Jako ósmy dowód tego, że Biblia daje nadzieję tym z niezbawionych zmarłych, którzy w tym życiu nie mieli możliwości uzyskania zbawienia, podajemy fakt, że Biblia przypisuje Jezusowi i Jego wiernemu Kościołowi urzędowe imiona, które dowodzą istnienia takiej szansy dla tych, wobec których będzie wykonywana urzędowa działalność wynikająca z tych imion.

Stwierdzamy, że w swym przyszłym stosunku do ludzkości są oni między innymi nazwani:

1. Wybawicielami,
2. Kapłanami,
3. Królami,
4. Prorokiem, czy też Nauczycielem,
5. Rodzicami (Ojcem i Matką),
6. Pierwiastkami i
7. Nasieniem (Potomstwem) Abrahama, które będzie błogosławić całą rodzinę ludzką.

W kolejnych odcinkach rozważymy w krótkości te biblijne nazwy stosowane do Jezusa i Kościoła – Jego Ciała, w ich przyszłym stosunku do świata, i dzięki temu poznamy w jaki sposób Pan wskazuje przez nie na dzieło zbawienia, jakie będzie dokonane dla tych, którzy zmarli nie otrzymawszy sposobności zbawienia na podstawie wyboru.

Rozpoczniemy od imienia „Wybawiciele”, które jest stosowane do nich w Piśmie Świętym:

• Abdiasza rozdział 1 werset 21: „I wstąpią wybawiciele na górę Syjon, aby sądzić górę Ezawa. I królestwo będzie należeć do PANA”.

Znamy biblijną naukę, że Jakub jest typem na wybranych, a Ezaw na niewybranych:

• Rzymian rozdział 9 wersety 10-13: „(10) Również Rebeka, żona naszego przodka Izaaka, urodziła chłopców – bliźniaków. (11) Ale zanim się jeszcze urodzili, zanim cokolwiek zrobili – dobrego czy złego – aby ukazać swą wolę i wybór, (12) zależny nie od ludzkich czynów, ale od Tego, który powołuje, Bóg powiedział Rebece: „Starszy będzie służył młodszemu”. (13) Czytamy bowiem: ‘Umiłowałem Jakuba, a Ezawa odrzuciłem’”.

Tak jak Bóg bardziej miłował Jakuba niż Ezawa, tak bardziej miłuje wybranych niż niewybranych. Tak jak wybrał Jakuba, a odrzucił Ezawa, tak teraz wybiera wybranych a odrzuca niewybranych. Chociaż Bóg udziela wybranym głównych błogosławieństw, tak jak Izaak udzielił głównego błogosławieństwa Jakubowi:

• 1 Mojżeszowa rozdział 27 wersety 28 i 29: „(28) Niech ci Bóg udzieli rosy nieba i żyzności pól, niech cię darzy obfitością zbóż i zbiorów wina. (29) Niech ci służą ludy, niech ci się kłaniają narody — bądź panem swoich braci i niech ci się kłaniają synowie twojej matki. Niech będzie przeklęty ten, kto cię przeklina, a błogosławiony ten, kto cię błogosławi”,

to jednak – tak jak później Izaak udzielił Ezawowi mniejszego, choć bogatego błogosławieństwa:

• 1 Mojżeszowa rozdział 27 wersety 37-40: „(37) Wtedy Izaak powiedział do Ezawa: Ustanowiłem go panem nad tobą. Dałem mu za sługi wszystkich jego braci, wsparłem go zbożem i winem, co więc mogę zrobić dla ciebie, mój synu? (38) Czy masz tylko jedno błogosławieństwo, mój ojcze? — nie ustawał Ezaw. — Mnie też pobłogosław, mój ojcze! I po chwili Ezaw wybuchł głośnym płaczem. (39) Wtedy Izaak, jego ojciec, przemówił: Z dala od urodzajnej ziemi leżeć będzie twoja siedziba, z dala od rosy zstępującej z nieba. (40) Będziesz żył z miecza i służył swemu bratu, ale gdy się wytężysz, zerwiesz jego jarzmo ze swojego karku”,

tak też Bóg udzieli w przyszłym wieku mniejszych, choć bogatych błogosławieństw niewybranym (mówiąc w skrócie: wiecznego życia nie w niebie jako istoty duchowe, lecz jako doskonali ludzie na Ziemi). Taką właśnie myśl nasuwa Abdiasza rozdział 1 werset 21.