Odpowiemy teraz na pozostałe aspekty drugiego pytania i na całe pierwsze pytanie: Dlaczego korzyści ze śmierci Chrystusa są tak odwlekane dla całego rodzaju ludzkiego? Dlaczego nie dosięgły wszystkich w dniu zesłania Ducha Świętego?

Jest niewątpliwie prawdą, że ogromna większość ludzi umiera nie tylko nie skorzystawszy ze śmierci Chrystusa, ale nawet nie mając ku temu żadnej sposobności, gdyż nigdy o takich korzyściach nie słyszała. Jest także prawdą, że stosunkowo niewielu otrzymało dotychczas te korzyści. Fakty te budzą w szczerym, myślącym umyśle badacza pytania, które obecnie rozważamy. Podajemy kilka powodów tej długiej zwłoki w zastosowaniu zasługi Chrystusa za cały świat:

(1) Głównym powodem jest to, że Bóg dla mądrych i wzniosłych celów nie chciał, aby w Wieku Ewangelii korzyści te stały się udziałem każdego człowieka, lecz by raczej były ograniczone do klasy wiary – wybranych, gdyż oni są jedynymi, którzy mogli być zbawieni w trudnych warunkach wieku wiary. Jedynie ich było stać na niezbędną wiarę wymaganą w warunkach tego wieku. Dlatego Bóg w Swym miłosierdziu pozostawia innych w niedowiarstwie, dopóki nie skompletuje klasy wybranych, potrzebujących ćwiczenia wiary w obecnych warunkach w celu odpowiedniego przygotowania ich do funkcji błogosławienia niewybranych sprzyjającymi sposobnościami zdobycia zbawienia w restytucji Wieku Tysiąclecia (Rzymian rozdział 11 wersety 30-32: „(30) Jak bowiem wy kiedyś nie wierzyliście Bogu, ale teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich niewiary; (31) Tak i oni teraz stali się nieposłuszni, aby z powodu miłosierdzia wam [okazanego] i oni miłosierdzia dostąpili. (32) Bóg bowiem zamknął ich wszystkich w niewierze, aby się nad wszystkimi zmiłować”).

(2) Gdyby korzyści ze śmierci Chrystusa zostały w wieku wiary zastosowane wobec klasy niewiary, wszyscy oni byliby na wieki straceni, gdyż brakuje im wiary niezbędnej do zwycięstwa w trudnych warunkach tego wieku (2 Tesaloniczan rozdział 3 werset 2: „[Módlcie się również], abyśmy zostali uwolnieni od ludzi przewrotnych i złych. Wiadomo przecież, że nie wszyscy mają wiarę”; Hebrajczyków rozdział 11 werset 6: „Bez wiary — przeciwnie — nie można podobać się Bogu. Kto bowiem przychodzi do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i nagradza tych, którzy Go poszukują”).

(3) Bóg łaskawie dozwala klasie niewiary przechodzić obecnie doświadczenie ze złem, które w porównaniu z doświadczeniem z dobrem, jakie zaplanował On dla tej klasy w następnym wieku, lepiej niż cokolwiek innego sprawi, że znienawidzi i porzuci ona grzech, a umiłuje i wybierze sprawiedliwość, ponieważ doświadczenie jest najlepszym nauczycielem dla takich charakterów, jakie posiada klasa niewiary.

(4) Najwyraźniej prawie 2000 lat, jakie upłynęły od Kalwarii, potrzebne były do narodzenia się dostatecznej liczby ludzi, by zapełnili oni ziemię w Tysiącleciu.

(5) Bóg przeznaczył Wiek Tysiąclecia na zapewnienie odpowiedniego czasu i warunków dla jak najskuteczniejszego rozszerzenia korzyści ze śmierci Chrystusa na cały nie wybrany świat. Warunki te nie będą wymagały wiary, teraz wymaganej od wybrańców. To dlatego podczas Wieku Ewangelii Chrystus przypisuje Swoją zasługę tylko wybranym (Hebrajczyków rozdział 9 werset 24: „Chrystus więc nie wszedł do świątyni uczynionej ludzką ręką, będącej tylko odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba. Teraz osobiście oręduje za nami u Boga”; rozdział 10 werset 4: „Bo jest niemożliwe, aby krew cielców i kozłów zmazywała grzechy”), a zastosowanie tej zasługi za świat pozostawia na Wiek Tysiąclecia, tak jak arcykapłan Aaron pierwszego pojednania dokonywał tylko za Kapłanów i Lewitów, a następnie czynił drugie pojednanie – za lud (3 Mojżeszowa rozdział 16 wersety 6, 11, 14, 9, 15 i 17: „(6) Aaron przyprowadzi na ofiarę za swój własny grzech cielca i dokona przebłagania za siebie i swój dom. (11) Potem przyprowadzi Aaron na ofiarę za swój własny grzech cielca i dokona przebłagania za siebie i za swój dom, i zarżnie tego cielca na ofiarę za swój własny grzech. (14) Potem weźmie nieco krwi z cielca i pokropi swoim palcem ponad wiekiem ku wschodowi oraz przed wiekiem pokropi z tej krwi siedem razy swoim palcem. (9) Potem przyprowadzi Aaron tego kozła, na którego padł los dla Pana, i złoży go na ofiarę za grzech. (15) Następnie zarżnie kozła na ofiarę za grzech ludu i wniesie jego krew poza zasłonę, i uczyni z jego krwią podobnie, jak uczynił z krwią cielca: pokropi nią ponad wiekiem i przed wiekiem. (17) Żaden człowiek nie będzie przebywał w Namiocie Zgromadzenia, gdy on tam będzie wchodził, aby dokonać przebłagania w świątyni za samego siebie i za swój dom, i za całe zgromadzenie Izraela, dopóki nie wyjdzie”; Hebrajczyków rozdział 7 werset 27: „Taki, który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a następnie za grzechy ludu. On uczynił to raz na zawsze, gdy złożył w ofierze samego siebie”).