W kolejnych odcinkach omówimy niektóre z ważniejszych powodów uzasadniających istnienie biblijnej nadziei dla niezbawionych zmarłych, którzy nie mieli takiej szansy w tym życiu.

Jako pierwszy dowód, że jest taka sposobność dla tych, którzy bez niej zmarli, przedstawiamy Boską obietnicę (potwierdzoną przysięgą). Ta obietnica została najpierw uczyniona Abrahamowi w wielkim Przymierzu Abrahamowym: „(…) i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi” (1 Mojżeszowa rozdział 12 werset 3: „I będę błogosławił błogosławiącym tobie; a przeklinające cię przeklinać będę: i będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi”; rozdział 18 werset 18: „Wszak z Abrahama na pewno wywodzić się będzie wielki i potężny naród, i przez niego będą błogosławione wszystkie narody ziemi”). Święty Paweł nazywa tę obietnicę Ewangelią, radosną nowiną (Galacjan rozdział 3 werset 8: „I stąd Pismo, widząc, że w przyszłości Bóg dzięki wierze będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: W tobie będą błogosławione wszystkie narody”). Oczywiste jest, że nie wszystkie rodziny i narody ziemi były i są błogosławione w tym życiu. A zatem ci, którzy nie dostąpili błogosławieństwa Ewangelii w obecnym życiu, muszą być błogosławieni potem, gdyż w przeciwnym razie Ewangelia zawarta w Przymierzu Abrahamowym okazałaby się nieprawdziwa.

Później do tej pierwotnej obietnicy Bóg dodał oświadczenie, wiążąc je przysięgą (niezmiernie ważną przysięgą, przysięgą najwyższego rodzaju – jak mówi Hebrajczyków rozdział 6 werset 13: „Albowiem gdy Bóg Abrahamowi uczynił obietnicę, nie mając nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, poprzysiągł na samego siebie”), że w nasieniu Abrahama będą błogosławione wszystkie narody ziemi (1 Mojżeszowa rozdział 22 wersety 16-18: „(16) Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, (17) będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo [nasienie] twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie [nasienie] twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich, (18) i w potomstwie [nasieniu] twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego”).

Kto jest tym Nasieniem [Potomstwem] Abrahamowym mającym błogosławić wszystkie rodziny/rodzaje/narody ziemi? Z Boskiego natchnienia święty Paweł zapewnia nas, że Nasienie to składa się z Jezusa i wszystkich tych, którzy w tym życiu wiernie Go naśladują (Galacjan rozdział 3 wersety 16 i 29: „(16) Otóż obietnice zostały przekazane Abrahamowi i jego potomstwu. Nie powiedziano: ‚i potomkom [i nasieniom]‚, jak gdyby miały dotyczyć wielu, ale jednego: i potomkowi [nasieniu] twemu. Jest nim Chrystus. (29) A jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem [nasieniem] Abrahama oraz, zgodnie z obietnicą, dziedzicami”).

A więc Boża obietnica potwierdzona przysięgą głosi, że kiedyś przez Jezusa i Jego wiernych naśladowców błogosławione będą wszystkie rodziny/rodzaje/narody ziemi. Ponieważ jedynymi błogosławionymi jak dotąd są ci, którzy stali się naśladowcami Chrystusa (część z nich straciła jednak wszystko przez popełnienie grzechu na śmierć), inni, którzy zmarli bez tego błogosławieństwa, muszą otrzymać je z rąk Jezusa i Jego naśladowców po tym życiu: w zmartwychwstaniu. Jest zatem nadzieja dla tych nie zbawionych zmarłych, którzy w tym życiu nie otrzymali błogosławieństw zapewnionych przysięgą.