnętrza i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (34) I już nie będą nawzajem pouczać się i zachęcać: Poznajcie PANA! Wszyscy oni bowiem znać Mnie będą, od najmniejszego do największego — oświadcza PAN — ponieważ odpuszczę ich winę, a ich grzechu już nie wspomnę”;
• Izajasza rozdział 44 werset 23: „Radujcie się, niebiosa, bo Jahwe to uczynił, weselcie się, głębiny ziemi, wydajcie radosny okrzyk, góry, las i wszystkie w nim drzewa, bo wykupił Jahwe Jakuba i wobec Izraela okazał swą chwałę!”.

Pod warunkami tego Przymierza, ci, którzy będą je zachowywać, zostaną jako jednostki wprowadzeni na drogę pokoju, szczęścia i wiecznego życia (Ezechiela rozdział 36 wersety 26-28: „(26) Dam wam serce nowe, nowego ducha włożę w wasze wnętrza. Usunę z was serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. (27) Mojego Ducha włożę w wasze wnętrze i sprawię, że będziecie postępować według moich ustaw, będziecie przestrzegać moich praw i stosować je. (28) Zamieszkacie też w ziemi, którą dałem waszym ojcom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem”). Wówczas „cichy i wolny głos” Boskiego rozsądku (1 Królewska rozdział 19 werset 12: „Za trzęsieniem był ogień; ale Pan nie był w ogniu; za ogniem był głos cichy i wolny”; Izajasza rozdział 55 wersety 7-11: „(7) Niech bezbożny porzuci swą drogę, a przestępca swoje zamiary i niech się nawróci do PANA, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w przebaczaniu! (8) Bo moje myśli to nie myśli wasze, a wasze drogi to nie drogi moje — oświadcza PAN. (9) Lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i moje myśli niż myśli wasze. (10) Gdyż jak deszcz i śnieg spadają z nieba i już tam nie wracają, ale nawadniają ziemię, czynią ją urodzajną i kwitnącą, dają siewcy ziarno, a jedzącemu chleb, (11) tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust. Nie wraca do Mnie próżno, lecz wykonuje to, czego pragnę, i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem”) zacznie być słyszany i brany pod uwagę – najpierw przez naród Izraela, a następnie stopniowo, za pośrednictwem Izraela, będzie się rozchodził na cały świat.

Istota syjonizmu będzie objawiona w czasie, kiedy nie tylko naród izraelski, lecz cały świat zostanie skierowany, by spojrzeć wstecz na to oryginalne Przymierze Potwierdzone Przysięgą, które Bóg zawarł z Abrahamem. Gdy wiele narodów przyjdzie, by oglądać Izrael w nowym świetle, wówczas wypełni się proroctwo Micheasza rozdział 4 werset 2 („Uda się na nią wiele narodów, mówiąc: Chodźmy, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba! Niech nas uczy swych dróg, pójdźmy Jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie Prawo i Słowo PANA z Jerozolimy!”) i Słowo PANA wyrażające Prawo tego Nowego Przymierza będzie się rozchodzić z Jeruzalem, by dotrzeć do wszystkich narodów na całej ziemi w celu błogosławienia ich (cytowany powyżej Izajasza rozdział 2 wersety 2-5 oraz 1 Mojżeszowa rozdział 22 werset 18: „I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi, dla tego, żeś usłuchał głosu mego”).

Zarówno Żydzi, jak i poganie, upokorzeni i ukarani przez okropne doświadczenia oraz okrucieństwa, których dopuścili się w kulminacyjnej fazie ucisku, będą żarliwie poszukiwać sprawiedliwości i pokoju:

• Zachariasza rozdział 8 wersety 20-23: „(20) Tak mówi PAN zastępów: Jeszcze będą przychodzić narody i mieszkańcy wielu miast. (21) Mieszkańcy jednego miasta pójdą do drugiego, mówiąc: Pójdźmy ochoczo przebłagać oblicze PANA i szukać PANA zastępów. Ja także pójdę. (22) A tak liczne ludy i potężne narody przybędą szukać PANA zastępów w Jerozolimie i przebłagać oblicze PANA. (23) Tak mówi PAN zastępów: W tych dniach dziesięciu ludzi ze wszystkich języków narodów uchwyci się poły jednego Żyda, mówiąc: Pójdziemy z wami, bo usłyszeliśmy, że Bóg jest z wami”;
• Zachariasza rozdział 2 wersety 9-13: „(9) O to ja wyciągnę mą rękę przeciw nim i staną się łupem swoich niewolników. Poznacie tedy, że Jahwe Zastępów mię posłał. (10) Wykrzykuj i ciesz się — Córko Syjonu, bo oto Ja przychodzę i zamieszkam u ciebie — Wyrocznia Jahwe. (11) W owym dniu liczne ludy przylgną do Jahwe i staną się moim ludem, a Ja zamieszkam pośród ciebie. Tedy poznasz, że Jahwe Zastępów posłał mię do ciebie. (12) Jahwe weźmie w dziedzictwo Judę, swoją część w Ziemi Świętej, i znów upodoba sobie Jeruzalem. (13) Zamilknij wszelkie ciało przed Jahwe, bo opuszcza swoje święte mieszkanie”.

Kiedy mieszkańcy ziemi będą wchodzić w warunki Nowego Przymierza, przekleństwo umierania i śmierci zostanie odjęte. Wtedy pełnia miłości i mocy Bożej będzie objawiona radosnej ludzkości, kiedy przez niezwykłe okazanie Boskiej mocy wszystkie groby na całej ziemi wydadzą swych umarłych:

• Ezechiela cały rozdział 37;
• Izajasza rozdział 38 werset 18: „Albowiem nie grób wysławia cię, ani śmierć chwali cię, ani ci, którzy w dół wstępują, oczekują prawdy twojej”;
• Ozeasza rozdział 13 werset 14: „(14) Z ręki grobu wybawię ich, od śmierci wykupię ich. O śmierci! będę śmiercią twoją; o grobie! będę skażeniem twojem; żałość skryta będzie od oczów moich”.

Zło zacznie być wykorzeniane z ziemi (Izajasza rozdział 25 wersety 6-9: „(6) Jahwe Zastępów wyprawi na Górze tej wszystkim narodom ucztę z tłustych posiłków, ucztę z win najprzedniejszych, z potraw tłustych, soczystych, z win wyborowych. (7) Na tej Górze On zerwie zasłonę rozpostartą nad wszystkimi ludami, całun, który spowijał wszystkie narody. (8) Unicestwi On śmierć na wieki! I otrze Pan, Jahwe, łzę z każdego oblicza, i zdejmie hańbę ludu swojego z całej ziemi. – Tak rzekł Jahwe. (9) W tym dniu mówić się będzie: – Oto jest Bóg nasz; Jemu zaufaliśmy, że On nas wybawi! To jest Jahwe; w Nim położyliśmy nadzieję! Radujmy się i weselmy z Jego wybawienia!”), a wielkie dzieło restytucji zostanie skierowane do wszystkich narodów świata. Wszyscy – ktokolwiek tego pragnie – będą doprowadzeni do pełnej i dokładnej znajomości Prawdy (Izajasza rozdział 11 werset 9: „Nie będą wyrządzać zła ani krzywdy na całej mojej świętej górze. Bo znajomość PANA napełni ziemię jak wody wypełniają morze”).

Więcej na ten temat można znaleźć w seriach „Dzień Sądu”  oraz „Cel powrotu Jezusa – restytucja wszystkich rzeczy”.