Urzędowe imię „Prorok”, czyli „Nauczyciel”, dane w Biblii Jezusowi i Kościołowi, oznacza, że będą oni uczyć rodzaj ludzki drogi zbawienia.

Oryginalnym znaczeniem słowa „prorok” jest publiczny mówca/nauczyciel/mówcze narzędzie (np. 2 Mojżeszowa rozdział 7 werset 1: „Oto postanowiłem cię za boga [mocarza, wyższego] faraonowi, a Aaron, brat twój, będzie prorokiem twoim” – rzecznikiem, narzędziem mówczym; czy Dzieje Apostolskie rozdział 15 werset 32: „Judas i Sylas, będąc i oni prorokami [publicznymi mówcami], długimi słowy napominali braci i utwierdzali je”) – a słowo „prorokować” w biblijnym ujęciu oznacza ustne i pisemne nauczanie względem zasad, osób lub rzeczy, bez względu na to, czy one były w przeszłości, czy są w teraźniejszym czasie, czy będą w przyszłości.

Jezus nazwany jest Prorokiem, czyli Nauczycielem, w związku z czasem restytucji, gdy – jak już wykazaliśmy – nie wybrani zmarli wyjdą z grobów, by mieć szansę zbawienia:

• Dzieje Apostolskie rozdział 3 wersety 22, 23 i 21: „(22) Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. (23) A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu. (21) którego [tego Proroka] niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia [czasu restytucji] wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków”;
• Ewangelia Jana rozdział 1 werset 9: „Ten był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat”.
  [Więcej na ten temat pisaliśmy w serii „Cel powrotu Jezusa: Restytucja wszystkich rzeczy”, w tym szczególnie w tym odcinku]

Podane jest także, iż Kościół będzie nauczał świat w Wieku Tysiąclecia:

• Izajasza rozdział 60 wersety 15 i 14 (są różnie dzielone w różnych przekładach): „(15) W zamian za to, że byłaś opuszczona, nienawidzona i nie odwiedzana, uczynię z ciebie wieczną wspaniałość, radość — po wszystkie pokolenia! (14) Wówczas przyjdą do ciebie nisko pochyleni potomkowie twoich gnębicieli, w pokłonie sięgną twoich stóp wszyscy, którzy tobą pogardzali. Nazwą cię wówczas miastem PANA, Syjonem należącym do Świętego Izraela”;
• Izajasza rozdział 2 wersety 2 i 3: „(2) Gdy nadejdą dni ostateczne, góra ze świątynią PANA będzie posadowiona na szczycie gór, będzie wzniesiona ponad pagórki i popłyną do niej wszystkie narody. (3) Liczne ludy wyruszą, mówiąc: Chodźmy, wstąpmy na górę PANA, idźmy do domu Boga Jakuba, niech nas naucza swoich dróg, byśmy chodzili Jego ścieżkami; z Syjonu bowiem wyjdzie Prawo, a Słowo PANA z Jerozolimy”;
• Izajasza rozdział 62 wersety 1, 2 i 10: „(1) Ze względu na Syjon nie będę milczał i ze względu na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jak blask nie wzejdzie jej sprawiedliwość i jak pochodnia nie zapłonie jej zbawienie. (2) Narody ujrzą twoją sprawiedliwość, a wszyscy królowie twą chwałę i nazwą cię nowym imieniem — takim, które PAN ustali. (10) Przechodźcie! Przechodźcie przez bramy! Róbcie drogę ludowi! Torujcie! Torujcie trakt bity! Usuwajcie kamienie! Podnieście sztandar dla ludów!”;
• Psalm 22 wersety 31, 32 oraz 28-30: „(31) potomstwo moje będzie Mu służyło, przyszłemu pokoleniu opowie o PANU. (32) Będzie głosić Jego sprawiedliwość, opowie ludowi, który się narodzi, że Pan to uczynił. (28) Niech przypomną sobie o PANU i wrócą do Niego wszystkie krańce ziemi! Niech kłaniają się przed Twoim obliczem wszystkie rodziny narodów! (29) Bo królowanie należy do PANA i On panuje nad narodami. (30) Oddadzą cześć i pokłonią się wszyscy możnowładcy. Upadną przed Jego obliczem wszyscy, którzy zstępują do ziemi. A będę żyć dla Niego” [w innych tłumaczeniach ta ostatnia część brzmi: „Padną przed nim na kolana wszyscy, którzy się w proch obracają, I nie mogą utrzymać się przy życiu”];
• Izajasza rozdział 42 wersety 6, 7 oraz 10-12: „(6) Ja, PAN, powołałem Cię w sprawiedliwości, ująłem Cię za rękę, strzegę Cię i czynię pośrednikiem przymierza z ludem i światłem dla narodów, (7) abyś niewidzącym pootwierał oczy, wyprowadził więźniów z zamknięcia i przywrócił wolność siedzącym w ciemności. (10) Śpiewajcie PANU pieśń nową, psalm ku Jego czci — z krańców ziemi, wy, płynący morzem, i to, co w morzu mieszka, wyspy oraz wy, ich mieszkańcy! (11) Niech zaśpiewa pustynia i jej miasta, osady wędrowców Kedaru! Niech wykrzykną mieszkańcy gór skalnych, niech głośno wołają ze szczytów! (12) Niech oddadzą chwałę PANU i uczczą Go na wyspach!”;
• Izajasza rozdział 49 wersety 6 oraz 8-12: „(6) Mówi On: To za mało, że jesteś Mi sługą, by podźwignąć plemiona Jakuba i doprowadzić do powrotu ocalonych Izraela, dlatego ustanowiłem Cię światłem narodów, aby moje zbawienie dosięgło krańców ziemi. (8) Tak mówi PAN: W czasie przychylności odpowiedziałem Ci i w dniu zbawienia pomogłem Ci. Będę Cię strzegł i ustanowię Cię pośrednikiem przymierza z ludem, abyś podźwignął ziemię, poprzydzielał spustoszone dziedzictwa, (9) abyś powiedział uwięzionym: Wychodźcie! A zamkniętym w ciemności: Pokażcie się! Przy drogach będą się paść, a wszystkie nagie wzgórza zamienią się w ich pastwiska. (10) Nie będą łaknąć ani pragnąć, nie zmoże ich upał ani słoneczny żar, ponieważ Ten, który ma litość nad nimi, będzie im przewodził i zaprowadzi ich do źródlanych wód. (11) Wszystkie moje góry pozamieniam w drogi i wyrównam wszystkie moje trakty. (12) Wówczas jedni przybędą z daleka, drudzy z północy i z zachodu, a jeszcze inni z ziemi Synitów”,
• porównaj powyższe z 2 Koryntian rozdziałem 6 wersetami 1 i 2: „(1) Jako współpracownicy wzywamy też was, abyście łaski Bożej nie przyjmowali na próżno. (2) Czytamy bowiem: W czasie przychylności wysłuchałem cię i w dniu zbawienia pomogłem ci. Właśnie teraz jest ten czas przychylności! Teraz jest dzień zbawienia!”.

Tak więc to urzędowe imię Jezusa i Kościoła również dowodzi (co szczególnie wykazują powiązania zacytowanych wyżej fragmentów), istnienia sposobności uzyskania zbawienia przez niewybranych (niezbawionych w zbawieniu wyborczym) zmarłych.