Dla kontrastu możemy spojrzeć na dzieło zbawienia z punktu widzenia Królów i Królestwa w następujący sposób: szatan, uzurpator, jest obecnie „księciem/władcą świata tego”:

• ewangelia Jana rozdział 12 werset 31: „Teraz jest sąd świata tego, teraz książę świata tego precz wyrzucony będzie”;
• ewangelia Jana rozdział 14 werset 30: „Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie”;
• ewangelia Jana rozdział 16 werset 11: „Z sądu, iż książę tego świata już jest osądzony”;

który przez grzech panuje teraz w sercach „synów/dzieci nieposłuszeństwa”:

• Efezjan rozdział 2 werset 2: „W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa”,

zaślepiając ich błędem:

• 2 Koryntian rozdział 4 werset 4: „w których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga”,

dręcząc ich nieszczęściami towarzyszącymi procesowi umierania i prowadząc do stanu śmierci:

• Hebrajczyków rozdział 2 werset 14: „Skoro zaś dzieci mają udział we krwi i w ciele, więc i On również miał w nich udział, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła”.

Na początku Tysiąclecia królestwa tego świata stają się Królestwem naszego Pana i Jego Chrystusa:

• Objawienie rozdział 11 werset 15: „I zatrąbił siódmy anioł, i odezwały się donośne głosy w niebie mówiące: Królestwa świata stały się królestwami naszego Pana i jego Chrystusa i będzie królować na wieki wieków”.

Szatan, jako uzurpator, jest chwytany i więziony:

• Objawienie rozdział 20 wersety 1-3: „(1) Następnie zobaczyłem anioła zstępującego z nieba, który trzymał w ręku klucz do otchłani i ogromny łańcuch. (2) Chwycił on smoka, dawnego węża, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. (3) Gdy wrzucił go do otchłani, zamknął ją i położył na niej pieczęć, aby smok nie zwodził już narodów, aż upłynie tysiąc lat. Potem ma być na krótki czas wypuszczony”,

a panowanie Chrystusa i Kościoła uwalnia rodzaj ludzki z grobu, nieszczęść procesu umierania i grzechu:

• Objawienie rozdział 20 wersety 4 i 6: „(4) Następnie mój wzrok padł na trony. Zasiedli na nich ci, którym powierzono sąd. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa oraz z powodu Słowa Boga — tych, którzy nie pokłonili się bestii ani jej podobiźnie i nie przyjęli znamienia na swe czoło lub rękę. Ożyli oni i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. (6) Szczęśliwi i święci ci, którzy mają w nim udział. Druga śmierć nie ma nad nimi władzy. Będą oni kapłanami Boga i Chrystusa — a panować z Nim będą tysiąc lat”;
• 1 Koryntian rozdział 15 wersety 24-26 i 55-57: „(24) Potem przyjdzie spełnienie, gdy odda Królestwo Bogu Ojcu, kiedy zniesie każdą władzę, każdy urząd i moc. (25) Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod jego nogi. (26) A ostatnim nieprzyjacielem, który obróci się wniwecz, będzie śmierć. (55) Gdzie jest, o śmierci, twój triumf? Gdzie jest, o śmierci, twe żądło? (56) Żądłem śmierci jest oczywiście grzech, mocą zaś grzechu — Prawo. (57) Bogu jednak dzięki! On darzy nas zwycięstwem przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa”.

Oznacza to obudzenie zmarłych, którzy umierają w Adamie:

• Psalm 22 wersety 29 i 30: „(29) Bo do Pana należy królestwo, On panuje nad narodami. (30) Tylko jemu oddawać będą cześć wszyscy możni ziemi, Padną przed nim na kolana wszyscy, którzy się w proch obracają, I nie mogą utrzymać się przy życiu”,

i pomoc im w ich reformowaniu się (tj. powrocie do utraconej w Adamie doskonałości):

• Rzymian rozdział 14 werset 9: „Po to przecież Chrystus umarł i zmartwychwstał, aby się stać Panem tak żywych, jak i umarłych”.

A zatem urzędowe imię Królowie zastosowane do Jezusa i Kościoła oznacza możliwość zbawienia dla nie wybranych zmarłych.