Do tej pory w niniejszej serii przedstawiliśmy i omówiliśmy dwadzieścia jeden popartych przez Pismo Święte argumentów – dowodów, że dla nie zbawionych zmarłych rzeczywiście jest nadzieja – że ci nie wybrani zmarli, którzy w tym życiu nie mieli możliwości uzyskania zbawienia przez wybór, będą ją mieli podczas tysiącletniego panowania Chrystusa. W kolejnych odcinkach przytoczymy kilka dodatkowych tekstów, których jeszcze nie cytowaliśmy lub nie wyjaśniliśmy w pełni. Bezpośrednio uczą lub sugerują one, że w czasie Tysiąclecia takie zmarłe osoby zostaną obudzone ze stanu śmierci i powrócą na ziemię.

Jednym z takich wersetów jest Psalm 22 wersety 28-30: „(28) Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi i kłaniać się będą przed obliczem twoim wszystkie pokolenia narodów. (29) Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami. (30) Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą”.

Poniżej zacytujemy ten fragment jeszcze raz z komentarzami w nawiasach:

„(28) Wspomną [będą uczone Boskiego Słowa tak dokładnie, że go nie zapomną (jak mówi Jeremiasza rozdział 31 wersety 33 i 34: „(33) Teraz jednak zawrę z domem Izraela takie przymierze — oświadcza PAN: Moje Prawo włożę w ich wnętrza i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (34) I już nie będą nawzajem pouczać się i zachęcać: Poznajcie PANA! Wszyscy oni bowiem znać Mnie będą, od najmniejszego do największego — oświadcza PAN — ponieważ odpuszczę ich winę, a ich grzechu już nie wspomnę”)] i nawrócą się do Pana [Jahwe] wszystkie granice ziemi [cały rodzaj ludzki] i kłaniać się [służyć] będą przed obliczem twoim [w Twojej sprawie] wszystkie pokolenia [każda rodzina] narodów. (29) Albowiem Pańskie [Jahwe] jest królestwo, a on panuje [będzie panował – przez swojego Syna, Jezusa: Daniela rozdział 7 wersety 13 i 14: „(13) Widziałem w widzeniach nocnych: Oto z obłokami niebieskimi przybył jakby Syn Człowieczy. Przyszedł aż do Starowiecznego i przyprowadzono Go przed Niego. (14) I została Mu dana władza, sława i godność królewska. Wszystkie ludy, narody i języki służyły Mu. Jego władza jest władzą wieczną, która nie przeminie, a Jego królestwo nie będzie zburzone.”] nad narodami [jest to niewątpliwie opis Tysiąclecia, gdyż aż do Tysiąclecia panować będą królestwa tego świata, a dopiero wtedy ustąpią miejsca Królestwu Bożemu – Objawienie rozdział 11 werset 15: „I zatrąbił Anioł siódmy i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa jego, i królować będzie na wieki wieków”)]. (30) Wszyscy bogaci [w pełną miłości gorliwość] ziemi będą jeść [przyswajać = czynić swoimi błogosławieństwa Tysiąclecia], i upadać [służyć za to Bogu] przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch [zmarli], i którzy [werset przechodzi teraz do określenia tych zstępujących w proch] duszy swej żywo zachować nie mogą [z powodu Adamowego wyroku śmierci, który wciąż nad nimi ciąży – nie został z nich zdjęty przy staniu się przez nich Nowymi Stworzeniami – przy zaliczeniu ich do członków „Ciała Chrystusa”]”.

Ten ostatni werset dowodzi, że chodzi o nie wybranych zmarłych, gdyż to oni z powodu wyroku Adamowego nie mogą żywo zachować swoich dusz [gdyby bowiem uczestniczyli w zbawieniu wyborczym, to staliby się Nowymi Stworzeniami, a Nowe Stworzenia były w stanie „zachować swoje dusze żywymi” – przez wierne wypełnianie warunków „wysokiego/niebiańskiego powołania” w którym uczestniczyli]. Według tego ustępu ci nie wybrani (w zbawieniu wyborczym) mają kłaniać się Panu jako Władcy narodów, a to może nastąpić dopiero po ich zmartwychwstaniu – w Tysiącleciu, okresie Jego władzy, bo w tym życiu są oni (jak mówi 2 Koryntian rozdział 4 werset 4): niewiernymi „którym bóg tego świata zaślepił umysł, aby nie zajaśniał dla nich blask dobrej nowiny o chwale Chrystusa, będącego obrazem Boga” więc Mu się nie kłaniają.