Kolejnymi stosownymi fragmentami wskazującym iż jednym z celów powrotu Jezusa jest udzielenie sposobności restytucji całej ludzkiej rodzinie – żyjącym i zmarłym, są:

• 2 Tesaloniczan rozdział 1 werset 10: „gdy przybędzie, aby być uwielbionym wśród świętych swoich i podziwianym wśród wszystkich, którzy uwierzą — a wy daliście przecież wiarę świadectwu naszemu w ów dzień” – dowodzi, że Jezus powraca nie tylko po to, by być uwielbionym w Swych świętych, lecz także by być podziwianym, czczonym przez tych, którzy uwierzą w on dzień – w dzień Tysiąclecia trwający 1000 lat.
• Rzymian rozdział 8 wersety 17-21: „(17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami — dziedzicami Boga, a także współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, po to, by razem z Nim mieć również udział w chwale. (18) Uważam przy tym, że teraźniejsze cierpienia nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić. (19) Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia się synów Boga. (20) Gdyż stworzenie zostało poddane marności — nie z własnej woli, lecz z woli Tego, który je poddał — w nadziei, (21) że i samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia i wprowadzone w chwalebną wolność dzieci Boga” – wskazuje, że wszelkie ludzkie stworzenie znajdujące się w stanie klątwy oczekuje wyzwolenia podczas objawienia się w chwale Chrystusa i Kościoła jako synów Bożych (zobacz w tej kwestii także Kolosan rozdział 3 werset 4: „Kiedy objawi się Chrystus, wasze życie, wtedy i wy objawicie się z Nim w chwale”).

Podobna myśl, oparta na obrazie Izraelitów oczekujących na to, aby – po zakończeniu składania ofiar – Jezus – Arcykapłan (Hebrajczyków rozdział 2 werset 17: „Dlatego musiał we wszystkim stać się podobny do braci, aby być miłosiernym i wiernym arcykapłanem w sprawach dotyczących Boga, dla przebłagania za grzechy ludu”) wyszedł z Przybytku (3 Mojżeszowa rozdział 9 werset 22: „Potem Aaron podniósł ręce w stronę ludu i pobłogosławił go. Uczyniwszy to, zszedł — ofiara za grzech, całopalna i ofiara pokoju [„spokojna”] zostały przez niego dopełnione”) i błogosławił ich, jest podana w Hebrajczyków rozdziale 9 wersecie 28 („Tak samo i Chrystus raz złożył siebie w ofierze, żeby ponieść grzechy wielu, a potem objawi się już nie ze względu na grzech, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują”), gdzie Chrystus pokazany jest jako przychodzący ponownie w celu błogosławienia – zbawienia – tych, którzy Go oczekują, co według (cytowanego już) Rzymian rozdziału 8 wersetów 19 i 21 obejmuje całą rodzinę ludzką („(19) Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia się synów Boga. (…) — w nadziei, (21) że i samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia i wprowadzone w chwalebną wolność dzieci Boga”).

Psalm 22 wersety 28-30 to także wspaniałe świadectwo na ten temat: „(28) Wspomną i nawrócą się do Pana Wszystkie krańce ziemi, I pokłonią się przed nim wszystkie rodziny pogan. (29) Bo do Pana należy królestwo, On panuje nad narodami. (30) Tylko jemu oddawać będą cześć wszyscy możni ziemi, Padną przed nim na kolana wszyscy, którzy się w proch obracają, I nie mogą utrzymać się przy życiu”.

Werset 28 wskazuje, że nastąpi powszechne uświadomienie i nawrócenie rodziny ludzkiej połączone z powszechną czcią jaka będzie okazywana Bogu. Werset 29 dowodzi, że te trzy błogosławieństwa będą wynikiem faktu, że królestwa tego świata staną się Królestwem naszego Boga i Jego Chrystusa, jak również rezultatem Jego działalności jako Władcy nad narodami (Objawienie rozdział 11 werset 15: „I zatrąbił Anioł siódmy i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa jego, i królować będzie na wieki wieków”). Werset 30 pokazuje, że dobrzy, „możni/bogaci”, będą przyswajać sobie błogosławieństwa Królestwa i służyć za nie Bogu, podczas gdy umarli, „wszyscy obracający się/zstępujący w proch”, tzn. ci z umarłych, którzy nie mogli dalej żyć, ponieważ wyrok Adamowy wymusił ich śmierć, będą poddani Panu. Fragment ten podkreśla fakt, że ci, u których w tym życiu Pan nie usunął wyroku Adamowego i którzy wobec tego nie mogli zapobiec swojej śmierci („I nie mogą utrzymać się przy życiu”) – w Królestwie będą służyć Panu w wyniku błogosławieństw tego Królestwa.