Rzymian rozdział 8 wersety 19-22 jest fragmentem mówiącym o tych dwojakich doświadczeniach niewybranych: najpierw ze złem, a następnie z dobrem, przechodzonych przez nich w celu porównania ich i ich skutków, oraz możliwości zajęcia odpowiedniego stanowiska wobec nich.

Werset 19: „Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia się synów Boga” – wskazuje, iż rodzaj ludzki, stworzenie (to samo słowo jest też tak przetłumaczone w wersecie 22 – [ludzkie] stworzenie), będący obecnie pod przekleństwem (o czym jest mowa w wersecie 22), z utęsknieniem wygląda i oczekuje lepszego czasu, w którym synowie Boga – Jezus i Jego wierni naśladowcy, objawią się w chwale Królestwa:

• Kolosan rozdział 3 werset 4: „Gdy zaś Chrystus – wasze życie – ukaże się w chwale, wówczas i wy ukażecie się w chwale razem z Nim”;
• Daniela rozdział 7 wersety 13, 14, 18, 22 i 27: „(13) Przyglądam się dalej i widzę: Na obłokach niebios przyszedł ktoś podobny do Syna Człowieczego. Doszedł do Odwiecznego — przyprowadzili Go do Niego. (14) Wtedy dano Mu władzę i chwałę, rozpoczął panowanie i czciły Go wszystkie ludy, narody i języki. Jego władza — władzą wieczną, nieprzemijającą, Jego panowanie — niezniszczalne! (…) (18) Lecz święci Najwyższego otrzymają królestwo, obejmą panowanie na wieki — aż na wieki wieczne. (…) (22) Aż przyszedł Odwieczny i oddano sąd świętym Najwyższego; i nadszedł czas, aby święci otrzymali królestwo. (…) (27) A królestwo, władza i wielkość królestwa pod całym niebem zostaną oddane ludowi świętych Najwyższego, którego królestwo będzie królestwem wiecznym, a wszystkie zwierzchności będą mu służyć i jego słuchać”;
• Rzymian rozdział 8 werset 17: „A jeśli dziećmi, to i dziedzicami — dziedzicami Boga, a także współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, po to, by razem z Nim mieć również udział w chwale”;
• Judy rozdział 1 werset 14: „O nich też prorokował Henoch, siódmy po Adamie, mówiąc: Oto idzie Pan z tysiącami swoich świętych”

Werset 20: „gdyż zostało poddane marności – nie z własnej woli, ale przez tego, kto je poddał – w nadziei,” – dowodzi, że rodzina ludzka, nie z własnej winy, lecz przez grzech Adama, znajduje się pod przekleństwem, „marnością”, lecz nie ma być pozostawiona w takim stanie bez nadziei;

werset 21: „że i samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia i wprowadzone w chwalebną wolność dzieci Boga” – wykazuje bowiem, że rodzina ludzka ma być uwolniona spod przekleństwa, by mogła uzyskać wolność, jaka stanie się udziałem wszystkich tych, którzy zostaną synami Bożymi; wolność, której Jezus i Kościół udzieli posłusznym w Królestwie.

Werset 22: „Wiemy przecież, że całe stworzenie aż do tej chwili woła i cierpi jak rodząca kobieta” – pokazuje następnie, że doświadczenie zła ma być powszechne w rodzinie ludzkiej.

W ten sposób wersety 19, 20 i 22 ukazują doświadczenie ze złem, a werset 21 uwolnienie od przekleństwa zła, tzn. doświadczenie ze sprawiedliwością dla wszystkich tych, którzy w całym swym życiu podlegali przekleństwu („marności”), a to w tym celu, by na warunkach posłuszeństwa mogli uzyskać życie.

Rzymian rozdział 11 wersety 30-32 zawierają tę samą myśl: „(30) Jak bowiem wy kiedyś nie wierzyliście Bogu, ale teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich niewiary; (31) Tak i oni teraz stali się nieposłuszni, aby z powodu miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili. (32) Bóg bowiem zamknął ich wszystkich w niewierze, aby się nad wszystkimi zmiłować”. Izrael po doznaniu niedoli w Wieku Ewangelii, w którym jako naród był pozbawiony miłosierdzia, łaski Bożej, ma doświadczyć błogosławieństw, a ci, którzy w tym życiu doznawali nieszczęść, otrzymają miłosierdzie, łaskę Bożą przez chwalebne błogosławieństwa, jakich Kościół, wyniesiony do chwały wraz z Jezusem, miłosiernie im udzieli.