Biblia mówi o śmierci Jezusa jako o daniu przez Niego Samego Siebie na okup za wszystkich ludzi (ewangelia Mateusza rozdział 20 werset 28: „Tak jak Syn Człowieczy, który nie przyszedł po to, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie jako okup za wielu”; 1 Tymoteusza rozdział 2 werset 6: „który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie”).

Słowo okup jest tłumaczeniem greckiego słowa ἀντὶλύτρον [antilytron], które składa się z dwóch członów: ἀντὶ [anti] – „cena” i λύτρον [lytron] – „zamiast”, „w zastępstwie”. Znaczy ono: „cena zamiast”, czyli „równoważna cena”.

Mamy tu obraz transakcji handlowej, w której Bóg jest wierzycielem, Adam i rodzaj ludzki w jego biodrach dłużnikiem, a Jezus nabywcą. Wierzyciel żąda zapłaty całego długu, nie mniej i nie więcej. Długiem jest całe człowieczeństwo doskonałego człowieka Adama. Cena potrzebna do odkupienia dłużnika musi być dokładną równowartością. Jezus stał się człowiekiem i złożył tę dokładnie równoważną cenę przez Swoją śmierć, gdy oddał Swoje całe doskonałe człowieczeństwo jako rekompensatę za dług Adama.

Ponieważ całe doskonałe człowieczeństwo Adama obejmowało prawo do życia oraz wszystkie doskonałe ludzkie prawa życiowe, które gdy zgrzeszył musiały być oddane w śmierci jako spłata jego długu, Jezus jako równoważna cena musiał złożyć Swoje ludzkie życie i wszystkie doskonałe ludzkie prawa życiowe. Obaj byli doskonałymi ludźmi posiadającymi takie same prawa, a życie i prawa życiowe Jezusa są równoważną ceną za te, które miał Adam. Jako okup są więc zupełną równowartością dla wierzyciela długu Adama.

Drogą dziedziczenia dług ten przeszedł na cały rodzaj ludzki będący w czasie popełnienia grzechu w jego biodrach. Okup oznacza zatem, że w zamierzonym przez Boga czasie (1 Tymoteusza rozdział 2 wersety 5 i 6: „(5) Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, (6) który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie”) nastąpi całkowite uwolnienie całego rodzaju ludzkiego spod wyroku Adamowego.

W Wieku Ewangelii ta równoważna cena przez przypisanie znosiła grzechy naśladowców Jezusa (Hebrajczyków rozdział 9 werset 23: „Skoro więc tak były oczyszczane wyobrażenia tego, co w niebie, to same rzeczywistości niebiańskie wymagały lepszych ofiar niż tamte”; rozdział 10 werset 14: „Przez tę jedną ofiarę uczynił bowiem na zawsze doskonałymi tych, którzy dostępują uświęcenia”; 1 Jana rozdział 4 werset 10: „Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze”) i w ten sposób dając im możliwość uzyskania życia wiecznego. Już wkrótce zastosowanie okupu jako daru zniesie grzechy całego świata (1 Jana rozdział 2 werset 2: „On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata”). Dlatego świat, wówczas już wolny od wyroku Adamowego, otrzyma szansę zbawienia od wszystkich skutków tego wyroku.

Jeśli bowiem słuszne i sprawiedliwe było, by przez utratę życia i praw życiowych Adama ludzkość stała się dziedzicem jego upadku, słusznym jest także, by przez dostarczenie równoważnej ceny za dług Adama została uwolniona spod tego wyroku i każdego śladu upadku. Tak więc Okup każdemu gwarantuje sposobność zbawienia. Ci, którzy nie mieli tej możliwości w tym życiu, otrzymają ją w życiu przyszłym.

Widzimy więc, że jest nadzieja dla niezbawionych zmarłych, którzy nie mieli takiej sposobności w tym życiu.