Dzieje Apostolskie rozdział 15 wersety 14-17 to kolejny stosowny fragment wskazujący iż jednym z celów powrotu Jezusa jest udzielenie sposobności restytucji całej ludzkiej rodzinie – żyjącym i zmarłym:

„Szymon [Piotr] powiedział jak Bóg najpierw [rozpocząwszy od domu Korneliusza, co jest opisane w 10 rozdziale Dziejów Apostolskich] wejrzał na pogan, aby z nich wziął lud [Kościół, Ciało Chrystusa] imieniowi swemu [Żydzi, oczekujący jedynie jednego adwentu – jednej obecności – Mesjasza, mieli trudności w pogodzeniu swych nadziei na Jego chwalebne panowanie z posłaniem ewangelii do pogan. Święty Jakub harmonizuje tę pozorną sprzeczność wykazując, iż są dwa adwenty/dwa przyjścia/dwie obecności Mesjasza, że czas między nimi przeznaczony jest na wybór Oblubienicy Chrystusa spośród Żydów i pogan; że po tym nastąpi chwalebne panowanie Mesjasza oraz że takie spojrzenie harmonizuje fakty z Pismem Świętym]. A z tym się zgadzają mowy prorockie, jak napisano [nie ma sprzeczności między nauką o wyborze Oblubienicy Chrystusa a błogosławieniem przez Niego świata ludzkości. Trzeba je tylko widzieć jako oddzielne i różne co do czasu działania: najpierw wybierana jest Oblubienica, a potem następuje Jego drugi adwent i błogosławione panowanie]: Potem [po wejrzeniu na pogan w celu wybrania Oblubienicy] się wrócę [zaczyna się drugi adwent – druga obecność Chrystusa], a pobuduję [przywrócę królestwo] znowu przybytek Dawidowy [dom, rodzinę Dawida, w wielkim prawnuku Dawida Jezusie] upadły [gdy w roku 607 p.n.e. został zdetronizowany Sedekiasz, upadł królewski dom Dawida, tj. przestał panować], a obaliny jego znowu pobuduję [wraz z upadkiem i od czasu upadku królewskiego domu Dawida Izrael jako królestwo pozostaje w ruinie; lecz królestwo to ma być przywrócone przy powrocie Pana, po wydaniu świadectwa na całym świecie w celu wyboru Oblubienicy Chrystusa (Dzieje Apostolskie rozdział 1 wersety 6-8: „(6) Ci więc, którzy się zebrali, pytali go mówiąc: Panie, czy teraz odbudujesz królestwo Izraela? (7) Ale on rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec swoją władzą ustanowił, (8) ale otrzymacie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i Samarii, i aż po krańce ziemi”)] i znowu go [Królestwo] wystawię [a dlaczego powraca i ustanawia królestwo?], aby ci, co pozostali z ludzi [pozostałość oznacza to, co zostaje po wzięciu z niej jakiejś części; pozostali z ludzi to zatem wszyscy ci, którzy nie zostali wybrani jako przyszłe części Oblubienicy, tj. cały nie wybrany świat – żyjący i zmarli] szukali Pana i [a w greckim oryginale: „nawet”] wszystkie narody, nad którymi wzywano imienia mojego”.

Jest pewna różnica między „ludem imieniowi swemu” a „wszystkimi narodami, nad którymi wzywano imienia mojego”. Jest to ta sama różnica, jaka istnieje w sposobie nazywania żony nazwiskiem jej męża oraz w sposobie określania własności w akcie notarialnym nazwiskiem jej właściciela. Fragment ten wyraźnie więc pokazuje, że wraz z zakończeniem wyboru Oblubienicy nasz Pan powraca, by założyć Królestwo Boże oraz by błogosławić wszystkich tych, którzy zostali pominięci i pozostawieni bez pomocy w czasie jej wybierania. Oznacza on zatem błogosławieństwa dla żyjących i dla zmarłych.