Piąty w kolejności fakt, dowodzący istnienia dogodnej sposobności dla niezbawionych zmarłych, którym w tym życiu nie dano możliwości uzyskania zbawienia, jaki omówimy, jest następujący: Biblia mówi iż Boskim celem wyboru Kościoła spomiędzy rodzaju ludzkiego jest to, by w życiu przyszłym użyć tego wybranego Kościoła jako Pośrednika w błogosławieniu możliwościami zbawienia wszystkich nie wybranych, tzn. tych, którzy zostali pominięci w obecnym życiu, w którym mają taką możliwość tylko wybrańcy – klasa wiary.

Biblia uczy, że rodzina ludzka składa się z dwóch ogólnych klas:

(1) klasy wiary:

• Galacjan rozdział 3 wersety 7-9: „(7) Wiedzcie więc, że tylko ci, którzy wierzą, są synami Abrahama. (8) Właśnie Pismo, które przewidziało, że Bóg usprawiedliwi pogan dzięki wierze, ogłosiło Abrahamowi radosną nowinę: Przez ciebie otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi. (9) Tak więc ci, którzy wierzą, są błogosławieni na równi z Abrahamem, który uwierzył”;
• 2 Koryntian rozdział 5 werset 7: „przez wiarę bowiem postępujemy, a nie przez to, co się widzi”,

i (2) klasy niewiary:

• 2 Tesaloniczan rozdział 3 werset 2: „[Módlcie się również], abyśmy zostali uwolnieni od ludzi przewrotnych i złych. Wiadomo przecież, że nie wszyscy mają wiarę”;
• Rzymian rozdział 11 wersety 30-32: „(30) Bo jako i wy niekiedy nie wierzyliście Bogu, ale teraz dostąpiliście miłosierdzia dla ich niedowiarstwa, (31) Tak i oni teraz stali się nieposłusznymi, aby dla miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili. (32) Albowiem zamknął je Bóg wszystkie w niedowiarstwo, aby się nad wszystkimi zmiłował”.

Wiedząc, że w warunkach, w których do zwycięstwa potrzebna jest silna wiara, zbawienie będzie mogła uzyskać tylko klasa wiary, Bóg postanowił dać taką szansę tylko tej jednej klasie. Takie postępowanie jest mądre, słuszne i miłosierne, w interesie wszystkich. Innymi słowy, kochające serce Boga gorąco pragnie pomóc wszystkim upadłym stworzeniom, i dlatego Bóg ułożył Swój plan w sposób najkorzystniejszy dla wszystkich zainteresowanych.

Gdyby postawił klasę niewiary na próbie do życia w obecnych warunkach, w których dla nikogo z nich nie byłoby możliwości zbawienia (ponieważ warunki te wymagają wiary, której ta klasa nie posiada), postąpiłby wbrew Swej mądrości, sprawiedliwości i miłości, czego On nigdy nie uczyni. Bóg jest dobry i o wiele bardziej podobne do Niego jest odłożenie próby klasy niewiary, aż nastaną warunki, w których będzie ona mogła zwyciężyć, a postawienie obecnie na próbie tylko tych, którzy w warunkach wymagających postępowania wiarą, są w stanie wykazać się tą niezbędną cechą i zwyciężyć! Jakże bliższe Bogu jest wybranie właśnie klasy wiary w celu przygotowania jej do pomagania klasie niewiary w reformowaniu się, gdy nastanie jej próba! A ponieważ klasa wiary jest wierna w trudniejszych warunkach, udziela On jej oczywiście większej nagrody.

Tak właśnie przedstawia tę sprawę Pismo Święte. Na przykład święty Jakub uczy (Dzieje Apostolskie rozdział 15 wersety 14-17: „(14) Szymon opowiedział, jak najpierw sam Bóg wybrał sobie ludzi [w innych przekładach: „lud dla imienia swego”] spośród pogan. (15) Zgadzają się z tym słowa Proroków, którzy powiedzieli: (16) A potem powrócę i podniosę upadły namiot Dawida, podźwignę jego ruiny i go odbuduję. (17) Wtedy i inni ludzie będą szukać Pana, wszystkie narody, gdyż są one moją własnością. Tak mówi Pan, który spełnia wszystko”), że podczas Wieku Ewangelii Bóg nawiedza narody, by „wziąć”, wybrać z nich lud dla Swego imienia – wybrańców. Wskazuje on także, iż gdy to zostanie dokonane, Pan powróci i założy Królestwo w tym celu, by pozostali (słownik Webstera definiuje słowo „pozostali” jako oznaczające to, co zostaje po zabraniu pewnej części) ludzie mogli szukać Pana, tzn. zbawienia. Wybrańcy są tą wybraną częścią, a nie wybrani są pozostałymi z ludzi, tymi, którzy pozostali, gdy spośród nich zabrano wybranych. Widzimy zatem, że najpierw, w tym wieku, Bóg zajmuje się wybranymi w celu ich zbawienia, a potem, w wieku przyszłym, zajmie się nie wybranymi w celu ich zbawienia.