Piąte z możliwych pytań związanych z tematem naszej serii to: czy zmartwychwstaną te same ciała, które są składane do grobu? Bardzo jasna odpowiedź jest udzielona na podobne pytanie w 1 Koryntian rozdziale 15 wersetach 35-38, gdzie czytamy: „(35) Lecz powie ktoś: Jak umarli są wskrzeszani i w jakim ciele przychodzą? (36) Głupcze! To, co siejesz, nie ożyje, jeśli nie obumrze. (37) I to, co siejesz, to nie ciało, które ma powstać, ale gołe ziarno, na przykład pszeniczne lub jakieś inne. (38) Bóg zaś daje mu ciało, jakie chce, a każdemu z ziaren właściwe jemu ciało”. Wersety te wyraźnie pokazują, że pogrzebane ciała nie powracają, podając jako ilustrację zasiane ziarna pszenicy itp., które już nie powracają, lecz wydają nowe ziarna. Podobnie i pogrzebane ciała nie powstaną w zmartwychwstaniu.

Niekiedy uważa się, iż ewangelia Jana w rozdziale 2 wersetach 19 i 21 („(19) Jezus odpowiedział: Zburzcie tę świątynię, a ja wzniosę ją w trzy dni. (…) (21) Jednak mówiąc o świątyni, Jezus miał na myśli swoje ciało”) naucza o wzbudzeniu tego samego ciała, które jest pogrzebane. Taka interpretacja zaprzecza nie tylko wyżej zacytowanym słowom świętego Pawła, lecz także wielu innym ustępom Pisma Świętego i naukom biblijnym, które dowodzą, iż Jezus w zmartwychwstaniu nie zabrał z powrotem Swego ziemskiego ciała (być może omówimy je sobie w jakiejś przyszłej serii). Z powodu niezrozumienia przez słuchaczy Jezusa, Jego słowa zostały wyjaśnione przez świętego Jana jako odnoszące się do świątyni zobrazowanej przez świątynię żydowską, tj. mówił On o antytypicznej świątyni, którą jest Kościół:

• 1 Koryntian rozdział 3 wersety 16 i 17: „(16) Nie wiecie, żeście świątynią Bożą i że Duch Boży przebywa w was? (17) A jeśli kto świątynię Bożą niszczy, zniszczy go Bóg. Świątynia bowiem Boża święta jest, a tą świątynią jesteście wy”;
• 2 Koryntian rozdział 6 werset 16: „Co ma wspólnego świątynia Boga z posągami bożków? To my jesteśmy świątynią Boga żywego, jak rzekł Bóg: Zamieszkam z nimi i wśród nich będę się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”;
• Efezjan rozdział 2 wersety 19-22: „(19) Tak więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale współobywatelami na równi ze świętymi i domownikami Boga. (20) Jesteście zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, a kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. (21) W Nim złączona cała budowla wzrasta, aby stać się świętą w Panu świątynią. (22) W Nim także wy wspólnie budujecie, aby być mieszkaniem Boga w Duchu”.

Wiemy także, że Kościół jest nazywany Ciałem Chrystusa:

• Rzymian rozdział 12 werset 5: „tak też nas wielu stanowi jedno ciało w Chrystusie, [każdy] zaś z osobna jesteśmy jedni drugich członkami”;
• 1 Koryntian rozdział 12 wersety 12-27: „(12) Rzecz ma się tak, jak z ciałem. Jest jedno, lecz członków ma wiele. Wszystkie jego członki, mimo że ich wiele, stanowią jedno ciało. Podobnie z Chrystusem. (13) Otóż w jednym Duchu my wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało — Żydzi, Grecy, niewolnicy i wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. (14) A ciało to nie jeden członek, lecz wiele. (15) Gdyby stopa stwierdziła: Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała — czy można by się z tym zgodzić? (16) Lub gdyby ucho oświadczyło: Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała — czy rzeczywiście miałoby rację? (17) Jeśli całe ciało byłoby okiem, gdzie byłby słuch? Jeśli słuchem, gdzie byłby węch? (18) Tymczasem Bóg, tak jak zresztą chciał, zbudował ciało z różnych członków. (19) Gdyby wszystkie członki były identyczne, trudno byłoby mówić o ciele. (20) A zatem członków jest wiele, ale ciało — jedno. (21) I nie może oko powiedzieć ręce: Nie potrzebuję ciebie. Podobnie głowa stopom: Obejdę się bez was. (22) Da się nawet zauważyć, że te członki ciała, które wydają się słabsze, są o wiele potrzebniejsze. (23) Te, które uważamy za drugorzędne, otaczamy większą troską. O przyzwoitość intymnych dbamy bardziej, (24) podczas gdy członki bardziej widoczne takiej troski nie wymagają. Lecz Bóg tak właśnie złożył ciało, że pomniejszemu dał większe znaczenie, (25) aby w ciele nie zabrakło harmonii i aby wszystkie członki w równym stopniu się o siebie troszczyły. (26) Stąd jeśli cierpi jeden członek, cierpią z nim wszystkie; jeśli doznaje chwały jeden członek, cieszą się z nim wszystkie. (27) W tym właśnie sensie wy wszyscy jesteście ciałem Chrystusa, a każdy z osobna — członkami”;
• Efezjan rozdział 1 werset 23: „(22) Wszystko też poddał pod Jego stopy , a Jego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, (23) który jest Jego ciałem, pełnią Tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia”;
• Efezjan rozdział 3 werset 6: „to znaczy że poganie są współdziedzicami i współczłonkami Ciała i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez ewangelię”;
• Efezjan rozdział 4 wersety 4, 12 i 16: „(4) jedno ciało i jeden Duch, jak też zostaliście wezwani w jednej nadziei związanej z waszym powołaniem. (12) Uczynił to po to, by wyposażyć świętych do spełniania właściwych im zadań, do budowania ciała Chrystusa. (16) Z Niego czerpie całe ciało. Każda jego część we właściwy sobie sposób łączy się z innymi i wzajemnie zasila, a dzięki temu wszystkie rosną w otoczeniu miłości”;
• Efezjan rozdział 5 wersety 23 i 30: „(23) ponieważ mąż jest głową żony, jak Chrystus jest Głową Kościoła – On, Zbawca Ciała. (30) Otóż my tworzymy z Nim jedno Ciało”;
• Kolosan rozdział 1 wersety 18 i 24: „(18) On też jest Głową Ciała — Kościoła; On jest początkiem, pierwszym zmartwychwstałym, aby we wszystkim mieć rangę pierwszeństwa. (24) Teraz cieszę się mimo cierpień, które ze względu na was znoszę, i na własnym ciele uzupełniam to, czego mi brak z udręk podobnych Chrystusowym — za Jego Ciało, którym jest Kościół”.

Zatem Jezus obiecał tu, że nawet jeśli Jego wrogowie zabiją różnych członków Jego Kościoła, On pomimo to wystawi go (Kościół) trzeciego (tysiącletniego) dnia. Wypowiedział te słowa piątego tysiącletniego dnia od upadku Adama w grzech; a dowiedliśmy już, że Kościół będzie rządził z Nim, a więc zmartwychwstanie siódmego tysiącletniego dnia, który jest tym trzecim dniem, licząc od piątego włącznie. Tak rozumiany, ów werset nie dotyczy wzbudzenia ciał świętych.

Pismo Święte nigdzie nie uczy, że złożone w grobach ciała zmartwychwstaną w ostatecznym dniu, lecz zaprzecza takiemu poglądowi. Przyjmując te biblijne nauki, obronimy się przed zarzutami niewierzących odnośnie zmartwychwstania – zarzutami wynikającymi z faktu, iż materialne składniki pewnych ciał stały się częściami innych ciał przez asymilację, ludożerstwo lub zjedzenie owoców, warzyw, zwierząt, itp., które przyswoiły sobie składniki martwych ludzkich ciał.