Kolejnym, (19) argumentem za istnieniem nadziei dla niezbawionych (niewybranych w zbawieniu wyborczym) zmarłych, jest doktryna o restytucji.

Temat i zakres owej doktryny, zagubionej na wiele lat, jest bardzo szeroki – i już częściowo omawialiśmy go między innymi w seriach: „Cel powrotu Jezusa – restytucja wszystkich rzeczy” oraz „Okup i restytucja”. W wielkim skrócie – mówi ona o powrocie ludzkości do pierwotnej doskonałości jaką miał, a następnie utracił Adam, co ma stać się w Tysiącleciu:

• Dzieje Apostolskie rozdział 3 wersety 19-21: „(19) Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, (20) aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, (21) którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia (restytucji) wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków”;
• Objawienie rozdział 21 wersety 3-5: „(3) I usłyszałem donośny głos. Rozległ się od strony tronu. Głosił: Oto namiot spotkania Boga oraz ludzi! Będzie z nimi mieszkał. Oni będą Mu ludem. A będzie z nimi sam Bóg — ich Bóg. (4) Otrze też wszelką łzę z ich oczu. Nie będzie już śmierci ani bólu, krzyku ani znoju; ponieważ pierwsze rzeczy — przeminęły. (5) I ogłosił Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko czynię nowym. Potem dodał: Napisz: Te słowa są prawdziwe i godne wiary” (a w Przekładzie Żydowskim NT (Sterna): „(3) Usłyszałem donośny głos od tronu mówiący: „Spójrz! Sz’china Boga jest z ludźmi, i będzie On mieszkał wśród nich. Będą oni Jego ludem, a On sam, „Bóg z nimi”, będzie ich Bogiem. (4) Otrze On wszelką łzę z ich oczu. Śmierci już nie będzie i nie będzie już żałoby, płaczu ani bólu, bo stary porządek przeminął”. (5) Wtedy Zasiadający na tronie rzekł: „Spójrz! Wszystko czynię nowe!”. Powiedział też: „Napisz: „Te słowa są prawdziwe i godne wiary!”);
• Objawienie rozdział 22 wersety 1-3: „(1) Pokazał mi też rzekę wody życia. Lśniła jak kryształ, a wypływała z tronu Boga i Baranka. (2) Na środku ulicy miasta i po obu brzegach rzeki rosło drzewo życia. Wydawało ono dwanaście owoców. Rodziło owoc każdego miesiąca, a jego liście miały moc uzdrawiania narodów [greckie ἔθνος – ethnos – którego głównym znaczeniem są „poganie” (według konkordancji Stronga w KJV tak jest to słowo tłumaczone 93 razy, a jako „narody” – 64 razy)]. (3) W mieście nie będzie już nic przeklętego. Stanie w nim tron Boga i Baranka. Jego słudzy podejmą swe zadania”.

Skoro więc ludzie mają być uzdrawiani i ostatecznie powrócić do pierwotnej doskonałości (co oznacza że zakończy się przekleństwo wynikające ze skutków grzechu Adama, w związku z czym nie będzie więcej łez, smutku, itd.), a stać się to ma w czasie wtórej obecności Jezusa, to dowodzi to, że Tysiąclecie jest przeznaczone dla błogosławienia nie wybranych sposobnością zbawienia – a zatem istnieje dla nich nadzieja.