Równie stosowny dla udowodnienia, że jednym z celów powrotu Jezusa jest udzielenie sposobności restytucji całej ludzkiej rodzinie jest Psalm 86 werset 9: „Wszystkie narody, któreś ty stworzył [On stworzył je wszystkie, a jednak ogromna większość ich członków odeszła w stan śmierci, nie czcząc Go], przychodząc, kłaniać się będą przed obliczem twoim, Panie, i wielbić będą imię twoje” (zobacz także Objawienie rozdział 15 werset 4: „Któż by się Ciebie nie bał, Panie? Kto nie oddałby chwały Twojemu imieniu? Gdyż jedynie Ty jesteś Święty. Dlatego wszystkie narody przyjdą i złożą Ci pokłon. Objawiły się bowiem Twe sprawiedliwe dzieła”). Werset ten oznacza, że muszą oni powrócić z umarłych, by otrzymać to błogosławieństwo służenia i czczenia Boga, czego ogromna większość z nich nie uczyniła w tym życiu.

Daniela rozdział 7 wersety 13-14: „(13) Patrzyłem i widziałem w widzeniu nocnym: Oto z obłokami nieba przybywa jakby Syn Człowieczy, przychodzi do Przedwiecznego i prowadzą Go przed Niego. (14) I dano Mu panowanie, chwałę i królowanie: będą Mu służyły wszystkie ludy, narody i języki. Jego panowanie będzie wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królowanie – królowaniem, które nie ulegnie zagładzie” i Izajasza rozdział 35 wersety 4-10: „(4) Mówcie do targanych niepokojem: Bądźcie mocni, przestańcie się lękać! Oto wasz Bóg! Nadchodzi już pomsta, zbliża się On z odpłatą! Przychodzi, aby was zbawić! (5) Wtedy otworzą się oczy niewidomych i uszy niesłyszące usłyszą. (6) Chromy podskoczy jak jeleń i radośnie zawoła niemy, gdyż na pustyni wytryśnie woda, na stepie popłyną potoki. (7) Sprażony piach zamieni się w staw, a spragniony grunt w źródła wody, w legowisku szakali, ich stałej siedzibie, zaszumi sitowie i trzcina. (8) I będzie tam bity trakt, droga zwana świętą. Nie będzie nią chodził nieczysty, a On będzie strzegł idącego i nie zbłądzą na niej nawet niemądrzy. (9) Nie będzie tam lwa, drapieżnik tam nie wstąpi, nikt go tam nie spotka. Pójdą nią natomiast odkupieni. (10) I wrócą wykupieni przez PANA, i przyjdą na Syjon z okrzykiem. Wieczna radość będzie nad ich głową, ogarnie ich wesele i radość, a prysną smutek i wzdychanie” ilustrują te same wspaniałe błogosławieństwa wynikające z drugiego adwentu Chrystusa.

Błogosławieństwa, jakich Pan po powrocie udzieli rodzajowi ludzkiemu w jego żyjących i zmarłych członkach, są bardzo wymownie, pięknie i radośnie przedstawione w Psalmie 72 wersetach 1-19: „(1) Salomonowy. Boże! Podsuwaj królowi swoje rozstrzygnięcia I swoją sprawiedliwość synowi królewskiemu, (2) Aby sądził Twój lud sprawiedliwie I ubogich traktował zgodnie z prawem. (3) Niech góry zapewniają ludziom pokój I niech sprawiedliwością owocują pagórki. (4) Niech zapewnia ochronę ubogim wśród ludu, Ratuje dzieci biednych i depcze gnębicieli. (5) Niech panuje, dopóki wstaje słońce, Dopóki wschodzi księżyc — z pokolenia w pokolenie. (6) Niech pada niczym deszcz na skoszoną trawę, Niczym ulewa, która nawadnia ziemię! (7) Niech za jego dni zakwitnie sprawiedliwość, Niech trwa pokój, dopóki wschodzi księżyc, (8) Niech panuje od morza do morza I od Rzeki aż do krańców ziemi! (9) Niech przed jego obliczem płaszczą się wrogowie, Jego nieprzyjaciele niech zlizują proch z ziemi! (10) Królowie Tarszisz i wysp niech złożą dary, A królowie Szeby i Saby — daninę. (11) Niech mu pokłon składają wszyscy królowie, Wszystkie narody niech mu usługują! (12) Bo będzie ratował biednego, który woła o pomoc, I ubogiego, który znajdzie się w potrzebie, (13) Okaże litość słabym i bezradnym I wybawi dusze ludzi pognębionych. (14) Przed przemocą i gwałtem ochroni ich życie, A ich krew będzie cenna w jego oczach. (15) Niech żyje i niech go obdarują złotem Szeby! Niech zawsze modlą się o niego — Cały dzień niech mu życzą szczęścia! (16) Niech zboże bogactwem zaleje tę ziemię, Niech szczyty gór zakołyszą się łanami, Niech owoc jego drzew przywodzi na myśl Liban I niech miasta zakwitną tak, jak trawa ziemi. (17) A jego imię? Oby trwało wiecznie! Dopóki świeci słońce, niech noszą je następcy; Niech ludzie błogosławią nim sobie wzajemnie, A wszystkie narody niech mu życzą szczęścia! (18) Niech będzie błogosławiony PAN, Bóg — Bóg Izraela, On — tak, On jedynie — dokonuje cudów! (19) Niech będzie błogosławione na wieki Jego chwalebne imię I niech Jego chwała wypełnia całą ziemię! Niech tak się stanie, O, niech tak się stanie!”

Izajasza rozdział 25 wersety 6-9: „(6) Na tej górze PAN Zastępów przygotuje wszystkim narodom ucztę obfitującą w mięso i wyśmienite wina, ucztę z najprzedniejszych mięs i z najwyborniejszych win. (7) I zerwie na tej górze zasłonę rozpostartą nad wszystkimi ludami i całun, który spowijał wszystkie narody. (8) Pochłonie On śmierć na wieki! PAN BÓG otrze łzę z każdego oblicza. Zdejmie też hańbę ze swego ludu na całej ziemi – tak PAN powiedział. (9) W tym dniu będą mówić: „Oto nasz Bóg. Jemu zaufaliśmy i On nas wybawi. To jest PAN! W Nim pokładamy nadzieję. Radujmy się i weselmy z Jego zbawienia” to kolejne piękne streszczenie dzieła Królestwa po powrocie naszego Pana. Wspaniałe uczty nieskażonej i odżywczej prawdy są opisane w wersecie 6, natomiast zniszczenie grzechu i błędu, jako część dzieła Królestwa, jest opisane w wersecie 7 (zobacz także 1 Koryntian rozdział 15 wersety 55-56: „(55) Gdzież jest zwycięstwo twe, o śmierci? Gdzie jest, o śmierci, twe żądło? (56) Żądłem śmierci jest grzech, a siłą grzechu jest prawo”, gdzie pytanie: „Gdzie jest, o śmierci, twe żądło? [którym jest grzech]” sugeruje odpowiedź: „Nigdzie”, ponieważ wówczas nie będzie on istniał).

Werset 8 wskazuje, że zarówno proces umierania, jak i stan śmierci będą całkowicie usunięte, a wraz z nimi wszelkie łzy i prześladowanie sprawiedliwych, co stanie się w chwalebnym Królestwie Bożym, którego założenie jest celem powrotu Chrystusa. Zobaczmy komentarz świętego Pawła na temat wersetu 8 w 1 Koryntian rozdziale 15 wersetach 55-57 („(55) Gdzież jest zwycięstwo twe, o śmierci? Gdzie jest, o śmierci, twe żądło? (56) Żądłem śmierci jest grzech, a siłą grzechu jest prawo. (57) Bogu niech będą dzięki za zwycięstwo, którym nas obdarza, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa”) oraz jego opis tego samego w 1 Koryntian rozdziale 15 wersetach 21-26: „(21) bo jak przez człowieka śmierć, tak też przez człowieka zmartwychwstanie. (22) I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni. (23) A każdy w swym porządku: przede wszystkim Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi, w czasie przyjścia jego. (24) Wreszcie nastąpi koniec: gdy odda królestwo Bogu i Ojcu, zniszczywszy wszelkie panowanie i władzę, i moc. (25) Bo trzeba, by on panował, dopóki nie rzuci wszystkich swoich nieprzyjaciół pod stopy swoje. (26) A ostatnim wrogiem, który będzie zniszczony, jest śmierć”.

Werset 9 prosimy natomiast porównać z Rzymian rozdziałem 8 wersetami 19 i 21: „(19) Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. (…) w nadziei, (21) że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych”.