Chrystusowi i Kościołowi są także dane imiona „Ojca” i „Matki” (albo inaczej: „Rodziców”) niewybranych z rodzaju ludzkiego, którzy w Wieku Tysiąclecia staną się ich dziećmi.

Jezus nazwany jest Ojcem Wieczności:

• Izajasza rozdział 9 werset 6: „Dziecko bowiem narodziło się nam, syn został nam dany. Na jego ramieniu spocznie władza, a nazwą go imieniem: Cudowny, Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Wieczności, Książę Pokoju”,

gdyż w przyszłym wieku udzieli posłusznym z ludzkości wiecznego życia.

Jego imię „Ostatni/Drugi Adam”:

• 1 Koryntian rozdział 15 werset 45: „Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym”,

wskazuje, że zajmuje On miejsce Adama i staje się drugim/ostatnim: ostatecznym Ojcem ludzkości odradzając ją w sprawiedliwości i życiu.

O wiernym Kościele Pismo Święte mówi jako o Oblubienicy, Małżonce Baranka:

• Objawienie rozdział 19 wersety 7-9: „(7) Cieszmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę. Bo nadeszły zaślubiny Baranka i Jego Oblubienica jest już gotowa. (8) Ubrano ją w lśniący, czysty bisior, a tym bisiorem są sprawiedliwe czyny świętych”. (9) Anioł powiedział do mnie: „Napisz: Szczęśliwi ci, którzy są zaproszeni na ucztę weselną Baranka”. I dodał: „To prawdziwe słowa Boga””;
• Objawienie rozdział 21 wersety 9 i 10: „(9) Następnie jeden z siedmiu aniołów, który miał siedem czasz napełnionych siedmioma ostatnimi plagami, podszedł do mnie i powiedział: „Chodź! Pokażę ci Oblubienicę, małżonkę Baranka”. (10) I przeniósł mnie w duchu na wielką, wysoką górę i pokazał mi Miasto Święte, Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga”,

warto porównać z powyższym też odwołujący się do symboliki powyższego wersetu fragment z Izajasza rozdziału 66 wersetów 10-14: „(10) Radujcie się razem z Jerozolimą! Cieszcie się z nią wszyscy, którzy ją kochacie! Wraz z nią weselcie się niezmiernie wszyscy, którzy smuciliście się nad nią, (11) abyście ssali do syta z jej piersi pociechy, abyście napili się i pokrzepili z piersi jej chwały. (12) Ponieważ tak mówi PAN: „Oto skieruję do niej pokój jak rzekę i wspaniałości narodów jak wezbrany potok. Będziesz karmiona jak niemowlę, będziesz noszona na rękach i pieszczona na kolanach. (13) Jak matka pociesza syna, tak Ja będę was pocieszał! W Jerozolimie będziecie pocieszeni! (14) Na ten widok rozraduje się wasze serce, a wasze ciało odmłodnieje jak świeża trawa”. Tak ręka PANA objawi się Jego sługom, a Jego gniew – Jego wrogom”, gdzie Kościół przedstawiony jest jako troskliwa matka, pielęgnująca, miłująca i pocieszająca swoje dzieci.

Zobacz także Izajasza rozdział 60 werset 4: „(4) Podnieś oczy! Rozejrzyj się wokół! Gromadzą się wszyscy, przychodzą do ciebie, twoi synowie nadciągają z daleka, a twoje córki niesione są na rękach”, gdzie podany jest podobny obraz.

Tak jak Jezus jest przedstawiony jako antytyp Adama (Rzymian rozdział 5 werset 14: „A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem Tego, który miał przyjść” gdzie jest wprost wskazane, że Adam jest typem/cieniem/figurą/obrazem/zapowiedzią Jezusa – więc Jezus jest antytypem Adama), tak też Kościół przedstawiony jest jako antytyp Ewy – druga/ostatnia Ewa;

• 2 Koryntian rozdział 11 wersety 2-3: „(2) bo zabiegam o was z Bożą zazdrością. Zaślubiłem was jednemu mężowi, aby was przedstawić Chrystusowi jako nieskazitelną dziewicę. (3) Lękam się jednak, aby jak wąż przewrotnie zwiódł Ewę, tak i wasze myśli nie zostały zmącone i oddalone od prostoty i nieskazitelności względem Chrystusa”;
• 1 Mojżeszowa rozdział 2 werset 24: „(23) Wtedy mężczyzna rzekł: „Ta wreszcie jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała. Będzie się zwała kobietą, bo z mężczyzny została wzięta”. (24) Dlatego opuści mężczyzna swego ojca i swoją matkę, a złączy się ze swoją żoną, tak że staną się jednym ciałem”;
• Efezów rozdział 5 wersety 31 i 32: „(31) Właśnie dlatego opuści człowiek ojca i matkę, połączy się ze swą żoną i będzie z nią jednym ciałem. (32) Jest to wielka tajemnica — odnoszę to do Chrystusa i Kościoła”.

A także – tak jak pierwsi rodzice – pierwszy Adam i Ewa przez pobłażanie sobie wprowadzili grzech na świat, tak drugi Adam i Ewa cierpieli w trakcie ofiarowywanie samych siebie, aby zdjąć grzech ze świata. I jak pierwszy Adam i Ewa zrodzili ludzkość w grzechu i śmierci, tak drugi Adam i Ewa odrodzą ludzkość w sprawiedliwości i życiu. A ponieważ ci zrodzeni w grzechu i śmierci (wszyscy potomkowie Adama i Ewy), przez zasługę Okupu mają otrzymać sposobność odrodzenia w sprawiedliwości i życiu przez nowego „Ojca” i „Matkę” ludzkości, to urzędowe imiona „Ojca” i „Matki”, zastosowane w Biblii do Jezusa i Kościoła, dowodzą istnienia szansy zbawienia dla niewybranych (niezbawionych w zbawieniu wyborczym) zmarłych.